Íslenska hryðjuverkið

Það var þennan dag fyrir 11 árum sem  breska ríkisstjórnin ákvað að frysta eigur Landsbankans sem og íslenska ríkisins í Bretlandi í krafti hryðjuverkalaga. Þetta var þriðji dagurinn í "guð blessi Ísland" eða "hinu svo kallaða hruni". Þessi atburðir höfðu gríðarleg áhrif á flesta Íslendinga, og enn þann dag í dag. Kannski finnst samt mörgum að rétt sé að gleyma þessum atburðum og afleiðingum þeirra eins og hverju öðru hundsbiti með því að þegja í hel.

Svo vill til að þessi dagur ber upp á afmælisdaginn minn. Fyrir hrun og facebook átti ég það til að gleyma honum en það hefur ekki gerst eftir íslenska hryðjuverkadaginn. Á árunum sem á eftir fóru voru framin mörg óhæfuverkin gagnvart íslenskum heimilum um leið og kerfið sem kallað hafði yfir sig hryðjuverkalögin var endurreist. Nú má sjá sama vanskilalýðinn og fóru með veggjum fyrir tíu árum síðan baða sig í sviðsljósinu, kúlulánaþegana þenja sig á þingi og hugmyndaflug gamma svífa yfir seðlabankanum.

Sjálfur lenti ég á vergang upp úr "hinu svokallaða hruni". Eftir að hafa gefist upp á að taka á móti stefnuvottum fór ég til Noregs vegna vinnu með launum sem rétt dugðu til að greiða uppaskrúfaðar skuldir vegna ljósritaðrar ábyrgðar á fyrirtæki í horfnum byggingaiðnaði. Matthildur mín ætlaði að koma í kjölfarið en þá kom í ljós að hún hafði misst heilsuna, þannig að hún átti áfram heima heima og tók á móti stefnuvottunum.

Það opinbera skráði okkur hjónin skilin þrátt fyrir að við hefðum heitið hvort öðru tryggð þar til dauðinn aðskilur. Skilnaðar skráning hryðjuverkasamtakanna var ekki til að auðvelda okkur eftirhrunsárin í sitthvoru landinu. Ekki stendur til nú að orðlengja þessi ár en þeim var gerð skil í bók daganna undir færsluflokknum "kreppan" sem má finna hér á síðunni til vinstri.

Sumarið 2012 kom Matthildur mín í eina heimsóknina til Noregs og dvaldi lungann úr því sumri með okkur vinnufélögunum, sem vorum flóttamenn frá, Afganistan, Súdan og Íslandi, í smáhýsi á tjaldstæði norður í Finnsnesi. Þar sem fyrirtækið sem við unnum hjá var með múraraverkefni í járnblendiverksmiðju. Þetta sumar gafst ég endanlega upp fyrir bankanum, enda kostaði bréf frá lögfræðideildinni þegar þá var komið sögu 300 þús með óskum um að ekki þyrfti að koma til frekari bréfaskrifta. 

Í Noregi dvaldi ég á slóðum sem flesta Norðmenn dreyma um að heimsækja og telja sig heppna að ná því einu sinni á ævinni. Fyrirtækið sem ég vann hjá er í Harstad á Hinnoya sem er nyrst í eyjaklasa Lofoten, og utan við eru eyjar Vesterålen. Sumarið 2012 héldum við upp á 50 ára afmæli Matthildar og 25 ára brúðkaupsafmæli okkar með því að fara eina helgi út á hvítar strendur Vesterålen og voru þá söngvarnir hans Bubba hafðir með í för. Já, og svo því sé haldið skilmerkilega til haga þá vorum við Matthildur mín ein af þeim heppnu.