Blessaður kallinn, hangir eins og hundur á roði

Það er ekki nema von að Már Guðmundsson skilji hvorki upp né niður í neinu. Blessaður kallinn fékk ekki kaupaukann sem hann taldi sig eiga inni hjá bankanum þó að hann margbennti á hvað honum stæði vellaunað starf í Sviss til boða. Það jafnvel ekki eftir að hann fór í málaferli við seðlabankann til að rétta sinn hlut, sem hann tapaði reyndar en þá átti að láta seðlabankann borga málskostnaðinn. Lítið hefur farið fyrir draumadjobbinu í Sviss upp á síðkastið en Már hangir á starfinu í seðlabankanum eins og hundur á roði.

Ef það er eitthvað eitt öðru fremur sem drifið hefur verðbólguna á Íslandi undanfarin ár, þá er það vaxtastefna seðlabankans. Flest lönd búa við margfalt lægri stýrivexti, jafnvel verðhjöðnun. Húsnæðiskostnaður hefur verið helsti verðbólguþátturinn undanfarið, sem má rekja lóðbeint til okurvaxta. Svo skilur blessaður kallinn ekkert í því að þeir lægst launuðu þurfi launahækkanir upp á nokkra þúsundkalla á mánuði með hann taldi sig þurfa hundruðin þúsunda í hækkun. Ef ástæða er til að segja einhvejum upp í kjölfar sanngjarnra kjarasamninga þá eru það menn á við Má Guðmundsson.

„Hvaða hagsmuni er verið að verja?“