Að gera stutta sögu langa.

Það er skrítið með okkur bjálfana að við eigum það til að leggja á okkur langt og leiðinlegt nám til að geta gert flóknar og yfirgripsmiklar rannsóknir til að komast að því sem við vissum í hjarta okkar allan tímann og fórum létt með að framkvæma á sandkassa aldrinum.

Bjálfinn sem gerði þessa rannsókn, í videoinu hér að neðan, á þó nokkuð eftir til að komast á sandkassa stigið aftur ef hann heldur að hestar séu hálfvitar. Það sem öll dýr eiga sameiginlegt með okkur bjálfunum er hjartað og með hjartanu heillum við þau rétt eins og ástina.

Án þess að ég ætli að fara að gera mig að sérfræðingi um bjálfa, hálvita eða hesta þá vil ég meina að ég kannast aðeins við ketti og þessi bjálfi ætti kannski að byrja á því að líta upp úr pappírnum til að sjá það sem fram í kringum hann. 

Athugasemdir

[Sólrún (IP-tala skráð) 19.6.2012 kl. 22:58]

Magnús þeð má alveg segja að það sé virðingavert þegar þett blessaða" glæsilega og vel menntað " fólk finnur hvöt hjá sér til að finna upp hjólið af eigin rammleik.

Eftir að hafa baslað í gegnum áratuga göngu gegnum MENNTAKERFIÐ.

Mér fannst þetta vel og skemmtilega gert hjá honum

Þó að þetta séu ekki mikil tíðindi fyrir þig eðlilega.

Eg verð að fyrir gefa honum þessa fáfræði sem er svo sorglega ríkjandi orðin að dýr séu dauðir hlutir.Eg hef grun um að það sé óhugnanlega útbreidd skoðun .Og fæ hroll við að hugsa um það.

En það sem eg hef alltaf ætlað að spyrja

Hvað sögðu kisurnar þínar eiginlega þegar þú loks skilaðir þér heim til þeirra eftir allan þennan tíma?

Eg er nokkuð viss um að þær hafa vitað að minstakosti sólarhring áður að þú mundir koma ef eg þekki ketti rétt

.Og hafi því haft rúman tíma til að skipuleggja þær móttökur sem þeim hefði fundist hæfa tilefnunu.

Eg er spennt að heyra :)

[Magnús Sigurðsson, 20.6.2012 kl. 04:20]

Sæl Sólrún ég er sammála þér með að þetta var smekklega sett fram hjá honum þangað til að hann blandaði hestunum í málið.  Þetta með kettina er yfirgrips mikil spurning og ég í afleitu netsambandi en mun að sjálfsögðu segja frá þeim höfðinglegu móttökum síðar.

[Sólrún (IP-tala skráð) 20.6.2012 kl. 10:41]

Þú et sennilega kominn norður fyrir hnífapör eins og þeir segja fyrir vestan úr því að netsambandið er ðrðið svona slæmt,

Enn einn kafli í ævintýrabókina....

[Magnús Sigurðsson, 20.6.2012 kl. 18:44]

Já það má segja að ég sé kominn norður fyrir hnífapör þar sem við hlöðum veggi í gríð og erg fyrir Finnfjord Smeltverk fabrikk.  Það er þvílíkur áhugi í strákunum að þeir eru hreint út sagt að drepa mig, eins og ég hafi verið laminn með steypuskóflu allan liðlangan daginn þegar ég kem heim í kofa Tómasar frænda á tjaldstæðinu.  Fyrsta daginn þurfti ég að taka af þeim rafmagnið til að stoppa þá eftir 12 tímana og þann næsta að henda tveimur fullum hjólbörum.  Það gengur ekki að vera eins og kýr sem hleypt er út að vori þó svo nóg sé af veggjum og múrsteinum það kemur bara niður á deginum á eftir, erfitt samt að koma Afríku manninum Juma í skilning um það maður sem alltaf er í núinu.  Það örlar samt á því að Afganarnir hafi skilning á því, en annar þeirra fer fyrir flokknum þannig að metnaðurinn gengur fyrir því sem ég vil meina að sé skinsemi.

Kettirnir tóku höfðinglega á móti mér og vissu nákvæmlega að það var ég sem kom inn úr dyrunum.  Það er þannig með þá að þeir vita mun lengra nefi sínu, hafa ekki verið prógrammaðir markvisst um það sem þeir eiga að vita, þess vegna sjá dýr fram í tíman.  Það að þessum kettlingum hafi verið úthýst kaldan nóvember dag í nágreni við okkur Matthildi er engin tilviljun, þeim var ætlað það þó svo sá sem það gerði hafi ekki haft hugmynd um hver við værum.  Matthildur var ekki lengi að komast að því hvaðan þau komu, hann leyndi sér ekki ættarsvipurinn.  Á því heimili voru bæði hundar og kettir.  Svo sennilega hefur heimilsfaðirinn verið sendur að heiman til að grynnka á kattarstofninum en hefur fengið hugboð um hvar hann ætti að losa sig við þá.  Skyndilega voru þrír litlir kettlingar í sameigninni í blokkinni hjá okkur.  Öllum var tekið fagnandi, tveir eru okkur til óeblandinnar ánægu.

Stundu setja þau upp refskott og lýst illa á eitthvað sem engin nema þau sjá svo er annað þau vita það alltaf nokkrum mínútum áður en Matthildur kemur heim og eru þá vöknuð tímanlega og búin að koma sér fyrir við dyrnar til að heilsa með virktum.  Stundum segir Matthildur við mig´, "sérðu ekki að þetta er maður" og ég segi "jú auðvitað, heldurðu kannski að það sé tilviljun að þessir kettir hafi komið hingað, þau hafa ákveðið það sjálf".  Við forðumst það bæði að geta okkur til um hvaða persónur þetta eru, en persónur eru þetta og við höfum einhverstaðar hist áður.

[Sólrún (IP-tala skráð) 20.6.2012 kl. 23:24]

Það mætti halda að þessir drengir hafi komist í myndasafnið hjá þér Magnus og séð þæar bláu úr steypuvinnunni.Og hafi orðið alveg bremsulausir við það .

Eg vil meina að kettir séu að minstakosti jafn tryggir vinum sínum og hunda eru .En þeir eru ekki allra.

Það er ekki vafi á að það er mikil tenging við kisurnar ykkar þar er eitthvað sem eg hef aldrei séð áður.Hver skyldi geta leyst þá gátu?Sennilega eru þeir og engir aðrir sem vita hvað það er.

Og kannski hún Amma Litla.

En það skiptir heldur engu máli hvort sem er.

Að þeir skyldu koma svona ungir til ykkar og fá strax svona gott atlæti í uppvextinum gerir áreiðanlega gæfumuninn og þá ná þeir að þroska svo vel alla sína hæfileika skyggnigáfu og annað.

Þegar svona tekst til með uppeldið þá held eg að bæði menn og dýr njóti mikils góðs af hvort af öðru.

Hvernig væri þessi apapláneta án dýranna.Úff... horror.

Eg veit ekki hvort þú hefur lesið bókina Kærleikur Lækningar Kraftaverk

eftir Bernie Siegal sem er einn haæfasti skurðlæknir og krabbameins læknir Bandaríkjanna og þó víðar væri leitað.Stórmerkilegur maður á svo margan hátt.Hann segir í viðtal frá því hvernig hann spjallar við dýrin sín og þar stendur ekkert á svörunum hjá þeim.Mjög skemmtilegt.

Eg hef þekkt tvo hunda sem klárlega skildu samtöl sem þeir hlustuðu á þegar verið var að tala saman við eldhúsborðið og þeir sátu og fylgdust með og brugðust stundu þannig við að það var ekki um að villast.Sumir segja mjá mjá Það er ekkert að marka þeir skilja ekki neitt nema bara hlóðin.Já ókey en hverni skiljum við það þá sem talað er? Eg held að við skiljum bara hljóðin.Allavega ég.

[Magnús Sigurðsson, 21.6.2012 kl. 03:45]

Nei ég hef ekki heyrt um bókina um Bernie Siegal.  En ég hef fyrir löngu fengið staðfestingar á því að dýr skilja það sem við þau er sagt og samtöl sem fólk á sín á milli.  Við kettina sem hafa gist okkar heimili í gegnum tíðina hefur alltaf verið talað eins og aðra fjölskyldumeðlimi.

Þessi kríli komu til okkar 2009.  Það er langt síðan að ég gerði mér grein fyrir því að tímasetningin var ekki tilviljunin ein.  Árið 2009 horfði ég framan í kreppuna í allri sinni dýrð eins og aðrir Íslendingar, plús það að kviðrifna rétt eins og rolla, það þurfti tvær aðgerðar til að laga það og sú fyrri var erfið. 

Allt árið 2009 fór í þetta, eins og gefur að skilja varð múrari með egið fyrirtæki því sem næst eins dauðadæmdur og kviðrifin rolla við þær aðstæður sem ríktu á þeim tíma, það var einmitt þá sem krílin mættu og sýndu að aldrei er öll nótt úti.

[Sólrún (IP-tala skráð) 21.6.2012 kl. 09:31]

Það eru víst fleiri en kettirnir sem hafa 9 lif sýnist mér.Eg verð að segja það að mér finnst alveg glæsilegt það sem þú ert að gera til að bjarga þér og þínum frá gíni ókindarinnar.Og geri það með sstæl.Sama á hverju gengur.Og kisurnar þurfa ekkert að veiða frekar en þeim sýnist.

Hinir fornu Eygiptar hafa vísast haft eitthvað fyrir sér þegar þeir töldu ketti vera heilaga og hafa lækningamátt.

Eru engar mannabyggðir þarna á vinnusvæðinu eða nágrenninu annað en þrælabúðirnar?

[Magnús Sigurðsson, 21.6.2012 kl. 18:37]

Finnfjord smeltverk fabrikk er eitthvað svipuð járnblendiverinu á Grundartanga.  Þessi verksmiðja stendur svo að segja í útjaðri bæjar sem heitir Finnsnes sem er við brúarsporðinn á brúnni út í eyjuna Senja. 

Það eru íbúðarhús alveg að verksmiðju lóðinni, þarna hafa greinilega verið ekta norsk sveitabýli áður.  Annars held ég að þetta geti verið sama companýið og á Járnblendi verksmiðjuna á Grundartanga.  Allavega er mikið af pokum merkt Elkem og ef ég man rétt þá kannast ég við það nafn þaðan.

Þetta er samt afskaplega lítil og sakleysisleg málmbræðsla miðað við álverin á Íslandi.  En þarna er samt mikið ryk sem rýkur yfir næstu hús og þegar rignir er svört leðja á verksmiðjulóðinni og í næsta nágrenni.

[Sólrún (IP-tala skráð) 22.6.2012 kl. 18:43]

Þetta hljómar eins og mengunarbúnaður sé ekki á marga fiska.

Eru jarðirnar þarna í kring ekki ónýtar til áúðar og jafnvel íbúðarhúsin?

[Magnús Sigurðsson, 23.6.2012 kl. 05:22]

Íbúðarhúsum virðist vera nokkuð vel við haldið og hefur kannski fjölgað við verksmiðju vegginn.  Ég hef ekki trú á að það sé hægt að vera með búskap í næsta nágrenni, þarna sést ekki varla fugl hvort sem það er vegna ryks, hvinsins frá verksmiðjunni eða rafmagns línanna sem eru að stærri gerðinni eins og gengur og gerist við svona verksmiðjur.  En það er nóg af útihúsum í niðurnýðslu til að sjá fyrir sér þann búskap sem þarna hefur verið stundaður áður fyrr.