4.1.2024 | 16:23
Draumurinn sem dó
Nú rembast hinir svokölluðu aðilar vinnumarkaðarins við að skapa þjóðarsátt, þ.e.a.s. sá hluti sem ekki hefur þurft að díva hendinni í kalt vatn.
Enda er farið að fara um jötuliðið. Reykjavík gjaldþrota og skurðgröfurnar á landráðaskaga orðnar tekjulausar ef ekki væri fyrir svokallaða innviðagarða við Blanka lónið, Svartsengi og Grindavík.
Sviðsmyndaséníin nú þegar farin að klappa upp fyrir hamförum við Hafnarfjörð til að ná um innviðagjaldið sem ráðalaus ríkisstjórn með tóman ríkisjóð ætlar þeim á klakanum að borga sem hafa þak yfir höfuðið.
Allir sem muna lengra en gullfiskaminninu nemur vita að svokölluð þjóðarsátt frá því 1990 var sátt á milli jötuliðsins um hvernig kökunni yrði skipt þannig að þeir landsmenn sem drægju vagninn ættu ekki séns.
Erlent láglauna vinnuafl fjórhelsisins hefur streymt til landsins allar götur síðan, og leitun er að venjulegum Íslendingum sem hafa eignast annað en skuldir í þakinu yfir höfuðið sem skattstofn fyrir jötuliðið. En að öðru góðir landsmenn;
Mig langar að minnast draums
-um ástkæra fósturmold
árdags í ljóma
Hver á sér fegra föðurland
sem ungan dreymir
-sér til sóma
Þar sem sól slær
silfri á voga
og heiðarvötnin blá
-þar sem til voru fræ
er fengu dóma
Ekki er hægt að geta dreymandans að svo stöddu
þar sem ekki hefur náðst til aðstandenda
-þjóðina sem arfinn þinn geymir
En sértu velkominn heim
yfir hafið og heim
suður um höfin
að sólgylltri strönd
Útförin verður auglýst síðar
af séra Kaldalóns úr Unaðsdal
fyrirhugaðar eru sætaferðir
með æsslander og play
Dægurmál | Breytt 6.1.2024 kl. 09:13 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (10)