Nýsköpunar séní og carbfixaðar kellingar

Aumingja ólæsu drengirnir, það er alveg hrikalegt að Running Tide á Íslandi þurfi að segja upp 14 manns vegna þess að stjórnvöld draga lappirnar um allan heim. Kannski ættu nýsköpunarséníin  hjá Running Tide að hafa samband við Carbfixuðu kellingarnar á ESB styrkjunum, sem eru vel læsar á tíðarandann og dæla nú niður alskins gumsi í fósturjörðina, jafnt á láði sem legi.

Það mátti svo sem búast við því að svona færi, -ættjörðin yrði ruslakista heimsins og að vormenn og fjallkonur Íslands tjölduðu öllu til til að gera sig mikilsmetandi og eiga fyrir salti í grautinn, -eða jafnvel bara til að komast til Tene.

En af því að ég nenni ekki þvæla í langlokur fyrir dygga lesendur þessa dagana, þá læt ég kafla úr einni frá því á síðustu öld fljóta hér aftan við eins hvern annan kúk í lauginni. Enda er margt af því sem var þvælt seint á síðustu öld að koma fram í dag

Þessi langloka birtist í Austra árið 1997 undir heitinu Ísmolar, þegar hyllti undir Kárahnjúka, -og Kringilsárrani var enn til á landakortinu. Þá var farið að glitta í hver vegferðin væri.

Nú gæti svo farið að spennandi tímabil væri í uppsiglingu. Stærsta álver landsins ásamt virkjunum í túnfætinum hjá okkur. Það eiga efalaust eftir að koma fram mörg sjónarmið ef málið verður ekki slegið af alveg á næstunni.

Sennilega allt frá því að best sé að grafa sig inní næsta moldarbarð og tyrfa vandlega yfir þannig að ásjónu landsins verði ekki spillt og stinga svo hausnum upp úr jörðinni og líta yfir ósnortna dásemdina á sunnudögum og ná sér í arfa tuggu í nafni lífrænnar ræktunar í ósnortinni náttúru.

Síðan alveg í hina áttina að best sé að nota landið undir eiturspúandi fabrikkur sökkva öllu á kaf undir miðlunarlón með þeim formerkum að verið sé að leysa mengunarvanda umheimsins og ekki saki að við stórgræðum á öllu saman.

Þarna gætu átt eftir að takast á sjónarmið þeirra grænu og þeirra eiturgrænu. Þeir grænu munu helst telja að vernda skuli sem mest af landinu ósnortnu fyrir komandi kynslóðir. Atvinnumöguleikarnir felist í því að fá ferðamenn til að sjá ósnortna dásemdina á kafi í snjó eða fjúkandi á haf út. Einnig halda á lofti miklum möguleikum lífrænnar ræktunar og að gróðurhúsaeigendur eru tilbúnir til að nýta það rafmagn sem til fellur til að rækta grænmeti, þó ekki nema á sérkennilegu verði.

Þannig er nú komið að stórskuldurum eins og ég dauðkvíði fyrir því þegar kartöflur eða önnur grænmetisuppskera er á ferðinni eftir að lánskjaravísitalan var svo snilldarlega afnumin og verðbætur tengdar við vísitölu neysluverðs.

Þeir eiturgrænu koma sennilega ekki til með að sjá hagkvæmni þess að rækta agúrkur í snjósköflum og framleiða kindakjöt á moði. Telja að betra sé að nýta orkulindirnar til erlends fabrikkureksturs. Skiptir þá ekki máli hvort fögrum gljúfrum verði sökkt, gæsahreiður sett á flot og að snjóskaflar verði að svelli stærstan hluta af ári. Framþróunin verði að hafa sinn gang og skipti þá ekki máli hvort varnarlaus almúginn þurfi að greiða hærra verð fyrir orkuna um tímabundna eilífð. Best sé að reyna að telja okkur vesalingunum trú um að verið sé að niðurgreiða orkuna til húshitunar úti á landi, svo kölluð orkuverðsjöfnun með niðurfellingu virðisaukaskatts.

Svo mætti ímynda sér að þeir sjálflýsandi grænu kæmu fram til að sætta þessi ólíku sjónarmið og leggja til að klakinn yrði seldur undir geymslu fyrir kjarnorkuúrgang heimsins úr því að Grænlendingar nýttu ekki tækifærið. Þá væri hægt að leysa eitt af stórvandamálum heimsins gegn góðri greiðslu, landinn fengi ógrynni fjár og landskika til að lifa á suðlægari slóðum, grænmetisframleiðendur gætu ræktað gúrkur við kjöraðstæður og náttúra landsins myndi haldast óbreytt um langa framtíð því ekki nokkur maður myndi voga sér að vera með átroðning í sjálflýsandi grænni dásemdinni.

Sá sem mest áhrif hefur haft á mínar skoðanir í þessum málum var gamall bóndi á Héraði, nú genginn. En á almennum fundi fyrir nokkrum árum, um þessi mál, hélt hann þá bestu ræðu sem ég hef heyrt. Megin inntak hennar var að vissulega væri landið fallegt ósnortið en eftir að vegurinn kom hefðu mun fleiri litið þá fegurð augum. Það væri nú svo að mennirnir færu eftir veginum, hreindýrin færu eftir veginum, fuglarnir flygju fyrir ofan veginn og rollurnar á Eyrarlandi færu núorðið líka eftir veginum og væru hættar að drekkja sér í Bessastaðaánni.

Sennilega eru flestir sammála Héraðsbóndanum þegar grannt er skoðað þó skoðanir séu skiptar um hvorumegin við hólinn vegurinn á að liggja.

Óskýr skilaboð stjórnvalda ein ástæða uppsagna