2.9.2010 | 10:47
Hęnur eša slaghamar.
Enn bętist į eftirlaunaklafa almennings, tugir fyrrverandi rįšherra sitja nś heima ķ stofu į žessum fķnu eftirlaunum. Ég hitt gamlan kunningja fyrir utan banka um daginn. Viš höfšum ekki hist ķ įratugi, ég hafši žó tekiš eftir žvķ fyrir rśmu įri sķšan aš hann var farin aš męla göturnar og var žį sagt aš hann vęri bśinn aš missa vinnuna. Vinnu sem hann hafši unniš viš frį unglingsaldri. Žaš er įbyggilega ekki aušvelt fyrir hįlf-sextugan mann sem hefur unniš ófaglęrt sérhęft lįglaunastarf allt sitt lķf aš finna vinnu žessa dagana.
Eftir aš hafa heilsast barst tališ aš žjóšfélagsmįlum, hann spurši mig hvaš vęri helst til bragšs aš taka, hvort viš ķslendingar gętu nokkurn tķma upprętt žį hrikalegu spillingu sem uppi vęri. Sama lišiš sęti ķ bönkunum afskrifandi af sjįlfu sér og žeim sem hefšu skuldaš mest, sama kślulįnališiš ķ stjórnsżslunni, sömu mśtužęgu stjórnmįlamennirnir, sveitarstjórnarmenn sem vęru žvķ sem nęst bśnir aš selja ömmu sķna til sżna įrangur ķ rekstri. Žetta vęri aš mestu sama velmentaša fólkiš og hefši sett Ķsland į hausinn į fķnu kaupi. Flestir sętu sem fastast įfram į ekki sķšri launum en įšur og ef žaš viki žį vęru himinhį eftirlaun eša starfslokasamningar ķ okkar boši. Hann sęgi ekki betur en žaš žyrfti erlenda ašstoš til aš koma žessu liši į bak viš lįs og slį eša jafnvel žaš sem verra vęri, ķ gįlgann.
Eftir aš hafa bryddaš upp į samręšum um hugsanlega lausn. Žar sem mašurinn meš slaghamarinn sem heimsótti stjörnulögfręšinginn kom viš sögu. En sį hugšist massa stjörnulögfręšinginn til, žó svo stjörnulögfręšingurinn sęri fyrir aš hann hefši viljaš manninum illt žegar hann setti hann į hausinn vegna lįna sem nś hafa veriš dęmd ólögleg. Sjörnulögfręšingurinn taldi žetta vera byggt į misskilningi, hann hefši bara veriš aš vinna vinnuna sķna og žvķ alveg blįsaklaus. Ég taldi aš svona slaghamars ašgerš geta veriš įhrifarķka viš aš koma žvķ inn ķ hausinn į fólki aš ekki dygši endalaust aš skżla sér į bak viš aš vera ķ vinnunni žegar žaš yllu öšrum stórskaša, viš eigin framfęrslu og vegna markvissra afglapa.
"Žetta er bara svo mikiš af fólki sem žarf aš fara meš slaghamar į hvaš getum viš gert annaš en aš leita eftir erlendri ašstoš", žrį stagašist kunningi minn į. Žessi mįl veršur aldrei hęgt aš gera upp af okkur žaš er meira og minna ęttingjar okkar og vinir sem settu Ķsland į hausinn, ég treysti mér ekki til aš fara meš slaghamar į žetta fólk.
Ég sį aš vonleysiš skein śr augum kunningja mķns og vildi ekki valda honum vonbrigšum meš śrręšaleysi. Žaš vęri til önnur rįš žau kostušu engar gįlgabyggingar, engan kostnaš viš aš fęša og klęša fólk ķ fangelsum, engar blóšsśthellinga né marbletti eftir slaghamar. Viš gętum gert upp mįlinn meš žvķ aš gera vel viš fólkiš okkar sem teldi sig hafa unniš landi og žjóš gagn viš aš setja allt į hausinn og um leiš rétta viš rķkiskassann. Til žess žyrfti aš fara inn į Alžingi, rįšuneytin, bęjarstjórnarskrifstofurnar og bankana, bera žetta skyldfólk okkar śt og negla fyrir dyrnar meš slaghamri svo žaš ętti ekki afturkvęmt. Sķšan žyrfti aš taka alla af launaskrį, losa stjórnmįlamenn viš eftirlaunaklafa, eins žį sem setiš hafa ķ stjórnsżslunni sķšustu 10 įrin. Lįta fórnarlömbin kślulįnanna hafa ķ starfslokagreišslu og lķfeyrir žrjįr hęnur, 10 kg af kartöfluśtsęši og veišistöng.
Kunningi minn varš mjög hugsandi įn žess aš svara, ég varš įkafur og sagši aš hann hlyti aš sjį aš žetta vęri góšur og fręndrękinn starfslokasamningur, žarna vęri allt sem žyrfti til aš lifa. Ein hęna verpti um 280 eggjum įri, kartöfluśtsęšiš tķfaldašist og veišistöngin biši upp į óžrjótandi dęgrastyttingu og afkomumöguleika. Žetta vęri meir aš segja žaš sem margt af žessu fólki vęri tilbśiš til aš eiša stórfé ķ aš gera ķ sumarfrķinu, ef žaš žyrfti ekki aš greiša žaš sjįlft.
Eftir nokkra umhugsun sagši hann aš honum fyndist žetta meš hęnurnar vera full mikiš.
Eftir aš hafa heilsast barst tališ aš žjóšfélagsmįlum, hann spurši mig hvaš vęri helst til bragšs aš taka, hvort viš ķslendingar gętu nokkurn tķma upprętt žį hrikalegu spillingu sem uppi vęri. Sama lišiš sęti ķ bönkunum afskrifandi af sjįlfu sér og žeim sem hefšu skuldaš mest, sama kślulįnališiš ķ stjórnsżslunni, sömu mśtužęgu stjórnmįlamennirnir, sveitarstjórnarmenn sem vęru žvķ sem nęst bśnir aš selja ömmu sķna til sżna įrangur ķ rekstri. Žetta vęri aš mestu sama velmentaša fólkiš og hefši sett Ķsland į hausinn į fķnu kaupi. Flestir sętu sem fastast įfram į ekki sķšri launum en įšur og ef žaš viki žį vęru himinhį eftirlaun eša starfslokasamningar ķ okkar boši. Hann sęgi ekki betur en žaš žyrfti erlenda ašstoš til aš koma žessu liši į bak viš lįs og slį eša jafnvel žaš sem verra vęri, ķ gįlgann.
Eftir aš hafa bryddaš upp į samręšum um hugsanlega lausn. Žar sem mašurinn meš slaghamarinn sem heimsótti stjörnulögfręšinginn kom viš sögu. En sį hugšist massa stjörnulögfręšinginn til, žó svo stjörnulögfręšingurinn sęri fyrir aš hann hefši viljaš manninum illt žegar hann setti hann į hausinn vegna lįna sem nś hafa veriš dęmd ólögleg. Sjörnulögfręšingurinn taldi žetta vera byggt į misskilningi, hann hefši bara veriš aš vinna vinnuna sķna og žvķ alveg blįsaklaus. Ég taldi aš svona slaghamars ašgerš geta veriš įhrifarķka viš aš koma žvķ inn ķ hausinn į fólki aš ekki dygši endalaust aš skżla sér į bak viš aš vera ķ vinnunni žegar žaš yllu öšrum stórskaša, viš eigin framfęrslu og vegna markvissra afglapa.
"Žetta er bara svo mikiš af fólki sem žarf aš fara meš slaghamar į hvaš getum viš gert annaš en aš leita eftir erlendri ašstoš", žrį stagašist kunningi minn į. Žessi mįl veršur aldrei hęgt aš gera upp af okkur žaš er meira og minna ęttingjar okkar og vinir sem settu Ķsland į hausinn, ég treysti mér ekki til aš fara meš slaghamar į žetta fólk.
Ég sį aš vonleysiš skein śr augum kunningja mķns og vildi ekki valda honum vonbrigšum meš śrręšaleysi. Žaš vęri til önnur rįš žau kostušu engar gįlgabyggingar, engan kostnaš viš aš fęša og klęša fólk ķ fangelsum, engar blóšsśthellinga né marbletti eftir slaghamar. Viš gętum gert upp mįlinn meš žvķ aš gera vel viš fólkiš okkar sem teldi sig hafa unniš landi og žjóš gagn viš aš setja allt į hausinn og um leiš rétta viš rķkiskassann. Til žess žyrfti aš fara inn į Alžingi, rįšuneytin, bęjarstjórnarskrifstofurnar og bankana, bera žetta skyldfólk okkar śt og negla fyrir dyrnar meš slaghamri svo žaš ętti ekki afturkvęmt. Sķšan žyrfti aš taka alla af launaskrį, losa stjórnmįlamenn viš eftirlaunaklafa, eins žį sem setiš hafa ķ stjórnsżslunni sķšustu 10 įrin. Lįta fórnarlömbin kślulįnanna hafa ķ starfslokagreišslu og lķfeyrir žrjįr hęnur, 10 kg af kartöfluśtsęši og veišistöng.
Kunningi minn varš mjög hugsandi įn žess aš svara, ég varš įkafur og sagši aš hann hlyti aš sjį aš žetta vęri góšur og fręndrękinn starfslokasamningur, žarna vęri allt sem žyrfti til aš lifa. Ein hęna verpti um 280 eggjum įri, kartöfluśtsęšiš tķfaldašist og veišistöngin biši upp į óžrjótandi dęgrastyttingu og afkomumöguleika. Žetta vęri meir aš segja žaš sem margt af žessu fólki vęri tilbśiš til aš eiša stórfé ķ aš gera ķ sumarfrķinu, ef žaš žyrfti ekki aš greiša žaš sjįlft.
Eftir nokkra umhugsun sagši hann aš honum fyndist žetta meš hęnurnar vera full mikiš.
|
Gušbjartur verši rįšherra |
| Tilkynna um óvišeigandi tengingu viš frétt | |
kreppan | Breytt 30.1.2011 kl. 09:48 | Slóš | Facebook | Athugasemdir (8)
RSS
