Magnús Sigurðsson

13.2.2009 | 22:34

Ísland stórasta land í heimi.

Bankamenn sem ástunda sömu vinnubrögð við innheimtu skulda og tíðkaðist fyrir gjaldþrot bankanna ættu að hugsa sinn gang. Það ættu einnig þeir að gera sem verja verðtrygginguna með kjafti og klóm. Þeir ættu í stað þess að hugleiða það að skuldir íslendinga eru af þeirri stærðargráðu að samningstaðan er skuldarans svo ekki sé minnst á réttlætið.

Það er ekki hægt að leysa vandamál með sömu samvisku og orsakaði þau. Þegar við ákveðum að slíta af okkur fjötrana þá hafa eigendur þeirra ekki lengur stjórn á okkur. Fjötrarnir eru sem spilaborg og falla þegar við yfirgefum stöðu okkar því það erum við sem höldum spilaborginni uppi. Það er ekki svo að þeir sem telja sig eiga fjötrana hafi byggt þessa spilaborg heldur hafa þeir ráðskast með okkur í þeim tilgangi. Um leið og við segjum takk fyrir við höfum fengið nóg og höldum áfram með líf okkar í þá átt sem við sjálf viljum eru völd þeirra yfir okkur að engu orðin.

„Enginn mun missa húsið sitt. Hvernig er hægtað missa hús í landi þar sem má finna tvöfalt meira af húsum en fólki? Þeir munu ekki geta selt húsin hvort eð er. Enginn Íslendingur muni verða heimilislaus hér á Íslandi. Hvað ættu þeir eiginlega að gera? Skilja þúsundir húsa eftir mannlaus? Það er enginn að fara bera fólk út. Ég skal segja ykkur af hverju. Enginn annar er til að flytja inn í þessi hús..." Dorrit Moussiaeff

Þetta er kjarni málsins. Máls sem er af þeirri stærðagráðu að það verður engin möguleiki fyrir gjaldþrota banka að endurrísa nema með fullu samþykki skuldaranna. Bankarnir eiga engar eignir aðrar en útistandandi skuldir. Vegna brottflutnings verða fleiri þúsundir tómar íbúðir í landinu innan árs. Það gæti farið svo að næsta vetur mættu bankar og sjóðir þakka fyrir að einhver vilji forða þeim fá skemmdum með því að vera í þeim og kinda þær. Þannig staða hefur oft komið upp áður, hér og þar um landið. En nú vill svo til að staðan er svona um allt land og af þeirri stærðargráðu að lándrottnar munu ekki hafa efni á öðru en færa niður skuldirnar.

Þangað til skulum við íhuga þetta: Dagurinn í dag er morgunndagurinn sem þú hafðir áhyggjur af í gær. Var það þess virði? Gandhi