Við skulum bara tala íslensku hérna

Nú er allt að komast í gírinn eftir sumarfrí, meir að segja Ungverjarnir mættir. Þeir komu fyrst til vinnu daginn sem ég ætlaði í sumarfrí, en ég tók þá viku framan af fríinu til að koma þeim að verki. Ungverjarnir eru feðgar sem segjast vera múrarar.

Þeir reyndust ótalandi á íslensku og okkur gekk lítið að ná sambandi á ensku. Sonurinn talaði við snjallsímann sinn og veifaði honum svo framan í mig þar til ég varð óður, og sagði honum að setja þennan helvítis síma sinn í vasann ég hefði engan áhuga á honum, ætti ekki einu sinni svona tæki.

Hann talaði þá aftur örstutt og ákveðið við símann sinn á óskiljanlega hrognamáli og rak hann svo framan í mig, og á skjánum stóð, -ég er nervus – næstum því á íslensku. Við þetta bráði af mér og ég sýndi honum strax auðmýkt fyrir hreinskilnina, og að viðurkenna að hann væri smeykur, -og skammaðist mín.

Ég ákvað svo að taka þá feðga með okkur Trausta og Rúmenanum í að gera það sem okkur sýndist. Við ákváðum að flota öll gólf í níu íbúða fjölbýlishúsi á mettíma sem Trausti taldi ekkert mál. Ungverjarnir voru með okkur og reyndust afbragðs múrarar þó mállausir væru.

Gamall vinnufélagi í steypunni átti það til að segja; -við skulum bara tala íslensku hérna. Þá vissum við vinnufélagarnir að betra væri að hafa varann á, fljótlega myndi draga til tíðinda. Hann bauðst til að skera af mér hausinn í einum svoleiðis íslensku tíma.

Trausti skammar mig oft fyrir að verða óður að ástæðulausu og segir stundum þegar við erum á leiðinni í steypu; -það er óðarfi að verða óður strax. Ég segi honum þá að það sé of seint að verða óður þegar steypubílarnir séu komnir og við föttum að við séum verkfæralausir, auk þess sem allt fari í handaskolum ef engin taki að sér að verða óður í steypu.

Núna eftir sumarfríð höfum við Trausti verið með vinnuhópnum, sem er sumarlangt inn við Kárahnjúkavirkjun, að múrhúða lokuhús við Keldárlón inn á Eyjabökkum. Það var ákveðið að gera Trausta að verkstjóra, en hann er búin með samning í múrverki og orðinn 20 ára, -því tími til kominn.

Það eina sem hefur stöðvað Trausta hingað til er að hann verður bensínlaus ef hann fær ekki nóg að borða á matmálstímum. Eftir að hann varð verkstjóri hefur bensínleysið alveg bráð af honum og þegar við vinnufélagarnir spurðum hvort það ætti ekki að taka neinn mat í dag, þá sagði hann að það borgaði sig ekki, kostaði bara auka þrif á múrdælunni.

Trausti dældi því og dældi og við kepptumst við að slétta og pússa þangað til dagsverkinu var lokið og þá loksins var hádegismatur, -ekki í bílnum á leiðinni heim, heldur í vinnuskúrnum upp í óbyggðum.

Mér dettur ekki í hug að taka fram fyrir hendurnar á Trausta þegar hann talar íslensku.

Athugasemdir

[Guðjón E. Hreinberg, 16.8.2023 kl. 12:55]

Stundum held ég, að þó ég kunni ekki Íslensku, að ég sé sá eini sem noti hana. Takk fyrir að leiðrétta þá firringu.

[Magnús Sigurðsson, 16.8.2023 kl. 16:55]

Takk fyrir innlitið Guðjón, -sjaldséðir eru hvítir hrafnar var einhvern tíma sagt, en vonandi verður íslenskan ekki eins fáheyrð á landinu bláa.