Þeir sem þora.

Til eru menn sem þora meiru en aðrir.  Þetta eru yfirleitt þeir sem láta hjartað ráða.  Ég þekki tvo svona menn, annar er bróðir minn hinn er frændi minn og einn besti vinur.  Ég veit ekki hvar ég væri staddur í dag hefði ég þorað, til þess að vita það þarf maður að þora.  Kjarkmenn veita þó þeim sem ekki þora innblástur.

 

Vinur minn og frændi lagði einn upp í ferð frá Íslandi fyrir tæpum 28 árum síðan, þá 22 ára, leiðin lá til Ástralíu.  Þangað fór hann til að vera viðstaddur eigið brúðkaup.  Þetta ferðalag ryfjaðist upp fyrir stuttu í samtali við mág minn, sem bjó í London þá og var tvítugur, hann sagði að þessi frændi væri með hugaðari mönnum sem hann hefði kynnst.  Hann hefði farið alla leið til Ásralíu einn síns liðs án þess að kunna stakt orð í öðru en íslensku, hafandi með sér skilti sem á stóð ég ætla til Ástralíu.  Þessi vinur minn komst alla leið og er enn hinu megin á hnettinum gerandi það sem hjartað býður.

 

Annar kjarkmaður sem oft kemur upp í hugann er litli bróðir.  Hann er mentaður verkfræðingur sem snéru baki við sjálfri Hörpunni, en henni hafði hann kynnst þegar hann vann með Dönskum arkitektum tónlistarhússins allt frá byrjun.  En í miðju gróðærinnu 2007 sagði hann skilið við kóng, prest og meira en milljón á mánuði til að tileinka sig budda fræðum.  Mannvit varð að fá aðra verkfræðinga til að þyggja launin hans, þó svo þeir komist aldrei í sporin hans því í dag er hann budda munkurinn Kelsang Lobon.

 

Það vill svo til að þessir menn eiga afmæli sitt hvoru megin við daginn í dag og eiga það til að líta inna á þessa síðu.  Því dettur mér það helst í hug að óska þeim til hamingju með afmælið hérna á síðunni með videoi á youtube frá einum enn sem þorir.  Eigðu góðan seinni hálfleik Helgi vinur minn og alltaf ert þú sá kjarkaðasti af systkinahópnum Sindri bróðir.