Að afloknum fjörbaugsgarði.

Ársins 2014 verður minnst fyrir einstaka blíðu, ársins þegar náttúran blómstraði sem aldrei fyrr og ársins sem bláberin spruttu í tonnatali. Eins mun árið verða í mínum huga árið sem þriggja ára útlegð lauk og ég kom aftur heim á landið bláa, til hennar Matthildar minnar. Eftir útlegð sem var á við fjörbaugsgarð.

Þegar Goðarnir settu lögin til forna þá voru dómar yfir sekum manni þrenns konar. Í fyrsta lagi var hægt að dæma hinn seka til að greiða bætur eða fjársekt en þegar féð hafði verið greitt var maðurinn aftur frjáls. Þetta var vægasta refsingin.

Næsta stig var kallað fjörbaugsgarður en það fól í sér að hinn seki var dæmdur til þriggja ára brottvísunar úr landi. Þá varð hann að fara úr landi áður en þrjú sumur voru liðin frá dómi og vera í burtu í þrjú ár. En að þremur árum liðnum gat hann komið heim og verið frjáls.

Þriðja og þyngsta refsingin kallaðist skóggangur. Sá sem var dæmdur skógargangsmaður mátti ekki vera á Íslandi. Ef hann náðist á Íslandi var leyfilegt að drepa hann. Sumir skógarmenn gátu verið frjálsir í útlöndum, aðrir voru réttdræpir þar líka. Það var ekki fyrr en mörgum öldum seinna sem farið var að dæma menn í kostnaðarsama fangelsisvist.

Skógargangur, fjörbaugsgarður og fjársektir var íslensk refsing sem beitt var á þjóðveldisöld. Það má kannski segja að enn séu til íslendingar á erlendri grund, sem ekki hafa haft efni eða geð til að greiða fjársektir hrunsins, sem kallast gætu fjörbaugsmenn jafnvel skógarmenn.

Finna má eftirfarandi erindi í hinum fornu landslögum Grágáss; "Ef maður gefur manni nafn annað en eigið, varðar það fjörbaugsgarði ef hann vill reiðast við. Svo ef maður reiðir aukanefni til háðungar honum." Þannig að ekki væri rétt af mér að hafa frekari orð en þegar hafa verið látin falla á þessari bloggsíðu í gegnum árin um þær orsakir sem urðu til að ég varð af þremur árum á landinu bláa.

Árið 2014 var árið sem fjörbaugsvistinni á 69°N lauk og ekki hægt að segja annað en að lífið hafi leikið við mig síðan. Í lok febrúar s.l. lauk ég störfum hjá hinu ágæta fyrirtæki AS Murbygg í Hálogalandi og hóf störf hjá Múrverktökum Austurlands í heimahögunum sem kenndir eru við landsfjóirðung drekans. Það er ekki hægt að segja annað en að móttökurnar hafi verið frábærar, þvílíkt ár, auk flísa tóm steypa. Hér má sjá myndir af sæluni.

Sumarið 2014 notuðum við Matthildur svo til að njóta frelsisins í botn og þvælast um landið bláa á þann hátt sem við höfðum ekki gert áður, þ.e. í fótsporum túrista. Það var eins og mig grunaði í fjörbaugsvistinni að við búum í flottasta landi í heimi jafnvel þó það sé töff.

Ég óska lesendum þessrar síðu farsæls komandi árs og friðar.