Himinrommið Himensen.

Þá er loksins komið að því að setja punktinn aftan við ESB Bjarmalandsferð "helferðarhyskisins" á alþingi, sem hófst í kringum 17. júní árið 2009. Þessum leiðangri, sem var til að kíkja í "pakkann", átti að ljúka 2011 með þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort þjóðinni hugnaðist það sem í honum væri.

Þau orð sem upp í hugann koma sem eftirmælai að lokinni þessari einskisverðu sneypuför voru sögð 1948, en eiga ekki síður við í dag.

"Það er gamall og góður siður í sveitinni, að fara með hunda einu sinni á ári til lækninga. Hundalækningaembættið er ekki til að spauga með og hefur sá Doktor hús þar sem vöru er pakkað saman; fyrst sveltir hæfilega, síðan gefið niðurhreinsandi og látnir skryðja aftur úr sér óhreisisbeyglunni og bandormunum, síðast baðaðir úr sótthreinsandi vökva, útvortis, sem ekki má komast í kjaftinn á þeim, eða æðri gapstofuna, og sendast síðan heim sjálfir.

Á einum slíkum Hundalækningabæ, langt vestur á landi, var niðursetningur, sefjasjúk kona og lá hún í bólinu í baðstofunni. Hundameðgöngumönnum, er flestir vóru unglingar, var boðið til baðstofu, og veitt vel.  Ungar heimasætur gengu um beina og augnaráð þeirra ekkert óhræsi. Sjálfur var húsbóndinn úti að raga vöruna; hann var og læknirinn, enda vöruvandur.

Þegar veislan var í besta gengi, reis niðursetningurinn upp á olboga í bólinu, skimar í kringum sig með flóttalegu augnatilliti, unz hún stillir ásýndina við loftboruna í baðstofumæninum og andvarpar í svo hörmulega raunalegum tóntegundum eins og smýgi í gegnum merg og bein:

„Himinrommið Himensen!

-sem engan á-

Sem engan á að!"

Það lá við sjálft, að blaðran springi hjá sumum, eða óhætt að segja hjá flestum, ungmennunum.  Hún var nú byrjuð að skemmta! Undirritaður var meðal unglinga þessara, aðkominn með hunda sína. Hann hló ekki, lá við gráti, aldrei á ævi sinni heyrt neitt jafn átakanlegt. Það var eins og niðurlægingar- og raunasaga þjóðarinnar, á mörgum umliðnum öldum, næði samhljómi og verkaði í brennidepli  í þessum hörmulegu tóntegundum vesælingsins. Og skáldskapurinn! Að láta falla í stuðla! Þetta kom frá hjartanu! Þetta var miklu sannari skáldskapur en allt „Háttatal" Snorra Sturlusonar „um Hákon konung og Skúla hertoga."

„Himinrommið Hilmensen" , varð að því leitinu skárri en þeir fyrr nefndu, að hann lofaði þó sefjasjúku konunni að verða sjálfdauðri að skáldalaunum."

Skuggi 1948 (Jochum M Eggertsson 1896-1966) 

Á ekki að koma neinum á óvart