Dagar íslenskrar ónáttúru

Nú hefur rignt hvern dag í á fjórðu viku í fjórðungi sólarinnar. Það var svo sem búið að spá þessu af þeim sem lengra vita en nefið nær. Ég notaði meir að segja votviðrisspá Héraðsbónda til að píska vinnufélagana áfram eftir að ég fékk hana upp úr honum snemma í ágúst. Engin veit sína ævina hvorki í heyskap né steypu, -eða þannig.

Það getur allt eins stytt upp með stórhríð og ísbjörnum þegar hann liggur lengi aust-norð-austan úr öllum áttum. Svona veður er ekki bara vafasamt fyrir flata steypu, sem hundar kettir og ísbirnir mega ekki stíga í áður en hún harðanar, heldur getur skapið orðið dumbungslegra eftir því sem dagarnir líða.

Ég hef lítið farið út í síðsumarið upp á síðkastið nema til að steypa í uppstyttum. Það hefur ekki einu sinni verið hægt að bögglast um í berjamó í þessum votviðris vosbúðar fjanda sem verið hefur. Því hef ég varið tímanum í að horfa út um gluggann á rigninguna og dumbunginn.

Nú hef ég komist að því að máríerlurnar verða félagslyndar í rigningu. Líkar betur múslíið á svölunum, sem ég sáldra á svalahandriðið til að hafa þær fyrir framan stofugluggann, þó svo að þær skimi áfram eftir flugum. Hef samt ekki enn komist að því hvort máríerlum leiðist beinlínis rigning. Býst við að áhorfinu á máríerlurnar ljúki núna um haustjafndægrin, en þá eru þær vanar að taka flugið til Afríku.

Sjálfur er ég löngu kominn á síðasta snúning í steypunni. Skakklappast um skældur og gigtveikur, eins og kviðrifin rolla fram um miðjan dag. Kem mér síðan heim og læt strákana um slétta steypuna með stæl. Þeir eiga það til að fara á gæsa- og hreindýraveiðar á milli steypubíla og gefa upp aflatölur í kaffitímum. Rigningin truflar þá ekki við þá iðju eins og mig í berjamónum, -þar væri það þá freka þokan.

Í kaffitímum er ég helst í essinu mínu þessa dagana. Tala um níðingsverk sem ekki nokkur maður ætti að grobba sig af ógrátandi. þeir eigi eftir að sjá eftir þessar iðju þegar á ævina líður. Að hafa drepið næstum ófleyga unga, sem skriðu hnarreistir úr eggjunum í sumar með eftirvæntingu um að komast út í heiminn, og það til þess eins að hafa verið drepnir í þúsundatali, -til að rífa úr þeim bringurnar.

Þetta sé ekki veiðiskapur, segi ég; -hvað þá gæsaveiðar, heldur gæsabringu-ungaveiðar. Svona veiðiskapur hafi verið talin til níðingsverka í mínu ungdæmi og ekki nokkur heilvita maður hefði viljað láta svona spyrjast til sín. Svo hafi þeir ekki einu sinni lyst á bringunni sjálfir, reyni að selja veitingahúsum níðingsverkið sem villibráð.

Þá spyr sá sem eldri er en strákarnir, en ekki eins gamall og ég, - hvernig var það nú aftur með þig Maggi minn þegar þú varst ungur og hringormanefndin var og hét, það hefur varla sést útselur við landi síðan. – Já láttu mig þekkja það, -segi ég, og þykist enn betur vita hvað sé í veði þegar sálarheill á efri árum er umræðuefnið.

Já hvað fækkaði hringormunum mikið í fiskistofnum landsins við að sel var því sem næst útrýmt við Íslandsstrendur? -Greitt úr opinberum sjóðum fyrir drápsæðið rétt eins og um hamfaraórækt væri að ræða, -sem gaf meiri aura í aðra hönd en hægt var að hafa upp úr steypunni.

Þetta kostaða hávísindalega brjálæði náði hámarki 1985, og síðan hafa útskrifaðir náttúrufræðingar fáviskufabrikkunnar verið látnir sjá um að skaffa ríkinu tekjur í eftirlitið til að kosta sjálfa sig, -með því að halda bókahald um gæsabringur og dauðar hreindýrsbeljur, allt saman vandlega árangurstengt við veiðikortið og sölu á veiðileifum.

Já hvað skildi svo hafa orðið af hringorminum þarna um árið, ætli hann sé kannski kominn í menn? Eins gott að valkyrjurnar okkar komist ekki að því. Þá er hætt við að hætt yrði að senda úr landi milljarða til manndrápa. Næg eftirspurn fyrir fjármagnið heima fyrir og fáviskufabrikkan sett í málið sem hver annar innviður.

Já svona fer nú önuglyndið með mann 23. rigningadaginn í röð. Og varðandi hreindýrin þá hefur sá sem séð hefur tárvotan hrínandi hreindýrskálf, og hreindýrskúna dauða á næsta leiti, þar sem verið er að velta innan úr henni og hluta skrokkinn í sundur upp á sexhjólið sem er upp á kerrunni sem hangir aftan í Landcrusernum, -ekki nokkur áhugi á þeim veiðitölum.

Það er alveg nóg að rekast á myndirnar á facebook af öllum kellingunum í nýtísku veiðigöllum, sigri hrósandi, með rándýru rifflana yfir hræi af belju. Þar sem þess er vandlega gætt tugmilljóna vélknúna útgerðin, sem við ónáttúruna er notuð sé ekki í mynd, -þetta eru jú náttúruunnendur, sjáðu.

Nei ég fer ekki mikið til fjalla á þessum árstíma, of viðkvæmur til þess. Ég hef bögglast um í berjamó með henni Matthildi minni fram undir hausjafndægur ár eftir ár, en nú bregður svo við að móarnir eru haugrennandi. þúfurnar með pollum á milli og berin orðin saft á belgjum sem ekki er nokkur leið að snerta án þess að þau springi.

Svona getur nú ónáttúran farið með sálartetrið þegar berjamórinn er blautur. Hreindýraveiðitímabilinu líkur, sem betur fer, núna um helgina, og gæsirnar eru farnir að æfa oddaflugið suðu á bóginn svo kannski næ ég mér upp úr dumbungnum eftir brottför máríerlanna í hauslitunum.

Nýtt tungl um helgina, sem kviknar í vestri, daginn fyrir haustjafndægur. Farið er að grilla í hann á norðan í spám veðurfræðinganna, með mínus gráðum á fjöllum og snjó í kortunum, -á samt að standa stutt -eða skyldu veðurfræðingar ljúga?