Sumarsólstöður.

Jónsmessunótt var í liðinni viku og sumarsólstöður helgina á undan. Því fór sem svo oft áður að ekki gafst tími til neins, ekki svo mikið sem að kynna sér helstu úrslit á HM í fótbolta.

 

Þetta sumarið hefur grasið sprottið hraðar, blómin verið fallegri, móarnir staðið bleikir af bláberjablóma og fljótið bakkafullt. Orka norðurhjara sumarsins er yfirþyrmandi á þeim stutta tíma sem allt þarf að gerast, svo leggja þarf nótt við dag.

 

Undanfarnið hefur því allt verið á nokkhverskonar yfirsnúningi enda fer sólin með himinskautum. Það er akkúrat á þessum tíma sem maður kemst ekki yfir nema smá brot af því sem stendur til að gera og saknar þess að vera ekki 30 árum yngri.

 

Helgar og kvöld hafa farið í að upplifa dýrðina, skoða náttúruna og veröld sem var í sveit sem að stórum hluta eru komnar í eigu þeirra sem ekki hafa áhugann fyrir búskap. Það hefur verið að renna upp fyrir mér að bóndabærinn og fjárhúsin eiga eftir að verða jarðýtunni að bráð rétt eins og torbæirnir fyrir 100 árum.

 

Ferðaþjónustan er nú allt að gleypa og vinnuvikan fer í að þvælist á milli hótela. Eftir að Egilsstaða hótelinu lauk var Borgarfjöður næstur ásamt endurbóta við Grímsárvirkjun. Það góða við vinnuna er að hún getur verið eins og sumarfrí á launum.