Orkupakkinn - afsprengi sturlunar

Spilverk Þjóðanna söng um árið sönginn um Sturlu sem hefst á orðunum „Þú ert menntaður vel og styrktur“. Þetta dugir þó eitt og sér lítið til framdráttar þegar „vantar tólin og tækin og réttu vandamáli“. En Sturla var „boðinn og búinn til veislu“ sem endaði á því að hann gróf þeim gröf sem trúðu á nýtt og betra líf. Textinn endar svo í óræðri spurningu „hvort aka hetjur um hringbraut“.

Hringavitleysa íslensksrar óhamingju virðist nú á tímum vera að endurtaka sig með þeim hætti að erlent regluverk er íslenskum lögum æðri, sem byggja þó á hagsmunum Íslendinga.

Árið þúsund tóku landsmenn þá ákvörðun að hafa einn sið í landinu. Þegar Sturlungasaga er lesin má greina hversu erfiðlega landsmönnum gekk að ná málum sínum fram ef þau brutu í bága við kirkjuvaldið, sem sótti sitt umboð undir páfann í Róm. Samt telja landsmenn það hafa verið til heilla að hafa undirgengist einn sið, jafnvel þó svo að augljóst sé að einmitt það hafi kostað Sturlungaöld og sjálfstæði hátt í 700 ár.

Þó svo að lögfrótt fólk sem vill láta taka sig alvarlega, sverji fyrir að hagsmunamál landsins í dag byggi á trúarbrögðum, þá keppast hinir sömu við að mæra samninginn um evrópska efnahagsvæðið, sem nokkhverskonar einn sið, líkt og væri um heilaga kirkju að ræða. Það virðist vera nóg að minnast á hversu vel EES samningurinn hafi reynst til að rökstyðja rakalaust hvað sem er. Það má jafnvel líkja helgi EES við setningarbrot sem kom inn í íslenska tungu um siðaskiptin „í Jesú nafni amen“ og málið telst afgreitt.

Sá munur er þó á að um siðaskiptin árið 1000 þá voru málin rökstudd með kærleikanum sem fólst í boðskap Jesú Krists. Núna 1000 árum síðar er það hinn heilagi hagvöxtur sem dugir til að rökstyðja alla skapaða hluti. Jafnvel þó svo að hinn heilagi hagvöxtur sé komin með jarðarbúa fram á bjargbrúnina við að sólunda auðlindum jarðar einungis hagvaxtarins vegna. Evrópusambandið hefur sett upp regluverk í stórum stíl sem byggir á álíka vísindum og galdrabrennur fyrri alda svo viðhalda megi hinum heilaga hagvexti sjálfbært og þar má víst engin undan skerast.

Það hefur hver langskólagenginn sérfræðingurinn af öðrum verið kallaður fram til að hafa vit fyrir hundheiðnum landanum í orku einangrun sinni, sem ekki getur skilið hversu mikilsvert er að taka upp evrópskt regluverk landsins vegna. Ekkert af þessu hámenntaða vel styrkta liði hefur tekist að benda efasemdar mönnum á svo mikið sem eitt atriði sem gagnast myndi íslenskum almenningi. En keppast þess í stað við að skýra út hversu  veigamikill fyrirvari alþingis er sem undanþága frá hinum evrópsku lögum, enda myndi annað þýða lok lýðveldis á svipaðan hátt og þjóðveldis á sínum tíma.

Ein og ein mannvitsbrekka hefur þó haft sig í að segja að það beri að fá sem hæst verð fyrir orkuna á markaði, en vill samt halda inni fyrirvaranum um tengingu sæstrengs inn á Evrópska kerfið. Þetta þýðir á markaðsmáli mannanna að það beri að hækka orku til landans eins og mögulegt er, allavega á meðan ekki er hægt að koma okrinu úr landi á annan veg.

Það segir sig náttúrulega sjálft að það er illmögulegt að skýra það út fyrir almenningi hvaða hag hann hefur af svona regluverki. Og er varla nema von að þeir sem ætla að hagnast á regluverkinu einu saman vanti nú tólin og tækin og réttu vandamálin við að skýra sitt mál.