Jólasveinar í mars?

Lán geta lækkað um allt að 63%, þessir herramenn sem skarta skarta forláta yfirvaraskeggi til að
leggja góðu málefni lið þessa dagana standa greinilega í góðgerðastarfsemi á fleiri sviðum. En framkvæmdastjóri SP-Fjármögnunar, telur að heildarafskriftir SP vegna endurútreikninga erlendra lána muni nema 29 milljörðum þegar upp verður staðið.

Það hefði einhver látið það vera í þeirra sporum að mikla góðverkin með myndbirtingu því það er hverjum manni ljóst að það er verið að afskrifa þýfi samkvæmt dómstólum landsins.  Þó svo að yfirskeggið komist langt með að láta þá félaga líta út eins og jólasveina hefði hausboki hugsanlega gagnast þeim betur, svona eins sjá má í sjónvarpfréttum þegar blaðamenn reyna að mynda dæmda glæpamenn fyrir utan dómsstólana.

Lán geta lækkað um allt að 63%

Athugasemdir

[Njörður (IP-tala skráð) 16.3.2011 kl. 08:45]

Menn kvörtuðu ekki mikið yfir gengislánum þegar krónan var hve sterkust.  Hvað sem menn röfla, þá voru vextirnir á erlendu lánunum mun betri en á íslenskum og til lengri tíma eru erlend lán hagkvæmari en þau íslensku þrátt fyrir hrun.  Að auki þarf tvo til að semja um lán.

[Magnús Sigurðsson, 16.3.2011 kl. 09:10]

Skarplega athugað Njörður, fólk tók erlend lán vegna hagstæðra vaxta. 

Það þarf engar mannvitsbrekkur til að taka ekki lán  á yfir 100% vöxtum, en það er um þessa rúmu tvöföldun á höfuðstól sem þjófnaðurinn snýst.

[Njörður (IP-tala skráð) 16.3.2011 kl. 09:33]

Þá má spyrja sig hvort um það sé þjófnaður þegar ég tapa á hlutabréfakaupum þegar fyrirtæki verður gjaldþrota. Stal fyrirtækið sem seldi mér hlutabréfin frá mér, eða voru það einhver öfl á markaðinum sem felldu fyrirtækið... eða er það bara ég sem tók áhættuna?

Erlendu lánin voru jafn ólögleg þegar neytendur högnuðust og þegar gengi krónunnar hrundi. En þá væri dæmið öfugt, lántakendur hefðu þurft að endurgreiða lánafyrirtækjunum. ...hver væri þjófurinn þá?

Ef hægt væri að þjófkenna einhvern væri það þeir aðilar sem grófu markvisst undan gjaldmiðlinum og stefndu efnahagslífinu í voða.

Gengisáhætta er ekki það sama og vextir. Í mínum lánaskilmálum kemur fram að ég verði að gera mér grein fyrir gengisáhættu sem fylgir gengissamningum. Ég kvittaði undir að ég hefði skilning á því, sú áhætta raungerðist, samt sem áður fæ ég tjónið bætt.

Mér finnst því örlítið langt til seilst að þjófkenna fyrirtæki sem endurgreiðir mér það tjón sem gengishrunið hafði í för með sér þrátt fyrir að ég hafi kvittað upp á skilning á þeirri gengisáhættu sem slíkt lán hefði í för með sér.

[Magnús Sigurðsson, 16.3.2011 kl. 10:02]

Njörður, aftur ertu að hitta naglann á höfuðið þegar þú segir; "Ef hægt væri að þjófkenna einhvern væri það þeir aðilar sem grófu markvisst undan gjaldmiðlinum og stefndu efnahagslífinu í voða." 

Reyndar komst hæstiréttur að því að fjármálafyrirtækin hefðu boðið ólögleg erlend lán frá upphafi.  Það er eins með þeirra vöru og t.d. mjólk, það gerir viðskiptavinin ekki samsekan kaupmanninum  þó hann hafi keypt gallsúra mjólk, sem auglýst var bæði ódýrari og heilnæmari, í stað gömlu mjólkurinnar sem var dýrari.

Það verður margt sem verður geymt en ekki gleymt á Íslandi næstu árin og sumum mun ekki duga það eitt að skýla sér á bak við það að hafa verið í vinnunni jafnvel í lélegu dulargerfi jólasveins í marsmánuði.

[Arnar Geir Kárason (IP-tala skráð) 16.3.2011 kl. 22:06]

Njörður, þessi málflutningur þinn er nú ekki upp á marga fiska.

Fjármálafyrirtæki eru með tilskilin leyfi fyrir sinni starfsemi og eiga að fylgja lögum og reglum.  Lög og reglur eru til þess að vernda almennan neytanda sem ekki hefur víðtæka fjármálaþekkingu fyrir svona löguðu.

Ábyrgðin er öll bankans fyrir að brjóta gegn lögunum í því augnarmiði að græða sem mest.  Við skulum ekki gleyma því að með erlendu lánunum þá voru bankarnir með hærra vaxtaálag og þeir seldu öllum þetta sem gulltryggð og skotheld lán.  Sem myndu í mesta lagi hækka um 10-20% og þá aðeins tímabundið því krónan myndi alltaf ná sér aftur.

Aftur á móti ber fjármálaeftirlitið líka ábyrgð á því að hafa ekki gripið í taumana.

Á þessu bera neytendur hinsvegar enga ábyrgð enda er ætlast til þess að ofangreindir aðilar fylgi lögum og því á neytandi að geta treyst þegar hann stundar viðskipti.

[Vilhjálmur Bjarnason Ekki fjárfestir, 17.3.2011 kl. 00:53]

Njörður, smá staðreyndir fyrir þig. Þegar ég tók mitt 26 m króna lán um mitt ár 2005 þá fór ég í mikla rannsóknarvinnu og skoðaði krónuna og gengi hennar og annara gjaldmiðla 15 ár aftur í tímann áður en ég ákvað að taka það í jenum og frönkum, þ.e. gengisbundið með um 2,5 % vöxtu með vaxtaálagi og til 40 ára. Reiknivélar bankanna sýndu mér að ég mundi þurfa að borga rétt um 40 m til baka fyrir þetta erlenda lán og þó ég setti inn að gengið mundi falla um 100 % á lánstímanum, þ.e. kannski 20 % eftir 5 ár, segjum 30 % eftir einhver ár í viðbót og svo koll af kolli út lánstímann þá væru það um 80 m sem endurgreiðslan væri. Á þessum sama tíma var verið að bjóða upp á íslensk verðtryggð lán með 4,15 % vöxtum og ef ég setti inn verðbólgumarkmið seðlabankans á þessum tíma út lánstímann þ.e. 3,5 % þá átti ég að borga til baka 120 m á lánstímanum. Ég prófaði að setja inn hver endurgreiðslan á íslenska láninu yrði ef verðbólgan færi upp í 8 eða 9 % og fékk út þá ógnvænlegu tölu 560 m. þannig að í mínum huga var ég að minnka áhættu mína verulega og fara varlega að mínu mati með því að taka erlent lán með gengisbyndingu eins og það var kallað.  Núna sex árum seinna er sami bankinn og lánaði mér umrætt lán orðinn uppvís af því að hafa vitað allan tímann að það var óheimilt að lána með gengisbyndingu og einnig að nokkrum árum eftir að ég tók lánið þá fór bankinn að vinna gegn krónunni sem olli falli hennar og hækkunar verðbólgu sem jók virði lána þeirra sem að sama skapi varð þess valdandi að lánið mitt hækkaði um allt að 150 %. Þetta endaði með því sem allir vita í dag að fjármálakerfið hrundi, þar á meðal allir bankarnir, flestir sparisjóðirnir og seðlabankinn. Þessi sami skuldareigandi, sem að vísu er búinn að fá að skipta um kennitölu og yfirtaka skuldina mína með allt að 60 % afföllum að því skýrslur AGS segja til um, á nú að fá að rukka mig um lægstu óverðtryggðu vexti seðlabankans alveg frá tökudegi lánssins um mitt ár 2005 þó ég hafi greitt þá gjalddaga samviskusamlega og sé með kvittanir fyrir því. Skýringin á lægstu óverðtryggðu vöxtum er á einfaldan hátt að þeir eru þannig uppbyggðir að þeir eru með sömu grunnvöxtum og húsnæðislán á sama tíma að viðbættri verðbólgu hvers tíma í vöxtum og svo er bætt ofan á til öryggis um 1 % sem gerir að þeir eru á hverjum tíma c.a 1 % hærri en verðtryggðir vextir þeirra húsnæðislána sem í boði eru.    Nú er búið fyrir nokkru að dæma gengisbyndingu þessara svokölluðu erlendu lána ólöglega og ætti ég því að skulda bankanum um 23,3 m. miðað við upprunalega greiðsluplanið sem ég og bankinn undirrituðum við lántökuna 2005. En nei, bankinn varað senda mér endurútreikninga sína og segir núna að uppgreiðsluverðmæti lánssins á gömlu forsendunum sé 64,9 m. þó þeir hafi á tímabili sent mér miklu hærri tölu. En þeir af örlæti sýnu og með hjálp dómstóla og ríkisstjórnarinnar ætla bara að rukka mig um 26 m. fyrir upphaflega lánið að viðbættum 27,666,330 kr sem eru áfallnir lægstu óverðtryggðu vextir seðlabankans frá lántökudegi 2005, samtals 53,666,330 kr, gleymdi að þeir ætla að leyfa mér að draga frá þeirri upphæð það sem ég er búinn að borga af láninu frá 2005, þetta eru öðlingar.  Sú frétt sem þessi umræða er sprottin út af ætti frekar að vera með fyrirsögn eitthvað á þessa leið: Lán hafa hækkað um allt að 150 %. Þar fyrir utan skil ég ekki að Morgunblaðið sé að gera þessa menn að einhverjum góðmennum með því að segja að þeir séu að taka þátt í góðum málstað með því að safna mottum, þeir hafa hingað til bara safnað höfuðleðrum fólks með því að gera það gjaldþrota og láta það missa vonina og eigur sínar.