Blágresið blíða

Nú er komin sú árstíð að grasið bylgjast í blænum, allt er mögulegt annað en að sofa af sér þennan tíma. Og landinn alltaf á leiðinni inn í eitthvað; inn í daginn, inn í sumarið jafnvel alla leið inn í framtíðina.

Þessi útjaskaða ambaga "inn í" er fengin úr ensku. Sennilega til komin vegna frábærrar kunnáttu í snjallsíma ensku á google translate.

Áður var haldið út í daginn, farið út í sumarið, t.d. að lokinni vetrarlangri innisetu  við íslensku námi í skóla. Framtíðin var óskrifað blað en ekki farið inn í hana, til að halda fram veginn.

Fyrir mörgum árum gekk þjóðin ómeðvitað í það að eyða orðinu akkúrat, sem tröllreið nánast hverri einustu setningu á íslenskri tungu um skeið, með upphrópuninni N Á K V Æ M L E G A.

Jaá okey, -en af hverju ertu að tala um þetta núna? - Við eigum bara svo dæmalaust fallegt tungumál að það þarf ekki að fara inn í eitthvað translate kjaftæði.

Svona var t.d. Jóni Thoroddsen innanbrjósts þegar hann var komin inn í sumarið.

 

Hlíðin mín fríða

hjalla meður græna

og blágresið blíða

og berjalautu væna,

á þér ástaraugu

ungur réð eg festa,

blómmóðir besta!

 

 

Sá ég sól roða

síð um þína hjalla

og birtu boða

brúnum snemma fjalla.

Skuggi skaust úr lautu,

skreið und gráa steina,

leitandi leyna.

 

 

Blómmóðir besta,

bestu jarðargæða

gaf þér fjöld flesta

faðir mildur hæða.

Hver mun svo, er sér þig,

sálar þjáður dofa,

að gleymi guð lofa?

 

 

Hlíð, þér um haga

hlýr æ blási andi,

döggvi vordaga

dögg þig sífrjóvgandi!

Um þig aldrei næði,

af þér svo að kali,

vetur vindsvali!

 

Og ekki er blágresið blíða síðra sungið á youtube.