Hvað meiga hjól atvinnulífsins kosta?

Hönnuðir hrunsins reyna að tryggja friðinn með því að naga þröskuldinn á stjórnarráðin.  Þar sem samtök atvinnurekenda og launþega hafa verið uppi með sitthvora kröfugerðina á ríkisstjórnina.  Hækkun bóta og trygging kvóta.  Hvorug krafan kemur launafólki né þorra atvinnurekenda nokkuð við. Leikritið verður sífellt kostnaðarsamara fyrir vinnandi fólk þessa lands og nú ætla þeir að tryggja friðinn með ca. 8% launahækkunum á næstu 3 árum og lágmarks laun hugsanlega í 200 þús.  Þetta er eitthvað sem breytir engu fyrir fólkið í landinu. 

Þessir hrunameistarar hafa talið okkur trú um að bankarnir séu súrefni atvinnulífsins og endurreisn þeirra sé á okkar ábyrgð; hversu oft hefur þessi bábilja ekki verið básúnuð í fréttatímum fjölmiðlanna.  Staðreyndum hefur verið snúið við svo bankarnir fái að nærast á viðskiptavinum sínum í gegnum þessa mýtu.  Með óendanlegum vöxtum og vaxta vöxtum þannig að fáir sleppa við að lifa á lánum.  Sagt er að grundvallar tilgangur ríkisstjórna nútímans sé að vera verkfæri fjármagnseigenda að vösum almennings.  Bankarnir eru því í besta falli súrefni raðgjaldþrota fyrirtækja sem og fjölmiðla sem reknir eru út í eitt í skiptum fyrir áróður ríkisstjórna, banka og stór fyrirtækja á kostnað heilbrigðrar skynsemi. 

Skattar eru notaðir til að greiða skuldir ríkisins við fjármagnseigendur sem urðu til þegar þeir tæmdu banka og sjóði innanfrá.  Nú er svo komið að fjármálkerfi sem þótti eðlilegt  um1960 að hefði í sinn hlut 5% af efnahagslegum vexti er farið að taka til sín um 40% af vexti hagkerfisins.  Þegar bankarnir hafa verið tæmdir reglulega innanfrá af eigendum sínum, er þegnunum gert að endurreisa þá með skattfé frá ríkinu.  Þeir síðan réttir fyrri eigendum á silfurfati með einkavæðingu.  Þetta er talið nauðsynlegt svo að bankarnir geti áfram verið súrefnið fyrir raðgjaldþrota fyrirtæki.  Eru til meiri öfugmæli?

Staðan er orðin þannig að hinum almenni borgara er í reynd gert að taka lán, til að borga sér laun til að geta borgað skatta.  Hugmyndafræði þessara afla hefur leitt til nútíma þrælahalds.  Munurinn á því og þrælahaldi fyrri tíma er sá að áður fyrr þurfti landeigandinn að sjá þrælum sínum fyrir fæði og húsaskjóli nú verður þrællinn að sjá um þann þátt sjálfur með láni frá bankanum.

Reyna að tryggja frið