Hátíðarkvöldverður

Vegna hátíðar ljóssins

verður rjúpan ekki friðuð

með öðru en útrýmingu

-úr þessu

Þangað til hangir hún

á bláþræði

í skugga þakskeggsins

sem jólaskraut

frá liðinni tíð

-í gula baggabandinu

sem varð keldusvíninu

að aldurtila um árið

 

Fyrir um það bil tveimur árum datt ég í ljóðlestur og hef varið drjúgum tíma í að lesa mig í gegnum ljóðabækur, -vissi ekki að ég ætti orðið tugi ljóðabóka, en þær hafa safnast að mér eins og þjóðsögur í gegnum tíðina og hefur þess mátt sjá merki hér á síðunni undanfarin ár.

Jafnframt þessum lestri ljóða alvöru skálda, þá hef ég látið eftir mér að birta eitt og eitt frumsamið ljóð. En ég hef um nokkurra ára skeið skrifað hjá mér örstuttar endaleysur, sem kvikna oftast upp úr engu, og mér finnast þess verðar að skoða seinna.

Um ljóðið hér að ofan, sem mætti flokka undir frekar nöturlegan kveðskap, má það helst segja að það hafi orðið til undir áhrifum frá Gyrði Elíassyni, þegar ég var að lesa eina af ljóðabókum hans.

Þetta árið ákvað ég að birta eitt frumsamið ljóð hér á síðunni í hverjum mánuði, þau hafa reyndar orðið fleiri en í upphafi var ætlað, -en nú læt ég staðar numið. 

Það hefur komið skemmtilega á óvart hversu vel þessum ljóða hugleiðingum mínum hefur verið tekið og ber mér að þakka fyrir það sérstaklega. 

Ég vil í tilefni hátíðar ljóssins óska þeim, sem eiga það til að líta inn á þessa síðu, -gleðilegra jóla, árs og friðar.

Sjö sekúndur í frelsarans slóð

Gólanhæðir norðaustan við Galíleuvatn. Svart grjót og öræfi allt upp í mót. Þoka, súld og hrjóstrugt land, -skyldi ég vera fyrir austan. Allavega er Sýrland einhversstaðar þarna fyrir austan úti í dimmri þokunni.

Þrjátíu, fjörutíu, fimmtíu skriðdreka fylki um víð og dreif undir seglum í felulitunum með hlaupin niður, -bíða þess að það komi tímar.

Rústir þorpsins í þokunni við veginn; skólin, húsin, moskan allt sundur skotið eða niður sprengt, -áður Sýrlenskt land.

Ps. Textinn hér að ofan er úr dagbókinni minni þann 14. febrúar 1998. Þá var ég í landinu helga við steypu störf.

Þennan dag tókum við félagarnir frí og keyrðum í kringum Galíleuvatn og upp í Gólanhæðir, -þar sem við sáum skriðdrekana sem biðu þess að kæmu tímar.

Alla dagbókarfærsluna hef ég birt tvisvar áður, sem sjö sekúndur hér á blogginu árið 2020, -og upphaflega í frelsarans slóð 1998. 

Fullveldisdagurinn

Til hamingju með daginn góðir landsmenn. Í landi hinna dánu drauma hefur nú ESB ríkisstjórn verið sett í burðarliðinn, ásamt því að leiða kúlulánadrottninguna til öndvegis og gefa náhirðinni frítt spil. Kjósendur virðast hafa endanlega ákveðið að skila fullveldinu eftir 106 ára samfylgd.

Áður en fullveldið kom til, -var lifað í meira 1000 ár í torfbænum, skriðið var út úr hálfhrundum moldakofa með fullveldinu. Síðast þegar fullveldið tapaðist fyrir u.þ.b. 760 árum var það vegna borgarastyrjaldar kennda við Sturlunga.

Hvorki skandínavíski ríkisdalurinn né danska krónan dugði til að koma þjóðinni út úr hálfhrundum moldarkofanum og litlu munaði að hún yrði þar hungurmorða. Það var ekki fyrr en með fullveldinu og íslensku krónunni að fór rofa til, en nú gæla kjósendur við evru.

Kjósendur munu ekki geta svarið af sér það skoffín sem þeir hafa nú upp vakið, -ekki frekar en skítinn af fjósbitanum sem þeir ólu óskapnaðinn á til þessa. Ættfærðum Íslendingum mun sennilega héðan í frá einungis fjölga í krosslausum kirkjugörðunum á landinu bláa.

Já - bí bí og blaka, álftirnar kvaka, ég læt sem ég sofi, en samt mun ég vaka.