Ljónshjarta, Hammond og Hallelujah

Valkyrjur og forynjur nýrra tíma

Það er eins og mig minni, að þegar ég var að alast upp og komast til vits og ára, -af óvitinu eftir æsinginn, grjótkastið og óregluna, að þá hafi ég heyrt að heimurinn yrði friðsamlegri ef konur fengju aukin völd, -þeim nægði ekki það eitt að ala okkur strákana upp ásamt dætrum sínum.

Nú myndi ég ekki fyrir nokkurn mun kalla móður mína valkyrju, hvað þá forynju, enda alltaf mikill mömmudrengur. Hún ól mig upp með því fororði að “eigi skal haltur ganga á meðan báðir fætur eru jafn langir” -og stóð með mér í blíðu og stríðu, þó svo að hún hafi oft þurft að setja ofaní við mig og fyrirverða sig fyrir mín óknytti.

Nú þegar konur eru því sem næst alsráðandi, án þess að við mömmudrengirnir njótum mæðra okkar, -margir komnir á ritalin þess í stað, samkvæmt yfirvegaðri ráðleggingu, -ef ekki leikskóla-, þá skóla- eða heilbrigðisstarfsmanna, sem er oftar en ekki femin-ráðslag. Samt man ég mömmudrengurinn ekki til þess að aðrar mæður en mín væru mér sérstaklega hliðhollar.

Eftir að konur sitja nánast á öllum þeim koppum sem innstir eru í búri, eru stríðsæsingarnar orðnar yfirgengilegar. Ég satt best að segja man ekki eftir öðrum eins á minni ævi, -að meir að segja sturlaðir stríðsmenn séu komnir á fjárlög Sögueyjunnar og það eftir eftir að konur eru farnar að ráða þar ríkjum, -fara jafnvel fyrir umræðunni um að stofna Norrænan her.

Á þessum slóðum höfum við strákarnir ekki verið staddir síðan á Sturlungaöld.

Já og meðan ég man, -faræslt komandi ár.