Skellt í lás og farið til helvítis.

Í gær skellti ég í lás í síðasta sinn.  Í dag er ég atvinnulaus, en jafn tekjulaus og ég hef verið síðustu mánuði.  Sennilega er ég kominn í sömu stöðu og margir Íslendingar, að sjá trauðla fram úr hlutunum, finnast réttlætinu hafa verið fórnað á altari Mammons og vera komin í hraðlestina til helvítis.

 

Ég hef allan minn starfsferil, frá 23 ára aldri verið í vinnu hjá sjálfum mér, eigin fyrirtækjum. Tímarnir hafa verið misjafnir en ég og fyrirtæki mín hafa getað staðið í skilum í gegnum tíðina. Núna viku í fimmtugt, eru einungis líkur á að þau vanskil sem ég verð valdur að aukist við að halda áfram rekstri. Því var ekki um annað að ræða en skella í lás, því siðferðisvitund mín getur ekki samþykkt að mínum vanda verði velt á aðra.

 

Árið 2008 voru fyrirtækin mín tvö. Annað verktakafyrirtæki í byggingariðnaði með 10 manns í vinnu auk þess að reka sérverslun með flísar og baðtæki. Hitt fasteignafélag sem leigir út húsnæði. Árið 2008 urðu margir af mínum stærstu viðskiptavinum gjaldþrota, verkefnin gufuðu upp, tapið er ómælt. Skuldir fasteignafélagsins stökkbreyttust. En þetta er svo sem ekki annað en það sama og gekk yfir allt Ísland það ár.

 

Bæði fyrirtækin voru byggð upp í samstarfi við aðra, verktakafyrirtækið keypti svo ég af félögum mínum seint á árinu 2007. Það hefði þurft 2 - 3- þokkaleg ár til að komast slétt frá þeim kaupum. Fasteignafélagið á ég svo með öðrum félaga. Tveir af þremur félögum mínum í þessum atvinnurekstri eru fluttir til Noregs. Þeir fluttu þangað fyrir rúmu ári síðan til að hefja nýtt líf. Ég sé óumræðanlega eftir þessum vinum mínum yfir hafið. Og kemur oft í hug það sem annar þeirra sagði; "Maggi ég sé ekki betur en komandi ár á Íslandi verði hreint helvíti. Ég ætla ekki að eyða seinni hluta ævinnar í að borga húsið mitt aftur".

 

Það sem er eftir af eigin rekstri eftir rúman aldarfjórðung er alfarið í "eigu" fjármálastofnana í dag, þó þær séu meira gjaldþrota en allt sem heitið getur. Síðustu tvö ár hef ég reynt að sæta lagi með því að breyta flísaversluninni í ferðamannaverslun yfir sumarmánuðina. Það gekk upp 2009 og gaf vonir um að hægt væri að vinna á vandanum. Árið 2010 hækkaði leigan einhliða og skildi miðaðast við byggingarvísitölu frá 1.janúar 2007. Leigan mín er helmingi hærri en verslunin hinu megin við götuna greiðir og þreföld leiga sem greidd er fyrir húsnæði þar sem fyrrum um byggingaverslun var til húsa. Eftir umleitanir um sanngjarnari leigu ákvað ég að vera út árið, enda staðsetningin góð þegar ég hugsaði til ferðamannanna frá fyrra sumri. Leigusalinn er ný skeint fjármálafyrirtæki eftir að hafa verið með drulluna upp á bak án þess að verða gert gjaldþrota. Uppvakið af fyrrum gjaldþrota Seðlabanka Íslands, það auglýsir nú grimmt með nýju eigin fénu á besta tíma sjónvarpstöðvanna "Komdu heim í Sparisjóðinn".

 

Í vor hófust óvænt umfangsmiklar lóðarframkvæmdir sem stóðu í mest allt sumar. Innkoma verslunarinnar varð 60% minni en sumarið 2009. Þegar ég fór þess á leit við leigusalan að fá eftirgefna leigu vegna tekjuhruns var svarið þvert nei. Þar á eftir fylgdu umvandanir um það að ég hefði betur gert ráð fyrir mögrum árum eftir góðærið í byggingariðnaði 2004 -2007. Þessum orðum til réttlætingar, átti ég að ég hafa tekið milljóna tugi út úr rekstri í eigin þágu þegar vel áraði. Ég fór fram á að vita hvaðan þessar upplýsingar kæmu svo ég gæti leiðrétt þær. Leigusalinn (sparisjóðsstjóri) sagðist hafa þær beint upp úr ársreikning 2009 sem ég hefði sent honum þegar hann ætlaði að skoða hvort lægri leiga kæmi til greina. Ég varð að biðja hann um að skoða þetta betur þessir miljónatugir sem hann teldi að hefðu lent í mínum vösum voru tekjusamdrátturinn sem varð á milli árann 2008 og 2009, starfsmaður fyrirtækisins væri orðinn einn í stað tíu og hann væri nú tekjulaus ég, sem væri auk þess í persónulegum ábyrgðum upp á milljónir.

 

Þessi sami sparisjóðstjóri og ég gerði uppahaflegt leigu samkomulag við fyrir tæpum 5 árum síðan, las þetta út úr þeim gögnum sem hann hafði um mín mál og tjáði mér væri því mátulegt að sitja uppi með forsendubrest undangenginna ára. Þegar sama fólkið í fjármálastofnunum fyrir og eftir hrun er við að semja ætti það að vera kostur, allavega mætti ætla að það þekkti menn og málefni. En það virðist vera að þeir sem enn sitja í sínu starfi með sömu laun og áður sé ómögulegt að skilja að svoleiðis sé það ekki allsstaðar. Það sem verra er að margir sem ekki hafa misst milljónina sína á mánuði virðast halda að þær tekjur sem ekki eru lengur sýnilegar séu nú komnar í svart hagkerfi.

 

Hæstiréttur hefur úrskurðað um hvernig farið verður með skuldamál hins fyrirtækisins. Nú er mér full ljóst hvers vegna Geir Haarde bað Guð um að blessa Ísland 6. október 2008. Við erum á hraðferð til helvítis.

Eggjum kastað í alþingismenn