The Art of the Deal

Það hefur verið undarlegt að fylgjast með hveitibrauðsdögum Valkyrju- stjórnarinnar. Byrjað var á að óska eftir sparnaðartillögum frá almenningi, og í kjölfarið hamrað á því að ekki yrði farið í nein ný fjárútlát á árinu, nema skorin yrðu niður útgjöld á móti.

Síðan fetuðu tvær valkyrjur, -þær með skúffuna og pottinn, -í fótspor Davos dúkkulísanna, sem smurðu kyssitauið reglulega eins og kannski einhver gullfiskurinn man, -og héldu til Kænugarðs til að tárast með afskrifuðum stríðsherra, sem hefur talið fraukum Evrópu trú um að vera að verja fyrir þær lýðræðið.

Innsti koppur í búri, -já einmitt sá með ríkiskassann, -hefur ekki haft tóm til að nýta sér sparnaðar tillögurnar almennings hvað þá skera niður. Ef hann hefur ekki verið upptekinn viða að telja krónur í Kúlulánadrottninguna eða Lukkupottinn, þá hefur hann verið að verja vini sína í klaninu vegna ostasvindlsins. Nú liggur loks fyrir fordæmi hvernig farið var með sígrettusvindlið, sem nýlega var tekið til dóms, svo kannski fer að gefast tími.

Bara frá áramótum hafa verið bornar í umboðslausa stríðsherrann í Kænugarði, -ekki bara hundruð íslenskra milljóna, heldur þúsundir, -til viðbótar við fjárútlát dúkkulísanna frá fyrri árum. Á meðan blæðir þjóðveginum sem aldrei fyrr, er gott sem ónýtur eftir farið var að smyrja holurnar að innan með matarolíu, og þær kallaðar innviðir að hætti dýralæknanna.

Hvaða farið hefur úrskeiðis á milli eyrnanna á sprengjudúkkum, -æðandi með ríkissjóð á wokesterum til Evrópu, er ekki fyrir meðalgreindan mann að átta sig á. Enda efast ég um að þó reynt yrði að fá skýringar Kúlulánadrottningarinnar og Lukkupottsins að þær skildu þær sjálfar. Á meðan sitjum við, sem enn búum í Barbaríinu, og horfum dofin á.

Íslendingar virðast helst vilja láta erlent vald frelsa þá frá sjálfstæðinu og krónunni í kassanum, -landinn búinn að steingleyma að hvorki gekk né rak að komast út úr moldarkofunum með þeirri Dönsku eða Skandinavíska ríkisdalnum á öldum áður. Enda eru flestir núorðið með höfuðið á sama stað og strúturinn við að telja tær í sandinum á Tene.

Það var ekki fyrr en krónan tók við, og moldarkofarnir voru að hruni komnir, að eitthvað fór að rofa til upp úr 1919, -og þá með þeirri íslensku. Spurning hvort Lukkupotturinn og Valkyrjurnar, ættu ekki allavega í það minnsta, að taka eins og eitt Trump á fraukuna Fredriksen áður en anað er í ESB.

Þangað leitar klárinn sem hann er kvaldastur, -var vel þekkt orðatiltæki á hátindi feðraveldisins. Nú virðist fraukurnar í forynjuveldi ESB endanlega hafa tapað áttum og kasta stríðsæsingum á báða bóga við fögnuð Valkyrjanna. Á meðan semja þeir Selinskí, Pútín og Trump, -The Art of the Deal.