Įriš var enn ein steypan

Žaš er ljótt aš ljśga aš blessušum börnunum en žess hafa sést merki ķ žeim tilgangi aš fį žau til aš afla sér starfsmenntunar ķ byggingaišnaši. Stundum er talaš um tęknimenntun til aš fegra sements grįan veruleikann og žvķ hefur jafnvel veriš haldiš fram af hįmenntušu fólki aš störfum išnašarmanna fylgi ekki óhreinindi, hįvaši og kuldi, ķ žeim tilgangi aš bęta ķmynd išnnįms. Enn sannleikurinn er sį aš byggingavinna er fyrir hetjur sem kalla ekki allt ömmu sķna, ž.m.t. óhreinindi, hįvaša og kulda.

berufjardarbru_steypuvinna_aej

Žaš er sķšuhöfundi hulin rįšgįta hvernig mynd nįšist af honum meš verkfęri ķ höndunum, en hśn birtist viš frétt af brśarsteypu viš Berufjörš. Myndina tók Anna Elķn Jóhannsdóttir verkfr. Vegageršarinnar 

Vilji ungt fólk halda sér ķ góšu formi og reisa minnisvarša sem standa um ókomin įr, žį eru t.d. byggingastörf betri en bókhald. En hetjur verša sjaldnast langlķfar, og žaš sem verra er aš į starfsorkuna gengur, žó svo aš lengi sé hęgt aš jamla įfram ķ starfi sem krefst įlķka lķkamsburša og bókhald. Žvķ męttu launin vera betri žar sem hetjunnar er žörf. Žaš getur allt eins komiš aš žvķ, eins og komiš er fyrir sķšuhöfundi, aš verslunarstjóri ķ byggingarvöruverslun grķpi fram fyrir hendurnar į honum og beri góssiš śt ķ bķl hafandi į orši; lįttu mig um žetta Maggi minn, žś ert nefnilega oršinn vesalingur.

Ég hafši orš į žvķ ķ einni morgunnandakt okkar vinnufélagana aš žaš vęri betra aš hafa žaš alveg į hreinu aš mannslķkaminn toppaši į 29. aldursįri eftir žaš lęgi leišin nišur į viš, žvķ betra aš leggja įhugann fyrir allslags ķžróttaęfingum og kappastęlum į hilluna ķ tķma žvķ annars vęri vošinn vķs, t.d. dytti mér ekki ķ hug lengur aš aš stökkva hęš mķna ķ loft upp og fara heljarstökk žó svo aš ég hefši einkventķma tališ mig geta žaš.

Annaš ętti viš žegar steypa vęri ķ boši, algleymi hennar vęri ekki hęgt aš stilla sig um žegar hjartaš vęri annars vegar. Vinnufélagi minn sem veit allt betur en hinir tók undir žetta meš mér en sagši aš žaš versta viš steypu vęri žaš aš hugurinn vęri alltaf 29 įra žó lķkaminn eldist, og į žvķ mętti stór passa sig.

En nś eru žau oršin 29 įrin sķšan ég var 29 įra žannig aš ég ętti kannski aš vera į mig kominn lķkt og reifabarn, ef žį ekki lagstur ķ kör, og get žvķ allt eins vel viš unaš og horft björtum augum til framtķšarinnar.

Einu sinni spurši kollegi minn hvort ég vissi hvers vegna svona erfitt vęri aš hętta sem mśrari. Hann hafši haft fyrir žvķ aš tęknimennta sig meš tilheyrandi hrķsgrjónaįti og ęrnum peningaskuldbindingum til aš losna viš steypuvinnu en allt kęmi fyrir ekki ķ mśrverkiš vęri hann męttur aftur jafnharšan.

„Jį veistu ekki śt af hverju žaš er“ sagši ég, og svaraši honum svo sjįlfur aš bragši; „žaš er vegna žess aš menn eins og viš eru meš steypu ķ hausnum“. Mįliš er nefnilega, aš eftir aš steypa hefur veriš hręrš žarf aš koma henni fyrir og móta hana meš snatri annars er hętta į aš hśn verši aš grjóthöršum óskapnaši sem kostnašarsamt yrši aš fjarlęgja. Mašur žarf sem sagt aš falla ķ trans og sżna steypunni samhug ķ verki og frį svoleišis sįlarhįska sleppur mašur ekki svo aušveldlega.

Žó svo mikil įhersla hafi veriš lögš ķ aš koma vitinu fyrir mig į unglingsįrunum til aš forša mér frį steypunni žį hefur hśn veriš mķn kjölfesta og sįlarheill ķ meira en fjörutķu įr. Reynt var aš telja mér trś um aš ég hefši ekki skrokk til erfišisvinnu, meir aš segja lįtiš aš žvķ liggja aš ég kastaši gįfum į glę. Eftir aš hafa lįtiš tala mig inn į bóknįmsbraut sķšustu įrgangana ķ gagnfręšaskóla varš žaš į endanum blessaš brennivķniš sem bjargaši mér frį bókhaldinu.

Nśna, alveg blįedrś, og öllum žessum įrum og įföllum seinna varš mér į aš hugsa; hefši ég betur hlustaš žarna um įriš? Og svariš er; nei, žvķ ef ég žyrfti aš snśa til baka žį myndi ég engu breyta heldur bara njóta steypu stressins ašeins meira og ęsa mig örlķtiš minna, žvķ eftir munu standa verkin sżnileg. Žó svo vissulega gęti veriš variš ķ aš eiga snyrtilegt bókhald upp ķ hillu eša hafa framkvęmt faglegt eftirlit meš öšrum jafnvel śtfyllt exelskjal opinberlega, žį jafnast ekkert af žessu į viš varanleg minnismerki.

Stęrsta steypan sem mér baušst aš taka žįtt ķ į žessu įri var meš ungum og upprennandi köppum viš Berufjörš, žar var steypt brś śt į botnlausri leirunni. En Vegageršinni, įsamt bęndum og bśįlfum, hafši fundist Berufjaršarleiran įlitleg sem vegstęši. Um leiš var tilkynnt um žau tķmamót aš žjóšvegur eitt yrši allur oršinn meš bundnu slitlagi 1. september 2018, ž.e. viš verklok vegageršarinnar ķ Berufirši. Reyndar var žjóšvegur eitt fluttur "um firši" viš sama tękifęri, enda var fyrirsjįanlegt aš tķmamótamarkmišiš ķ samgöngumįlum landsins myndi ekki nįst nema meš pólitķskum skollaleik.

Žessa įkvöršun tók žįverandi samgöngurįšherra og lengdi meš žvķ žjóšveg eitt um tugi kķlómetra. En eitthvaš fóru įformin ekki alveg samkvęmt exelskjalinu, hvaš žį dagatalinu, og bķšur žaš verkefni nżrįšins forstjóra Vegageršarinnar aš leysa, sem er dżralęknir, skipašur af dżralękni sem plataši sig til samgöngurįšherradóms meš žvķ aš vera į skjön viš forvera sinn og ętti žjóšin vera žess minnug hvaš dżralęknar geta veriš henni dżrir frį sķšasta hruni. Er ekki ólķklegt aš aukist umsvif tollheimtumanna į komandi įrum til aš fela axarsköftin og efla hag falskt jarmandi jötulišsins sjįandi į eftir kjararįši ofanķ botnlausa hķtina.

En hvaš um žaš, til aš gera langa sögu stutta žį sökk vegurinn hvaš eftir annaš ofan ķ leiruna og hafa framkvęmdir nś veriš stöšvašar. Žannig aš ekkert er ķ hendi um žaš hvenęr lokiš veršur viš aš koma bundnu slitlagi į žjóšveg eitt. En brśin stendur enn sem komiš er eins og grjótharšur minnisvarši śti į mišri Berufjaršarleirunni, ungum köppum til sóma sem tóku į móti 1000 tonnum af steypu, einn sumardaginn ķ įr, og komu žeim rennisléttum nišur ķ brśargólfiš svo hęgt yrši aš bruna žjóšveginn hnökralaust, en allt eins getur brśin veriš einna lķkust óskapnaši skašmenntušu exelskjali til stór skammar.

Aš endingu vil ég žakka žeim sem hafa enst til aš lesa steypu žessarar sķšu, og óska žeim velfarnašar į komandi įri.


Sólin fer į kostum um jólin

IMG_1409

Žaš vefst fyrir sumum hvers vegna halda skal upp į jólin. Flestir halda žó upp į fęšingu frelsarans og žaš gerir sķšuhöfundur. 

Margir telja jólin heišna hįtķš aftan śr grįrri forneskju, sem į rętur sķnar aš rekja til vetrarsólstöšu; til žess aš nś fer sólin aš hękka į lofti og ęttu allir aš geta sameinast um aš žvķ beri aš fagna. 

Um leiš og ég óska lesendum žessarar sķšu glešilegra jóla birti ég hér nokkrar myndir sem ég tók af svölunum ķ gęr, ašfangadag, og nśna į jóladagsmorgunn, sem sķna aš hvaš sem öšru lķšur žį fer sólin į kostum yfir jólin žó meš himinskautum sé.

Ašfangadagur

Himininn yfir Fljótsdalshéraši viš sólsetur į ašfangadag

 IMG_1418

Sólarupprįs į jóladag 


Žęr eru farnar aš halla ķ beygjum

Žaš er ekki tekiš śt meš sęldinni aš vera karlamašur žessa dagana. Hvaš žį mišaldra karlpungur ķ tilvistarkreppu meš tilheyrandi ranghugmyndir af fešraveldinu uppfullu af allskyns hrśtaskżringum. Vinur minn og vinnufélagi komst heldur betur hįskalega aš orši ķ vikunni sem leiš, ķ sķmtali viš annan išnašarmann og ég varš įheyrandi af sķmtalinu. Jį ég veit žaš žetta er alltaf sama helvķtis veseniš, en stelpu rassgatiš kann bara ekki aš umgangast žetta og tekur ekki nokkurri tilsögn.

Ég benti félaga mķnum į aš svona mętti hann alls ekki tala, hann vissi aldrei hvenęr tal hans yrši tekiš upp og flutt ķ fjölmišlum og žį vęri stutt ķ metoo mylluna. Hann sagši aš žessi kvenmašur myndi lķtiš lagast žó svo aš sagšar vęru fréttir af henni ķ fjölmišlum, hśn vęri bara ekki betur bśin į milli eyrnanna en raun bęri vitni. Ég lagši įrar ķ bįt, ķ žetta sinn, enda ekki ķ fyrsta skipti sem ég reyni aš koma vitinu fyrir vin minn.

Atburšir žessa įrs hafa oft į tķšum valdiš okkur vinnufélögunum angist og örvinglan, žó svo viš séum žrįtt fyrir allt ķslenskir kallamenn. Fyrir nokkrum vikum sķšan hafši ég eytt drjśgum hluta kaffitķmans ķ žaš aš gera vinnufélögunum grein fyrir žvķ hvaš mikiš męddi į nśtķmakonunni. Hśn žyrfti aš sinna framabrautinni bęši meš vinnu og hįskólanįmi, oft hvorutveggja samtķmis, auk žess sem tilvera barnanna hvķldi į hennar heršum. Žetta vęri svona žrįtt fyrir allt žaš fęšingaorlof sem eyrnamerkt vęri körlum, konan fengi kalliš ef eitthvaš bjįtaši į hjį börnunum ķ leik eša skóla. Žetta sęist best į aksturslagi ķ umferšinni žar sem konur vęru oršnar mun strekktari ökumenn enn karlar.

Vinur minn brunaši ķ žeim tölušu oršum inn ķ kaffistofuna, og um leiš og hann fór framhjį okkur félögunum til aš komast ķ kaffikönnuna gall ķ honum; žęr eru meir aš segja farnar aš halla ķ beygjum. Hvaš ertu aš meina mašur spurši ég; Žś hlżtur aš vita žaš sjįlfur, eša manstu ekki žegar viš vorum aš steypa ķ sumar og sama manneskjan keyrši žrisvar framhjį eins og druslan dró og viš uršum aš forša okkur, feršin var svo mikil į henni aš hśn žurfti aš halla sér til aš hendast ekki śt ķ rśšu ķ beygjunni.

Ég mundi eftir žvķ aš viš höfšum veriš aš steypa gangstétt ķ rólegri ķbśšagötu og tališ aš žaš vęri öruggara aš halda okkur ekki į götunni į mešan ung kona ętti leiš hjį. Jś žaš var žaš sem félagi minn var aš meina, hann bętti svo ķ; Žęr eru al varasamastar žessar vinstri gręnu žvķ žęr myndu strauja mann nišur bara ef žęr teldu sig vera ķ rétti, jafnvel žó svo mašur vęri ķ gulu vesti meš vegageršarkalla į ašvörunarskiltum ķ bak og fyrir.

Jś, ég varš lķka aš gefast upp žarna ķ kaffitķmanum, og višurkenna žaš aš almennt hafi dregiš śr žvķ aš fólk hefši nęgjanlega ašgįt ķ nęrveru sįlar žegar žaš žeytist fram og til baka um blindgötuna.


Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband