Enn ein femín fálan

Undir lok síðustu viku féll háskólarektor forynjunum í skaut, farið hefur fé betra kann einhver að segja.

Nú er svo komið að kveneðlið hefur forsetann, forsætisráherrann, biskupinn, borgarstjórann ríkislögreglustjórann, -og bara nefndu það.

Það merkilega er að stríðsæsingarnar hafa ekki verið meiri á Fróni frá því á Sturlungaöld, og er meir að segja ég gamli grjótkastarinn farin að sjá rautt.

Kannski er ekki rétt að alhæfa það að konur hafi undirgengist femín flærðina á wokesterum. Þessi frami eigi aðallega við um þær sem hafa selt sig kvika lukkupottinum.

Þó vissulega sé fyrir sumum konum líkt komið og mjúku mönnunum, -láta brúka sig endurgjaldslaust eða standa í bleyjuskiptum fyrir smáaura.

En fyrirsjáanlegt er að karlmennskunni á landinu bláa verður héðan af varla bjargað með teskeið af testósteroni, án aðstoðar estrógens forynjanna, -og þar dugir engin köngulóarvefnaður.

Þessi keypta femín flærð forynja er að stofninum til það sem kalla mætti torkennileg skítseiði, -einhver flærðarlegustu lóðatíkursmetti sem sést hafa síðan gamla framsóknarmaddaman var og hét.

-En heyrst hefur að þær fálur hafa síðustu áratugina verið að lognast út af við barborð á Kanarí eftir að hafa sent þaðan hugheilar kveðjur heim á klakann, á milli þess sem sungið var Ég er kominn heim, -með tárin í augunum.