Tvímánuður

Það ætti náttúrulega hvergi að vera betra golunni að geispa en blíðum í blænum sunnan í bláum berjamó. Eins og flestir landsmenn þá er ég orðinn dauðleiður á dularfullu drepsóttinni, og farin til berja. En það er samt ekki verra en vant er, þar er fámennt og góðmennt, og ekki mikið mál að halda tveggja metra reglunni grímulaust. Þessu virðast sárafáir hafa áttað sig á, kannski sem betur fer.

Nú er kominn tvímánuður (hefur ekkert með tvo metra að gera), sem er fimmti sumarmánuðurinn samkvæmt gamla norræna tímatalinu. Hann hefst ævinlega á þriðjudegi í 18. viku sumars, eða hinni 19., ef sumarauki er, þ.e. 22. – 28. ágúst. Í Snorra-Eddu heitir mánuðurinn kornskurðarmánuður, en mætti nú allt eins kalla berjamánuð eftir að tæknin bauð upp á að geyma uppskeruna í frystikistu.

Gömlu mánaðaheitin eru talin upp í tveimur ritum. Annað nefnist Bókarbót og er varðveitt í handriti frá um 1220. Hitt ritið er Snorra-Edda og eru mánaðaheitin talin þar upp í Skáldskaparmálum. Ekki ber mánaðaheitunum saman. Í Bókarbót er tvímánuður talinn upp á milli fjórða mánaðar sumars og sjötta mánaðar sumars.

Nafnið kornskurðarmánuður skýrir sig sjálft þar sem hann ber upp á þann tíma ársins sem vænta má kornuppskeru. Páll Vídalín vildi skýra nafngiftina tvímánuður á þann hátt að tveir mánuðir væru nú eftir að sumri, líkt og einmánuður bæri nafn sitt vegna þess að einn mánuður væri eftir af vetri.

Undanfarin ár hef ég farið í berjamó frekar en taka lyfin mín. Ég komst að því að bláber lækkuðu bæði blóðþrýsting og magn slæms kólesteróls í blóði. Vandamálið var að kólesteróllækkandi lyf, af læknanna ólyfjan, ullu mér verulegum vandræðum, þau eiga það til að valda minnistapi.

Vinnustaðurinn minn var um tíma orðinn með minnistöflum upp um alla veggi og ég vafrandi á milli veggja með minnismiða. Það var ekki fyrr en bókarinn spurði; "hvað ætlarðu svo að gera þegar þú verður búin að gleyma hvar minnistöflurnar eru", -að ég fór í berjamó. 

Þessa dagana mætir maður grandvöru fólki á förnum vegi, bæði í búð og einu sér í sínum bíl, glíma við að leggja mat á tvo metrana jafnvel með grímuna fyrir smettinu. Ég var næstum búin að keyra út af niður á nesi um daginn þegar ég sá myndar konu skokkandi í spandex með grímu, átti í erfiðleikum með að standa fyrir máli mínu gagnvart Matthildi minni, þar sem við vorum að koma úr berjamó.

Hún hefur hingað til ekki þurft að hafa áhyggjur af því að ég væri að gefa kvenfólki hýrt auga, þó hún hafi oft séð sig knúna til að setja út á aksturslagið. Ég spurði hvort hún hefði ekki tekið eftir að þetta var stútungs kelling á aldri við okkur alein út á túni í sumarblíðunni með drepsóttar grímuna. Það væri varla nema von að manni fipaðist.

Heimildir;

https://is.wikipedia.org

http://www.arnastofnun.is/page/ordpistlar_tvimanudur

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 25.8.2020 kl. 12:28]

Blessaður Magnús.

Það var nú ekki nema von að að þú fipaðist.

Og hefðir örugglega ekki verið einn um það.

Í mörgu illu má finna eitthvað jákvætt sem örvar bæði bros sem og þetta sem kallað er endorfín á fræðimáli, en við sem kunnum minna í fræðunum köllum jákvæðni eða lífsgleði.

Gangi þér vel að finna blóðþrýstingslyf, mér skilst að þau séu að ná fullum þroska í Víkinni minni þessa helgi, en stafurinn sem sagði mér að ég ætti ekki að eiga neitt sumar, lét öðrum um að meta.

Sólarkveðjur í efra.

Að austan.

[Magnús Sigurðsson, 25.8.2020 kl. 17:26]

Þakka þér fyrir innlitið, athugasemdina og sólarkveðjuna.

Já blessuð bláberin eru margra meina bót og svo spillir það ekki hvað það er heilsusamlegt fyrir sál og líkama  er að nálgast þau í berjamónum.

Vonandi nærðu að komast í bláber í Víkinni fögru. Ég hef heyrt af lækni sem ráðlagði þúfnagang fyrir bakið, og ekki ætti að saka að hafa von um bláber.

Annars átti ég því láni að fagna í dag að fara í efra efra og klappa harðri steypu inn á Eyjabökkum.

Þar held ég að maður sé komin nálægt toppinum á tilverunni á lygnum sólskinsdegi eins og var á fjöllum í dag.

Með sólarkveðu að ofan í neðra.

[Þorsteinn Siglaugsson, 27.8.2020 kl. 00:28]

Það verður fyrst gaman þegar einhverjum dettur í hug að fara að pranga inn á vesalings ofsahræðslufórnarlömbin svona grímum eins og voru notaðar á miðöldum þegar almennilegar drepsóttir geisuðu. Þær grímur voru flottar, með löngum goggi svo maður leit út eins og frekar hálfvitalegur fugl.

[Magnús Sigurðsson, 27.8.2020 kl. 06:12]

Já segðu, Þorsteinn; og í serk úr spandex. Gæti allt eins orðið vetrartískan ef fram sem horfir.