Kominn tími til að tjarga og fiðra

Ámátlegir hafa þeir verið söngvar Satans þennan veturinn, næðandi að neðan og norðan í skelfingu lostinni skinhelginni fölri og flárri, másandi napurri mæðunni ofan í hvert hálsmál á meðan freðin fordæðan fýkur yfir holt og hæðir forn og grá af fjósbitum Sæmundar, rammflækt og rauðglóandi í grásprengdu nornahári fjölmenningarinnar.

Já þeir hafa hvorki verið margir né miklir steypu dagarnir í vetur, ekki einu sinni verið hægt að verða almennilega óður, en nú rekur hver steypan aðra við vorsins blæ undir bláum himni, og síðuhöfundur auk þess búinn að taka fram hjólið til sinnar þjónustu, enda lengist sífellt leiðin á steypunnar byrjunarreit fyrir fótafúinn jálk.

Nú er kominn tími til að tjarga og fiðra viðvaranirnar gulu, feysknar og fláar, blása þeim síðan út í buskan eins og hverri annarra biðukollu, safna á sig vítamíni þeirrar gullnu einu og sönnu, vafra hjálmlaus út á tún og ana út um þúfur með fíflum og farfuglum í glampandi sól og brakandi blíðu eins og álfur út úr hól.

Gleðilegt sumar vildi ég sagt hafa lesandi góður.