Atvinnuleysið hefur verið falið með lántökum fram til þessa.

Það kann að vera harðneskjulegt að segja það, en það er útlit fyrir að atvinnuleysi minki ekki í nánustu framtíð, öðruvísi en fólk taki sig til og skapi sér sín störf sjálft.  Fjármálakerfið og stjórnvöld hafa haft lítinn áhuga á að fólk verði sjálfu sér nægt þegar til atvinnu kemur því er lítils stuðnigs að vænta úr þeirri átt nema þá í formi atvinnuleysisbóta.  Þetta verður oft augljósast þegar frumkvöðlar koma fram á sjónarsviðið með óhefðbundnar hugmyndir.   Ef þeir hafa ekki menntað sig eftir viðurkenndum leiðum eru þeir nánast ómarktækir.

 

En er rétt að beina ungu fólki í óarðbært nám nú á tímum atvinnuleysis og hefur sú þekking sem fólk hefur aflað sér með námi gagnast því í lífsbaráttunni?

 

Það hefur verið viðtekin venja að hvetja ungt fólk til að afla sér menntunnar og undirbúa sig þannig fyrir lífi.  Því hefur verið sagt að með góðri menntun fái það gott starf sem geti skapað því tekjur til að stofna heimili með öllum þeim skuldbindingum sem því fylgir. Íbúðarhúsnæðið sé stærsta fjárfesting þess, að auki beri að spara til efri áranna í gegnum lífeyrissjóði og viðbótar lífeyrissparnaði fjármálafyrirtækjanna.

 

Ævin gengur út á í stuttu máli sagt; farðu í skóla, fáðu starf, vertu duglegur, sparaðu peninga, húsið er þín mesta eign og stærsta fjárfesting, eyddu ekki um efni fram, komdu þér út úr skuldum, fjárfesti í langtímasparnaði s.s. í gegnum viðbótarlífeyrissparnað og lífeyrissjóði þar sem sérfræðingarnir eru en þú hefur nánast ekkert um ráðstöfun þíns sparnaðar að segja, þegar þú ferð á eftirlaun mun hið opinbera sjá um það sem upp á vantar.  Þannig er leiðarvísir ungs fólks út í lífið.

 

 

Flestir nemendur hafa stofnað til mikilla skulda við að afla sér "dýrmætrar" menntunnar, koma þannig stórskuldugir inn á atvinnumarkaðinn.  Stofna til ennþá stærri skulda til að eignast m.a húsnæði og bíla til að komast til og frá vinnu.  Það má því segja að fólk hafi þegar ráðstafað lífi sínu strax á námsárum sínum.  Þessari skuldsetningu fylgir að störfin gefa miklar skatttekjur í ríkissjóð og öruggt fjárstreymi til fjármálageirans í gegnum lífeyrisgreiðslur,það jafnhliða vaxtagreiðslum af  öllum skuldunum sem til eru orðnar.  Það má segja að allt það fjárstreymi sem í gegnum æfi manneskjunnar streymir lendi þannig með einum eða öðrum hætti hjá fjármagseigendum.

 

Hið almenna menntakerfi kennir einstaklingnum nánast ekkert í fjármálalæsi, nema að menn telji að samlagning, algebra og þessháttar hugarþrautir eigi eitthvað skylt við fjárhagslega hæfni.  Staðreyndin er sú að sáralítið samhengi er á milli menntunnar og þeirra sem hafa náð langt í fjárhagslegu frelsi.  Það er því umhugsunarvert hvers vegna menntakerfi sem er svona upp byggt leggur ofuráherslu að ná til barnssálarinnar á mótunarárunum þegar hægt er að hafa mestu áhrifin á ríkjandi viðhorf manneskunnar ævilangt.  Kerfi sem í raun hvetur einstaklingin til taumlausrar skuldsetningar og fjárhagslegrar ánauðar.

 

 

Forn Grikkir trúðu að menntun væri til þess að kenna fólki að hugsa. Nútíma menntun gengur út á að þjálfa þá fólk í að gera það sem því er sagt frá blautu barnsbeini. Sagt er að menntakerfi nútímans komi að uppistöðu til frá Prússnesku kerfi19. aldar kerfi sem var ætlað að bú til gott starfsfólk og hlýðna hermenn.  Semsagt fólk sem í blindni fylgir fyrirmælum, fólk sem bíður eftir að vera sagt hvað það eigi að gera, þar með talið hvað það á að gera við tíma sinn og peninga.  Framúrskarndi nemendur eru nær því undantekningarlaust verðlaunaðir, með vinnu fyrir hina ríku við að varðviðhalda því kerfi sem byggt hefur verið upp og auka þannig við auð þeirra efnamestu.

 

Þessi skortur á frjálsri hugsun og fjárhagslegri menntun skólakerfisins hefur leitt til þess að fólk er tilbúið til að gefa stjórnvöldum sífellt meiri völd í lífi sínu.  Vegna þess að við búum ekki yfir nægilegri fjárhagslegri færni til að ráða við eigin framfærslu í flóknu kerfi sem byggir á síaukinni skuldsetningu.  Þess í stað er okkur ætlað að vænta þess að stjórnvöld leysi vandamálin fyrir okkur.  Með þessum hætti framseljum við frelsi okkar til stjórnvalda nútímans sem hafa sannað sig í því að vera verkfæri fjármagnseigenda að vösum almennings sem aldrei fyrr.

 

Því hefur verið haldið að okkur að við eigum ekki að vera of upptekin af peningum og hefur jafnvel verið láti að því liggja "peningar séu rót hins illa" og þá vitnað til hinnar helgu bókar.  Þar er reyndar sagt eitthvað á þá leið að "ágirnd í peninga séu rót hins illa", takið eftir; ágirnd, en ekki peningarnir sjálfir.

 

Það að halda fólki í fjárhagslegri fáfræði er í raun illska.   Það eitt að einhver þurfi að vinna við starf sem hann hefur ekki áhuga á, eða fyrir fólk sem hann ber ekki virðingu fyrir, jafnvel ganga í hjónaband þar sem eingin ást er og ætlast þannig að til að einhver annar sjái um fjárhagslegt öryggi hvort sem það er maki, vinnuveitandi eða stjórnvöld.  Kerfi sem þannig afvegaleiðir manneskjur sem fæðast inn í þennan heim með alla þá kosti sem gerir þá fullfæra um að bjarga sér sjálfir, er í raun rót hins illa.

Atvinnuleysi mælist 7,6%

Athugasemdir

[Helgi Armannsson (IP-tala skráð) 11.11.2009 kl. 23:28]

ja Magnus tetta er nu ekki flokid

[Magnús Sigurðsson, 11.11.2009 kl. 23:46]

Helgi;  eftir að kreppan skall á hefur ungu fólki verið beint af atvinnuleysiskrá inn í skólana þar sem það verður að fjármagna sig með námslánum.  Hvað það á að mennta sig til er algert aukaatriði, enda ekki auðséð hvar verður pláss fyrir það á vinnumarkaði framíðarinnar.  Þetta hefur verið gert í nafni skinseminnar, en það má hugsa sér að farsælla gæti verið fyrir unga fólkið að ná tökum á því að treita með gjaldmiðla eða spila póker eða rækta kartöflur.  Með því sæi það allavega fram úr skuldunum.