Eitt eilífðar smáblóm

 

Það mætti ætla að utanaðkomandi innræting sé hinn raunverulegi heimur og veruleikinn því utan okkar sjálfra.

Sem börn höfum við upplifað að draumar eru raunverulegir, vegna þess að draumurinn býr innra með barnssálinni.

Draumur getur verið líkur ást við fyrstu sýn, hjartað hefur gert sér mynd af því hvernig ástin lítur út áður en hún birtist.

Það er ekki fyrr en seinna sem kemur í ljós hvort um tálsýn er að ræða. Mynd hjartans, sú mynd sem beðið hefur verið um hið innra, er eftir sem áður jafn sönn.

Bænin er tilraun til að upplifa draum sem veruleika í heiminum. Tálsýnin er heimurinn þegar við trúum ekki lengur á drauminn.

"Guðs ríki kemur ekki þannig, að á því beri. Ekki munu menn segja: Sjá, þar er það, eða hér er það, því Guðs ríki er innra með yður."

Hafa ber í huga að flækjast ekki um of í aukaatriðum, og verða eins og sá sem trúði að tunglið skipti miklu meira máli en sólin.

Vegna þess að tunglið lýsti á nóttunni, en sólin skíni á daginn þegar það væri bjart hvort eð er,

-leifum því veruleika barnsins ráða bæn okkar til Guðs.

 

En hugsjónir frjálsar og fagrar

fæðast í þeirra hjörtum

er miða áfram að markinu lengst

móti himninum björtum  

Ljóð; Guðfinna Þorsteinsdóttir.