Álfasögur að utan

Því hefur verið haldið á þessari síðu að álfar og draugar á Íslandi hafi að mestu látið sig hverfa með tilkomu raflýsingarinnar. Það má til sanns vegar færa að þeir hafi svo endanlega horfið úr hugum fólks með rafrænum samskiptum.

Þeir sem fæddir eru á síðustu öld allt fram yfir hana miðja, kunna að segja sögur af reynslu sem ekki verður skýrð nema sem nokkurskonar álfasaga. Þesskonar sögum fer nú stórlega fækkandi á hinu stafræna Íslandi.

Hvernig álfar og draugar hörfuðu fyrir rafmagninu er best lýst með því að benda á aðrar verur. Sjálfur er ég alinn upp á byggingastað og hef unnið við byggingar allt mitt líf og hef því oft orðið var við það líf og þá orku sem býr á ósnortnu landi.

Best er að lýsa því hvernig verur láta sig hverfa úr sínum byggðum þegar land er brotið undir búsetu manna, með því að benda á mófugla og mýs. Þessar verur eru í sínum heimkynnum fyrsta sumarið innan um okkur byggingamennina en láta sig síðan að mestu hverfa þegar raflýsingin hefur tekið völd.

Bæði dýr og huldar verur halda samt sem áður að vera til, þó svo að þær hafi flutt sig út fyrir áhrifasvæði rafmagnsins. Hvort þær lifa af stafrænan veruleikann sem umlykur allt með sínu 5G skal samt ósagt látið.

Því hefur verið haldið á lofti að Íslendingar hafi varðveitt trúna á huldar verur þjóða best. Þessi frásagnagáfa virðist vera á hröðu undanhaldi með stafrænum veruleika, jafnhliða ólæsi stórs hluta fólks á eldri bókmenntir.

Nú er svo komið að álfaþjóðin, sem geymdi norræna tungu með öllu sínu vættatali, er orðin álíka vel upplýst og þjóðir Evrópu sem eiga ekki orð yfir allar þær huldu verur sem áður bjuggu með mönnum.

Sagnir af huldum veruleika hafa verið svo sjálfsagðar í gegnum tíðina á Íslandi, að við sem eldri erum höfum varla tekið eftir þeim á annan hátt en sem hluta af okkar veruleika.

Það gæti svo sem vel verið rétt að álfar séu ekki lengur á Íslandi, en þá er jafn líklegt að íslendingar yrðu það ekki heldur innan skamms, -þeir verði komnir til Tene eða Ítalíu.

Það sagði mér Borgfirðingur í sumar, -þegar ég spurði hann hvort þeir í Múlaþingi stefndu á að fylla höfnina þeirra alveg af grjóti, -að grjótið kæmi úr undirstöðu Álfaborgarinnar.

Þegar hann sá hvað ég gapti, -þá sagði hann strax að það gerði ekkert til, því álfarnir væru allir farnir. Ég sagði að ef svo væri þá yrðu Borgfirðingar næstir, -og þar yrði varla annað í framtíðinni en svört sumarhús erlendra auðróna.

Það stefnir í að fágætar sagnir nútíma Íslendinga, um álfa, drauga og huldar  vættir, verði einungis varðveittur á erlendri grund af þjóðum sem fyrir löngu hafa gleymt öllum sínum álfasögum.