Hvar er draumurinn, hvar er lífið sem ég þrái?

Vill einhver vera um borð í flugvél þar sem flugstjórinn heilsaði farþegunum með þessum orðum, "góðir farþegar, við vitum ekki hvert við erum að fara, en við vitum að við viljum ekki lenda í sjónum, flugskilyrði eru afleit og það verður að koma í ljós hvort við höfum nægt eldsneyti yfir hafið".  Sennilega ekki en í svona flugferð finnst vafalaust mörgum þeir hafa verið í mánuðum saman. Fyrirvarar sem Alþingi setti við ríkisábyrgð á icesave í sumar voru ekki rismiklir.  En þó má segja að þeir hafi gengið út á að björgunarbátar yrðu hafir með í þessa óvissu ferð yfir hafið.

 

Hún viðist ekki vera björt framtíðarsýnin sem stjórnvöld boða nú þegar rúmt ár er liðið frá hruninu og rykið er að setjast.  Kannski ekki hægt að ætlast til þess að stjórnvöld veki stóra drauma með þjóðinni um bjartari framtíð.  Grundvöllurinn er allt annar en fyrir rúmu ári síðan.  Flestir íslendingar búa við breyttan veruleika. 

 

Nú er verður hver og einn að móta sína framtíðarsýn, ekki er hægt að bíða lengur eftir stjórnvöldum. Drauminn um um bjarta framtíð má aldrei slokkna og það er síst minni ástæða til að dreyma stóra  drauma nú en fyrr.  Þeir eru mikilvægasta leiðsögnin til framtíðar.  Þeir eru mikilvægir við að rétta af leiðsögkerfi hvers og eins.  Aðeins með hjartans draumum kemst einstaklingurinn til þess staðar sem hann óskar sér í framtíðinni. 

 

Um 2024 verða íslendingar á mínum aldri komnir á það aldursskeið sem fólkið í þessu meistaraverki er og geta látið sig dreyma óháð icesave um að aldrei framar verði börnin skuldsett.  

http://www.youtube.com/watch?v=ghFN1UFtQho&feature=player_embedded

253 milljarða skuldbinding