Sakleysið uppmálað.

Veturinn 2010 kom ASÍ að því ásamt stjórnvöldum og Vinnumálastofnun, að móta það sem þeir kölluðu þá "metnaðarfulla áætlun um átak á sviði menntunar og vinnumarkaðsúrræða" til næstu ára. Aðrir aðilar vinnumarkaðarins voru einnig sagðir taka þátt í þessari metnaðarfullu áætlun.

Áætlunin var fjármögnuð fyrir atbeina ríkisstjórnarinnar og stjórnar Atvinnuleysistryggingasjóðs. Þessi "metnaðarfulla" áætlun, sem hrint var í framkvæmd atvinnuleysisveturinn mikla 2010, gekk út á að hvetja atvinnulausa í nám af atvinnuleysisbótum.

Til að fjármagna dæmið í upphafi var það sem sparaðist í greiðslur úr Atvinnuleysistryggingasjóð notað, síðan varð námsfólkið sem varð til fyrir þennan "metnað" að fjármagna sig á lánum til að lifa.

Núna 5 árum seinna koma sömu aðilar fram og segja að "Ísland þurfi að gera mun betur í þessari greiningavinnu" þegar í ljós er komið að ekki er þörf fyrir allt það háskólamenntaða fólk sem til er orðið eftir að það hefur verið glapið til að draga fram lífið á námslánum árum saman í stað þess að njóta lögbundinnar aðstoðar í gegnum tímabundið atvinnuleysi. 

Lítil þörf fyrir hópa menntafólks

Athugasemdir

[Jón Aðalsteinn Jónsson, 11.4.2015 kl. 11:48]

Það átti að leggja áherslu á starfsmenntun samkv áætluninni en það var ekki gert. Það er langt síðan það vissu það allir sem vilja vita að 350.000 manna þjóð getur ekki endalaust útskrifað fólk á svið bókmentunar og gert ráð fyrir því að alir fái vinnu við hæfi.

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 12:00]

 Sæll Jón, á meðan ungu fólki er talin trú um að menntun sem elur af sér fræðinga teljist til starfsmenntunar kemur til með að verða sama slagsíðan. Það vantar aðalega fólk sem er tilbúið til að vinna líkamlega vinnu. 

[Gunnr (IP-tala skráð) 11.4.2015 kl. 12:51]

Magnús, vandamálið er að það er verið að mennta fólk í vitlausum greinum. Það bráðvantar fólk með tæknimenntun og raungreinamenntun auk þess með verknám.
Ef Ísland ætlar yfir höfuð að bæta lífskjör þá þarf að umbreyta menntakerfinu hugmyndin um að það vanti einhvern gríðarlegan fjölda af "skófluliði" er í raun ekki rétt. Sú ímyndun að þjóðin sé gríðarlega vel menntun er því miður ekki heldur rétt. Hitt er rétt að áherslurnar eru ekki á raungreinar sem er í raun undirstaða vísinda, framleiðslu og þróun heldur er verið að mennta lögrfæðinga, viðskipta- og hagfræðinga, stjórnmálafræðinga ofl. í þvílíku magni að það er nánast ótrúlegt. Ástæðan er að það kostar minnst. Verknámið er margfalt dýrara og raungreinanámið.

Lífskjör eru lág á Íslandi og endurspegla lága framleiðni sem er um helmingi lægri en td. í Noregi, Danmörku og Svíþjóð og er væntanlega afleiðing af skipulagsleysi, skorpuvinnu, smæð. Það flæðir yfir landið ferðamenn og það hefur í raun hjálpað við að halda efnahagslífinu fljótandi og það er lítið annað en láglaunastörf enda er framlegð lág. 
Framtíðin innan 10-20 ára munum við sjá aukna sjálfvirkni og fjölmörg störf td. keyrsla, flutningar verða yfirtekin af róbötum og eins mun stór hluti starfa við þrif og verslun hverfa.
Illa menntuð þjóð á lítilli láglaunaverstöð og ferðamannaeyja á Norður-Atlandshafinu með séríslenskar reglur, séríslenskan gjaldmiðil er í raun á svipuðu róli og Portugal og Grikkland og viðbúið að stríður straumur fólks lægi frá landinu. "Plebbavæðing" landsins þar sem menning og listir og menntun er fyrirlitin er ekki samfélag sem undirritaður vill búa sjálfur eða ætla börnum mínum að búa í. 

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 13:32]

Sæll Gunnr, aldrei þessu vant get ég tekið undir margt hjá þér, nema þá helst hvernig þú talar niður íslenska þjóð.

Vil einnig benda á að menntun á alltaf fyrst og fremst að þjóna einstaklingnum sem hennar aflar og ef hann hefur ekki þeim mun meiri áhuga á því sem í boði er, því betra að hann gangi ekki menntaveginn. Það hefur verið allt of mikið um það að menntun byggi á sérhæfa fólk í vinnu sem því hundleiðist.

Það eru orðin skýr landamæri á milli vinnu og áhugamála í seinni tíð, sem gerir það að verkum að fólk eyðir 11 mánuðum á ári launaðri vinnu sem það hefur takmarkaðan áhuga á til þess að eiga 1 mánuð í sumarfríi. Sumir miða meir að segja nám sitt fyrst og fremst við það hversu góð eftirlaunin verða. Sorglegt ef fólk þarf svo að þiggja atvinnuleysisbætur upp í námslánin eftir slíkar fórnir.

Hingað til hafa þeir sem afla sér menntunar á sviði menningar og lista verið álíka hátt skrifaðir launalega og "plebba og skófluliðið". En það á kannski eftir að breytast þegar mannlegir plebbar og skóflur verður orðnar óþarfar vegna róbóta. þá geta allir menn notið sín eins og þeir raunverulega eru, í því ætti listin að vera fólgin, burt séð frá menntun.

[Gunnr (IP-tala skráð) 11.4.2015 kl. 14:12]

Magnús

1. Þegar ég á við "plebba" er það fólk sem fyrirlítur listir og menntun og sjálfur átti ég afa sem gekk tæplega 2 ár í skóla og las ákaflega mikið sérstklega ljóð og hafði áhuga á málverkum. Þegar Það er einnig margir langskólagengnir "plebbar".  
Það er ekkert réttindamál að fólk fái menntunn og síðan vinnu við það eftirá. 

2. Ég er ekkert að tala niður Ísland enda er lág framleiðni viðvarandi vandamál á Íslandi og er ein ástæða lakari lífskjara. Hitt er náttúrlega krónukostnaðurinn þeas kosnaðurinn við að halda úti smæstu mynt heims. Auk þass hefur Íslandi verið ákaflega illa stjórnað um áraraðir.
Framtíð krónunar er í haftaumhverfi og það er ávísun á einangrun og fátækt. Þagar landið bíður ekki upp á sambærileg lífskjör og nágranalöndin, flytur fólk. Það eru gamlir stjórnmálamenn hluti af ofureftirlaunaelítu landsins sem virðist ráða hvað mestu.

3. Þetta með sjálfvirkni og róbota er ekkert frá mér komið. Maður sér þetta í fjármálastarfsemi, ferðastarfsemi og við munum sjá þetta í fleirri geirum það er logistikk, transport og verslun þar sem næsta umbylting mun verða. Í opinbera kerfinu og þar þarf að fá fleirra fólk í ummönun og skera niður annar staðar m.a. í yfirbyggingu. Auðvitað er mikilvægt að reyna að líta til framtíðar. 

[Sindri Karl Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 14:46]

Ég er algerlega sammála þér Magnús og því sem kemur fram hjá Halldóri í greininni.

Ég skelli skuldinni á algerlega misráðið menntakerfi grunnskólanna og í framhaldi bóknámskerfi framhaldsskólanna, sem er áframhaldandi upprifjun á því sem þegar er búið að fara í gegnum, að miklum hluta.

Ég vill jafnframt meina að hluti þeirrar menntunar sem krafist er hjá hinu opinbera sé óþörf, í prinsippinu er stór hluti af opinberum störfum, störf sem krefjast verkmenntunar og ákveðinnar símenntunar en ekki 5 ára háskólanáms, áður en fólk verður gjaldgengt til vinnu.

Stór hluti af vandamálinu, að mínu mati, er sú stefna sem sett hefur verið af einhverjum, ekki veit ég hverjum en hef þó mínar hugmyndir, að menntun sé ígildi hærri launa. Til rökstuðnings er auðveldast að benda aftur á opinbera starfsmenn.

Þegar ég skoða þessi menntunarmál frá mínum ranni kemst ég alltaf að þeirri niðurstöðu, eins og greinilega fleiri, stefnan sem stungin var út er röng og sá/þeir sem hana settu þurfi að hafa grafið nokkra skurði áður en blýhantur og gráðubogi komst í hendur þeirra.

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 15:00]

Gunnr, gott að þú skýrir þetta betur með plebbana því ég hef ekki orðið var við að þeir séu til sem sérstakur þjóðfélagshópur, né að menning tilheyri einhverjum hópi fólks öðrum fremur.Ísland stóð ekki nágrannalöndunum að baki varðandi lífskjör fram að hruni, skoraði hátt á flestum listum ef mér skjöpplast ekki.

Sjálfur bjó ég í Noregi í þrjú ár eftir hrun og vissulega munaði miklu hvað fékkst fyrir launin sérstaklega ef maður notaði þau á Íslandi. Það er ár síðan ég flutti aftur til Íslands og miðað við stöðuna á norsku krónunni í dag held ég að það sé hverfandi hvað lífskjörin séu miklu betri hjá frændum vorum, þeim hefur bara ekki verið snýtt upp úr skuldum sem urðu til fyrir dularfullar reiknikúnstir, í því felst kannski megin munurinn.

Varðandi sjálfstæðan gjaldmiðil þá er ágætt að hafa það á bak við eyrað íslenska krónan varð til með aðskilnaði frá þeirri dönsku 1919. Á undan henni var það skandínavíski ríkisdalurinn. Þó svo að íslenska krónan hafi rýrnað um 99,999999999,,,,% síðan 1919 þá breytir það ekki því að íslenska þjóðin komst út úr torfkofunum (sem höfðu verið íverustaðir hennar á árunum sem hún hafði stóru gjaldmiðlana) með heimsins smæsta gjaldmiðli. 

Róbótar eru ábyggilega til allra hluta nytsamlegir þegar kemur að leiðinlegri vinnu, ég var hvorki að finna að þeim né efast um réttmæti þeirra. En það sem ég var að ýja að er það að sumum líkar ekki sem verst að moka með skóflu og skúra gólf, gera þetta jafnvel sér til ánægu í frístundum. Það má meir að segja vinna marga líkamlega vinnu af svo mikilli list að hægt væri losna við að greiða fyrir kort í ræktina.

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 15:12]

 Sæll Sindri, get ekki verið annað en sammála þér, tek undir nánast hvert orð. 

Það er svo sem líka hægt að vera sammála Halldóri Grönvold. En það breytir ekki því að ASÍ tók þátt í átaki við að beina ungu fólki út í menntun sem þeir telja þarflausa í dag. Þetta var gert með því að lokka það af atvinnuleysisbótum vegna atvinnuleysis sem fljótlega kom í ljós að var tímabundið hvað ólangskólagengið fólk varðar.

[Sindri Karl Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 15:24]

Það er rétt Magnús. Ég hef verið þeirrar skoðunar mjög lengi að ASÍ sé nátttröll sem dagað hefur uppi og hafi algerlega gleymt tilgangi sínum í pólitísku hringleikahúsi fáránleikans.

[Grímur (IP-tala skráð) 11.4.2015 kl. 15:38]

Fólk með menntun ætti að öllu jöfnu að eiga auðveldara með að fá vinnu

Aftur á móti þá eru varla hægt að ætlast til að þjófélagið búi til störf eftir því hvaða menntun fólk hefur

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2015 kl. 17:55]

ASÍ tók allavega fyrir það á sínum tíma að alþýða þessa lands færi á sanngjarnan hátt út úr verðbólguskotinu sem fylgdi kjölfar hrunsins þegar forustan kom hreinlega í veg fyrir að verðtryggingin yrði stillt á sanngjarnan hátt. Svo hefði maður haldið að það hefði staðið ASÍ nær að verja atvinnuleysisbótarétt skjólstæðinga sinna en að lokka þá til þarflauss náms sem margir hafa þurft að fjármagna með verðtryggðum lánum.

Það ætti ekkert að standa í vegi fyrir því að fólk með menntun fái ófaglærð störf, nema ef vera kynni það sjálft þar sem atvinnurekendur eru tregari til að ráða fólk sem hefur eytt ævinni í skóla til að öðlast menntun á tilteknu sviði, sem það myndi væntanlega hverfa til um leið og tækifæri gæfist.