Öfugmæli.

 

Sjáið hvað við höfum gert, öllu hefur verið snúið á hvolf; læknar tortíma heilsu, lögfræðingar hundsa réttlætið, háskólar eyðileggja þekkinguna, ríkisstjórnir skerða  frelsið, stærstu fjölmiðlarnir sannleikann og trúarbrögðin anda giftuna.  Michael Ellner.

Fyrirsögn fréttarinnar gæti eins verið , "Ránið staðfest".  Það rán sem hefur farið fram á yfir 100 þúsund heimila landsins hefur verið staðfest sem siðlegur gjörningur.  Ekki eitt orð um hvernig hyskið spilaði á verðtryggingu og gengi.  Ekki eitt orð um að síendurteknar ránsferðir fjármála elítunnar inn á heimili landsins í gegnum verðtryggingu verði stöðvaðar.  Hvernig gátum við eignast svona málsvara?

Við lifum í heimi þar sem ca. 3% af íbúa fara með yfiráð auðlindanna á meðan hinum 97% er leift að bítast um molana.  Við þurfum  að borga fyrir það með ævi okkar að búa í landinu  sem við fæðumst í, með vinnu þar sem við móttökum pappírsmiða í formi peninga.  Vinnan felst aðallega í  flokkun pappíra og að hafa eftirlit hvert með öðru svo að reglum kerfisins sé fylgt í hvívetna. 

Þó landnæðið ættlandsins sé nóg þá er fæstum gefin landskiki í fæðingargjöf þar sem hægt væri að byggja sitt hús og ræktað sinn garð.  Einstaklingurinn er þess í stað hugsaður sem tekjustofn strax frá fæðingu, neytandi sem heldur hagkerfinu uppi og skapar tekjur.  Sem flestir skulu vinna við að flokka pappíra kerfisins þiggja fyrir það laun sem duga varla fyrir fæði og húsaskjóli, hvað þá landskika til framfærslu.  Í raun ætti sú vinna sem  nauðsynleg til að komast af, að einskorðast við mat og húsaskól.  Annað ætti að vera  áhugmál og náungakærleikur.  En í stað þess fylgjum við hugmyndafræði þeirra 3 % sem ráða allsnægtunum, sem við viljum trúa að allir hafi jafnan aðgang að í gegnum það kerfi sem byggt hefur verið upp.

Þó við viljum trúa því að ríkinu sé ætlað að gæta jafnræðis meðal þegnanna, þá er því ætlað að flokka þá og hafa að tekjulind.  Þetta er gert á skipulegan hátt sem viðgengist hefur um aldir.  Óendanlegar reglur hafa verið settar um hvernig samskipti fólks skulu vera.  Hvert viðvik, greiði eða velvild í samskiptum þegnanna skal verðleggja í gegnum vinnu og gefa upp til skatts.  Innræting ríkisins er svo öflug að við trúum því að þannig fáum við réttlátari skiptingu gæðanna og við sjálf séum höfundar kerfisins.  Jafnvel eftir hrun þar sem ríkisvaldið stendur strípað, líkt og keisarinn forðum, er ætlast til að afrakstur vinnu okkar renni í formi skatta til glæpamanna sem brutu öll siðferðisviðmið náungakærleikans.   Allir trúa á eigið sakleysi og þeir sem gerðu rangt eru einhverjir aðrir.

 

Strax í skóla er unnið skipulega að því að eyðileggja frjálsa hugsun barnshugans.  Markvisst er barninu kennt að treysta ekki leiðsögn hjartans.  Rökhyggja er hinn eini sannleikur sem marktækur er á lífsleiðinni.  Umburðalindi fyrir sérstöðu einstaklings með skapandi hugsun er lítið.  Viðurkenndri staðreynda þvælu er dælt í huga nemandans sem á svo að skila henni frá sér á klukkutíma lokaprófi. Þannig er hæfnin metin og grunnur lagður að aðgangi til betur launaðrar vinnu fyrir kerfið. Ef nemandinn hlýðir ekki þessari innrætingu, hlýtur hann sérmeðferð á lyfjum sem brýtur niður persónuleikann.  Þeir sem passa ekki inni í formið eru ekki umbornir.  Með þessari kerfisbundnu innrætingu er frjálsri hugsun eytt og til verður rökhugsun kerfisins sem kallast menntun.

Menntakerfið er komið á það stig að flest öll viðurkennd gildi er aðeins hægt að rökstyðja með fortíðar vísindum.  Kennurum er gert að kenna eftir fyrirfram viðurkenndum viðmiðunum þar sem hyggjuvit hjartans hefur verið gert útlægt.  Þar sem rökhugsunin ein er ráðandi og baksýnisspegilinn sýnir sannleikann, þar sem ekkert tilfinningalegt innsæi fyrir framtíðinni fyrirfinnst.  Í reynd er markvisst kennt að vantreysta eigin tilfinningum. 

Menntun sem er uppfullt af rökhyggju, er fyrir löngu búin að missa virðinguna fyrir sköpun hugar og handa, hefur gert skólana að stærðfræði og staðreynda stofnunum sem gerir flesta á endanum að annars heilhvels exel fólki, sem er fullt af upplýsingum án visku, vits og þekkingar.  Stjórnmálamenn sem jafnvel leggja upp með hugmyndir breytinga, verða skíthræddir innan um þetta velmenntaða vinstra heilahvels fólk þegar þeim er ógnað með staðreyndum um að hitt og þetta sé ekki mögulegt fræðilega.  Fólkið með exel þekkinguna sem hefur enga sýn nema aftur fyrir sig hefur verið alið upp til að verja kerfið.  Fólk sem hvorki treystir ímyndunarafli sínu né innsæi, það treystir jafnvel ekki tilfinningum sínum.  Það trúir því að til að vera fullkomlega faglegur þá þurfi að þurrka út tilfinningar.

 

Við eru flest fædd með heilbrigt ónæmiskerfi sem á að halda líkama okkar heilbrigðum í gegnum lífið. Við lifum í þjóðfélagi þar sem heilbrigðiskerfinu viðist ætlað að skapa sjúkdóma frekar en að lækna.  Endalausar bólusetningar vegna óorðinna faraldra er hlutskipti hvers og eins sem fæðist inn í þennan heim.  Svo er komið að heilbrigðiskerfinu er ætlað að fyrirbyggja sjúkdóma sem ekki nokkur maður hefði leitt hugann að fyrir nokkrum áratugum og voru jafnvel ekki til. Þeir læknar sem hafa bent á að það sé í raun verið að sjúkdómavæða heilbrigðiskerfið hafa ekki átt upp á pallborð fjölmiðlanna. 

Bleikur október er notaður til að fá sem flest til að taka þátt undir formerkjum forvarna.  Krabbameinsleit er orðin að atvinnuvegi sem margir eiga lífsafkomu sína undir.  Réttlætingin er að á frumstigi sjúkdómsins sé auðveldara að eiga við sjúkdóminn.  Þessu til stuðnings er sagt að dauðsföllum af völdum brjóstakrabbameins hafi fækkað.  Er þá átt við að dauðsföllum vegna greindra tilfella hafi fækkað?  Heildar dauðsföllum, af völdum þess sem athyglinni er beint að, hefur ekki fækkað. 

Það má segja um marga sjúkdóma að þeir séu eins og sjóveikin, 90% ímyndun sem verður að veiki þegar athyglinni er beint að henni.  Þegar forvarnir eru farnar að beinast að allflestum umgangspestum styttist í að bóluefnið gegn kvefi líti dagsins ljós.  Verður þá barnið eins og nálapuði strax í vöggu?  Útstungin sprautufíkill um miðjan aldur?  Leiðinn liggur í eina átt, lyfjaiðnaðurinn græðir sem aldrei fyrr og þeir eru margir sem telja sig eiga hagsmuna að gæta, atvinnu og afkomu undir.

 

Bankarnir eru sagðir súrefni atvinnulífsins; hversu oft hefur þessi bábilja ekki verið básúnuð í fréttatímum fjölmiðlanna.  Staðreyndum hefur verið snúið við svo bankarnir fái að nærast á viðskiptavinum sínum í gegnum þessa mýtu.  Með óendanlegum vöxtum og vaxta vöxtum þannig að fáir sleppa við að lifa á lánum.  Sagt er að grundvallar tilgangur ríkisstjórna nútímans sé að vera verkfæri fjármagnseigenda að vösum almennings.  Bankarnir eru í besta falli súrefni raðgjaldþrota fyrirtækja s.s. fjölmiðla sem reknir eru út í eitt í skiptum fyrir áróður ríkisstjórna, banka og stór fyrirtækja á kostnað heilbrigðrar skynsemi. 

Skattar eru notaðir til að greiða skuldir ríkisins við fjármagnseigendur sem urðu til þegar þeir tæmdu banka og sjóði innanfrá.  Nú er svo komið að fjármálkerfi sem þótti eðlilegt  um1960 að hefði í sinn hlut 5% af efnahagslegum vexti er farið að taka til sín um 40% af vexti hagkerfisins.  Þegar bankarnir hafa verið tæmdir reglulega innanfrá af eigendum sínum, er þegnunum gert að endurreisa þá með skattfé frá ríkinu.  Þeir síðan réttir fyrri eigendum á silfurfati með einkavæðingu.  Þetta er talið nauðsynlegt svo að bankarnir geti áfram verið súrefnið fyrir raðgjaldþrota fyrirtæki.  Eru til meiri öfugmæli?

Staðan er orðin þannig að hinum almenni borgara er í reynd gert að taka lán, til að borga sér laun til að geta borgað skatta.  Fjármálakerfið hefur leitt til nútíma þrælahalds.  Munurinn á því og þrælahaldi fyrri tíma er sá að áður fyrr þurfti landeigandinn að sjá þrælum sínum fyrir fæði og húsaskjóli nú verður þrællinn að sjá um þann þátt sjálfur með láni frá bankanum.

 

Aftur og aftur upplifum við að lögunum er misbeitt af stjörnulögfræðingum sem fara gegn réttlætinu fyrir hæfilega þóknun.  Dómstólar dæma hvað eftir annað fjársterkum lögbrjótum í hag þannig að trauðla verð gerð skil á dóms- og fjármálakerfi.  Hæsti réttur hefur dæmt lán ólögleg en setur á þau okurvexti sem ekki nokkur heilvita maður hefði tekið lánin á, þannig að lögbrjótarnir missi ekki spón úr aski sínum.  Undir verndarvæng dómstóla fá bankar og hliðstæðar peningastofnanir að hegða sér eins og þeim sýnist.  Peningaelítan græðir á ofþenslu sem hún skapar sjálf, tekur síðan stöðu á móti viðskiptavinum sínum og gerir þá eignalausa með aðstoð dómstólanna. 

Óréttlátt siðferði er rökstutt með því að lögfræðingar séu í vinnunni og þar skal vinna sem bestu kjörin eru í boði hverju sinni.  Fólk réttarkerfisins hikar ekki við að umsnúa réttlætinu gefi það góðar tekjur.  Stjörnulögfræðingarnir víla ekki fyrir sér að fá einstæðar mæður dæmdar á vonarvöl ásamt börnum sínum fyrir rétt verð.  Það þykir orðið eðlilegt að búa við sjónvarpsþátta siðferði þar sem ekki þarf einu sinni að finna réttlætingar fyrir því að vinna að óþverranum.   Ef svo sá sem í dómara sæti situr  getur ekki sett sig í spor þess sem órétti er beittur og gerir aukaatriðin að aðalatriðum, þá erum við á hraðferð til helvítis. 

En hver eru þau lög sem ber að virða?  Þau getur hver manneskja fundið í hjarta sínu, það þarf ekki lögfræðing til.  Öll höfum við leiðsögukerfi hjartans sem segir okkur hvað er rétt og hvað er rangt.  Ef við efumst er gott að grípa til gullnu reglunnar "Allt sem þú vilt, að aðrir menn geri þér, það skalt þú þeim gera".  Því eins og meistarinn sagði á þeirri reglu hvílir lögmálið.

 

Enn og aftur höfum við upplifað hið fornkveðna "stjórnmálamenn leysa engan vanda, það eru þeir þeir sem búa hann til.  Þeir glíma stöðugt við afleiðingar misstaka sinna en vilja ekki viðurkenna orsakir þeirra, því þá kæmi það í ljós að þeir væru óþarfir. Það er nefnilega fólkið og tækni þess sem leysir vandamálin."

Við getum hugsað sem svo hvernig geta yfirvöld haft rangt fyrir sér, þau ættu að búa yfir bestu hugsanlegu upplýsingum á hverjum tíma.  Við þurfum ekki að leita langt til að sjá glámskyggni yfirvalda í gegnum tíðina.  Það eru ekki margar aldir síðan að þau héldu því fram að jörðin væri flöt og það var hinn opinberi sannleikur þess tíma sama hvað það virðist fáránlegt í dag.  Fjármálakerfið er hinn flati fáránleiki nú á tímum sem valdhafar ætla okkur að trúa á.  Almenningi er gert að búa við verri refsingar fyrir að taka ekki þátt í þeirri sjónjhverfingu en þeim sem neituðu að trúa á flatnesku jarðainna á öldum áður.

Um leið og fólk rís upp og áttar sig á fáránleika kerfisins og ákveður að taka ekki þátt í sjónhverfingunni lengur mun spilaborgin hrynja og kreppan hverfa eins og dögg fyrir sólu.  Stjórnmálamenn eru ekki þeir sem verða til þess leysa nein vandamál, þeir stoppa sjaldan lengi við sem fulltrúar fólksins, þeir breytast fljótt í varðhunda talnaverksins og nota ótrúleg meðul til að vekja upp ótta hjá fólki. 

Fljótlega eftir að stjórnmálamenn komast til áhrifa fara þeir að hamrað á, hvað auðlindir heimsins séu takmarkaðar og að þær endurnýist ekki í takt við það sem sem af er tekið.  Olían er að ganga til þurrðar, jörðin er að ofhitna, ísinn að bráðna, gat komið á ósonlagið, fuglaflensa handan við hornið, regnskógarnir í útrýmingarhættu, allt með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.  Svo fara þeir í fjögurra mánaða sumarfrí og allt er í þessu fína lagi á meðan. 

Vinnutíma sinn nota stjórnmálamenn að mestum í að búa til vandamál og sá ótta sem ætlað er að færa völd í hendur þeirra sem vilja ráða yfir tíma okkar og hugsunum.   Til þess að koma áróðrinum til skila nota þeir raðgjaldþrota fjölmiðlana. Staðreyndin er að stjórnmálamenn búa til fleiri vandamál en þeir leysa, því að þeir í besta falli einblína á afleiðingar en ekki orsakir.

Það er ekki hægt að leysa vandamálin með sömu samvisku og  orsakaði þau.  Vandamál sem við fáum ekki leyst ættum við að líta fram hjá og halda áfram með líf okkar.

Þegar við ákveðum að yfirgefa vandamálin sem okkur eru ætluð þá hafa eigendur þeirra ekki lengur vald yfir okkur.  Þetta kerfi vandamála er eins og spilaborg sem byrjar að hrynja þegar fleiri en einn yfirgefa hana því það erum við sem höldum henni saman.   Það er ekki svo að þeir hafi byggt þessa spilaborg, heldur hafa þeir fengið okkur til þess vegna þess að við erum alinn upp í þeirri trú að það sé okkur fyrir bestu, en það þjónar eftir sem áður þeirra hagsmunum.  Um leið og við segjum takk fyrir við höfum fengið nóg og höldum áfram með líf okkar í þá átt sem við viljum eru völd þeirra yfir okkur að engu orðin.

 

60 þúsund heimili njóta góðs af

Athugasemdir

[Óskar Guðmundsson, 3.12.2010 kl. 14:16]

Fínn pistill :)

Þetta skapar síðan ástand þar sem fólk hefur engu að tapa og tekur til sinna ráða.

Nú hvá sjálfsagt sumir... en við þekkjum öll orðið sem ég er að tala um.

.

.

.

.

.

STRÍÐ!

[Magnús Sigurðsson, 3.12.2010 kl. 14:25]

Óskar;satt er það griðin hafa verið rofinn, það er enginn samfélagssáttmáli í gildi lengur.  En í stað STRÍÐS mæli ég með kartöflugarði, þremur hænum og veiðistöng.  Þetta fer langt með að framfærsluna og að því er ég best veit er ekki skattskylt.  Þú getur rétt ímyndað þér ef fólk tekur sig saman með kartöflurækt, hænsnabúskap og sportveiðar þá þarf hvorki skatta né stríð.

[Haukur Baukur, 3.12.2010 kl. 14:50]

Góður pistill Magnús og réttmætur,

Langar að benda á að ástandið er ekki skuldavandi heimilanna heldur innheimtuvandi fjármagnsfyrirtækjanna og allar aðgerðir vinnast samkvæmt því.

 Kv. Haukur

[Magnús Sigurðsson, 3.12.2010 kl. 15:14]

Haukur;þakka þér fyrir hólið.  Ég tek undir hvert orð í þinni skorinorðu greiningu á ástandinu.

[Helgi Armannsson (IP-tala skráð) 3.12.2010 kl. 21:48]

flot hja ter Magnus

http://www.youtube.com/watch?v=Xbp6umQT58A

http://www.youtube.com/watch?v=fOshw4kIGR4

http://www.youtube.com/watch?v=wpmlHTeVG9A&feature=player_embedded

[Hreinn Sigurðsson, 4.12.2010 kl. 20:33]

Frábær pistill takk fyrir

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 6.12.2010 kl. 15:06]

Heyrðu, ég hef tekið ákvörðun um að prenta þetta út og lesa ef ég fæ enga bók í jólagjöf.

Örugglega áhugaverð lesning, en ég hef ekki tíma akkurat núna.