Hyskið út úr húsum þjóðarinnar!

Það eru til kynslóðir sem hafa lagt sig fram í öllu til að geta búið á Íslandi.  Þrátt fyrir vilja og ómælda vinnu hefur fjórflokkurinn ásamt sinni verðtryggðu glæpastarfsemi, hirt því sem næst allt af þeim sem eru fæddir 1960-1975.  Þessar kynslóðir, hafa horft uppá verðbólguna éta upp þeirra eignir hvað eftir annað.  Við myntbreytinguna 1980-1981 fylgdi óðaverðbólga uppá 150%, sem gerði fólk að öreygum á örskots stund.  Verðtryggingin sá til þess.  Aftur 1991-1993, og aftur voru sömu fjölskyldur sviptir því sem þær voru búnar að leggja til í íbúðarkaupum.  Verðtryggingin sá til þess.  Enn og aftur var þessi kynslóð rænd í hruninu 2008 sem gengur endanlega frá viljanum hjá mörgum til að búa lengur á Íslandi. Verðtryggingin sér til þess.

Það getur enginn á Íslandi gert fjárhagsáætlun eða framtíðaráætlanir, vegna þess að þeim er rústað á einu augnabliki með vanhugsuðum og verðtryggðum ákvörðunum ráðamanna. Allt sem hér hefur skeð, hefur verið varað við margsinnis.  En allt kemur fyrir ekki, ráðamenn þessa lands, hlusta ekki, jafnvel þó eggjaskurnið hafi verið hamrað úr eyrunum á þeim, er svo komið að í dag að þjóðin hefur hvorki efni á helferðarhyskinu, né náhirðinni sem breytti leikreglunum með neyðarlögum á einni nóttu til að koma afrakstri kúlulánanna sinna inn á verðtryggt öryggi, sem situr nú með drulluna upp á bak á launskrá þjóðarinnar afskrifandi af sjálfu sér og marg samþkkjandi að þjóðin ábyrgist icesave.  Það eru einfaldlega að verða of fá merki um að ungt fólk hafi áhuga á því að byggja þetta land.  Umhverfið er slíkt að það spyr; til hvers eigum við að eyða okkar bestu árum í því að tryggja eftirlaunarétt og hlunnindi fyrir þetta hyski sem ekkert hefur gert til að verðskulda það?

Ég er einn af þeirri kynslóð sem hefur látið spila með mig út í það óendanlega til að geta búið á ástkæra og ylhýra ættlandinu.  Núna eftir að vera kominn á sextugsaldurinn hef ég í þrígang séð á eftir ævisparnaði mínum og rúmlega það.  Eftir að hafa verið á vinnumarkaði frá 16 ára aldri, lengst af í eigin rekstri, er ég kominn á vergang í Noregi svo ég geti sent peninga heim til fjölskyldu og skulda. 

Væri mér nær að líta í eigin barm yfir því hvernig er komið?  Hvað með offjárfestinguna, flatskjái og annað bruðl?

Því er til að svara að íbúð fjölskyldunnar er 90 fermetra blokkaríbúð sem taldist í 50% eign við hrunið, þá miða ég við kaupverð 2004 en ekki þá 40-50% hækkun þegar verðið fór hæst.  Þar fyrir utan er íbúð í raðhúsi á mínu nafni sem ég keypti 2007 til að gera upp og sem verkefnauppfyllinu fyrir reksturinn minn.  Heimilisbíllinn er 13 ára, krakkarnir muna varla eftir öðrum.  Það þarf ekki að hafa mörg orð um eignastöðuna í dag samkvæmt skattframtali þá er hún nánast núll.  Þá eru ekki meðtaldar  persónulegar ábyrgðir vegna atvinnurekstrar sem var í byggingariðnaði og varð að engu við hrunið vegna gjaldþrota þriggja stærstu viðskiptavina. 

Í byrjun september fór ég heim til Íslands í tveggja vikna frí eftir rúmlega þiggja mánaða úthald í Noregi.  Þar reyndi ég að ná samkomulagi við bankann minn vegna persónulegra ábyrgða í atvinnurekstri sem var með 12 manns í vinnu þegar mest var.  Ég leitaði eftir að ábyrgðir sem heimili fjölskyldunnar er í veði fyrir væru látnar niður falla gegnt því að ég greiddi helming skuldarinnar.  Þetta gæti verið ca sú upphæð sem ég næði að skrapa saman með því að eiða einu ári hér í Noregi í úthaldsvinnu og með því að éta ca eina til tvær dósir af bökuðum baunum á dag auk þess að lauma í mig nokkrum hafragrjónum á morgnanna.  Þess má geta að þetta er banki sem lék eitt aðalhlutverkið í falli Íslands, banki sem helferðarhyskið hefur nú fært óþekktum vogunarsjóðum að fórnargjöf ásamt skuldugum viðskiptavinum.

Til þess að þetta verði tekið til skoðunar, af bankanum sem engin veit hver á lengur, þurfti ég að leggja fram skattaskýrslur þriggja ára,  launaseðla þessa árs, ársreikninga fyrirtækisins s.l. þrjú ár, aðgang að bankareikningum auk þess þarf konan að leggja fram sína launaseðla og bankareikninga.  Tek það fram, svo því sé haldið til haga að ég nota skó nr. 43, sem bíða endurnýjunar. 

Þegar ég var að útvega gögn og annað í þessari Íslandsdvöl spjallaði ég við marga kunningja um þessar væntingar mínar.  Þeir sögðu flestir þú getur gleymt þessu það verður ekkert afskrifað, það er bara 110% leiðin sem er í boði.  Ég sagðist hafa gert þau reginmistök í gróðærinu sem maður í atvinnurekstri með hundraðmilljóna veltu að hafa hvorki byggt mér 250 m2 einbýlishús né keypt Range Rover til að leggja í hlaðið, hvað þá nýjan Benz handa konunni eða tekið kúlulán til að eignast hlutbréf í bönkunum til að erfa börnin af, þar af leiðandi passaði ég ekki inn í 110% leiðina.

Þrír kunningjar höfðu reynt að fara 110% leiðina.  Tveir af þeim höfðu glansað í gegn þeir byggðu báðir 2-300 m2 einbýlishús í gróðærinu, þeir sögðu að þeir hefðu mátt til að sækja um 110% áður en jepparnir sem þeir keyptu í hlaðið lentu á þeirra nöfn því það hefði verið komið að lokagreiðslum til Lýsingar.  Það eina sem þeir voru hugsi yfir var hvort rétt væri að skrá jeppana á krakkana svo að þeir ættu möguleika á umferð tvö í 110.  Sá þriðji sem reyndar keypti litla blokkaríbúð ásamt sambýliskonu þegar íbúðarverð var uppsprengt fékk enga 110% leiðréttingu.  Hann uppfyllti öll skilyrði, en var bent á að á hann væri skráð Toyota Yaris bifreið og hana skildu þau hjónaleysin selja áður en að væri farið að væla um afskriftir.  Já aulinn sá hann ætti að fara í fjármálaráðgjöf áður en hann lætur sér detta svona vitleysa í hug aftur.

Nei hjá helferðarhyskinu koma almennar leiðréttingar ekki til greina.  Vonandi verður í framtíðinni hægt að óska þeim til hamingju sem pössuðu 110%, með að hafa bjagað því sem bjargað varð, þó svo að hingað til hafi 110% verðtryggð skuld með íslenskum vöxtum verið ávísun á gjaldþrot á stjarnfræðilegum hraða.  En það má þá bara reyna aftur að fá 110%, eða þá bara gengur einhvern veginn betur næst. 

Eitt er að brjótast um kollinum á mér, hvort það gæti verið rétt fyrir íslenskan lúser að setjast að í Noregi, frekar en að bíða eftir að það komi að honum í 110% röðinni á þrælaeyju hyskisins.

Eggjum kastað í þingmenn