Draumur - Brísingamen Freyju

Þennan staf skal rista á surtarbrand með háfshorni þá tungl er þriggja nátta, og láta undir höfuð þitt. Og mun þig þá dreyma það þú vilt.

 

Jón í Vogum átti bæði draummann og draumkonu og dreymdi því oft merkisdrauma. Draumkonan gaf honum ýmis heilræði í svefninum ásamt því að vísa honum á það sem hann hafði glatað eða misst á einhvern hátt.

Meira um draumspeki Jóns í Vogum má lesa í Þjóðsögum Jóns Árnasonar. En hver var þessi Skuggi sem gaf út Galdraskræðuna sem ótæpilega hefur verið vitnað til í nokkrum undanförnum bloggum?

Skuggi hét Jochum Magnús Eggertsson, var bróðursonur Matthíasar Jochumssonar. Hann var meðal margs; -skáld, rithöfundur og mjólkurfræðingur. Frægastur er hann sennilega fyrir Brísingamen Freyju, en það setur hann fram kenningar um Krýsa sem bjuggu á suðvestanverðu landinu og höfðu Krýsuvík sem höfuðstað þegar norrænir menn hófu sitt landnám á Íslandi.

Jochum vildi meina að margir íbúar þessarar jarðar lifðu undir örlögum Egypskra skugga. Og við, þessi fámenna þjóð á Íslandi, ættum okkar fornbókmenntir Krýsum að þakka, gullmunnunum sem gáfu okkur tunguna, -guðamálið. Ortu Edduljóðin, Völuspá og Hávamál. 

Í stuttu máli lá leið Krýsa með menningararfinn frá Iona í Gríska Eyjahafinu til eyjarinnar Iona á við Skotland, sem tók nafn sitt þá af eyjunni Grísku, -og þaðan til Krýsuvíkur, -nokkru áður en landnám norrænna manna hófst á Íslandi.

Kolskeggur Iberíasson var menningarviti í Krýsuvík upp úr árinu 1000 og Jón Kjarvalsson þá á Vífilstöðum. Þeir skráðu fyrstir Íslendingasögur á latneskt letur. Jón Kjarvalsson samdi Völuspá og Kokskeggur Hávamál.

Leiðtogar Krýsa voru upp úr siðaskiptunum ofsóttir og drepnir. Kolskeggur var veginn á flótta árið 1054 þar sem nú heitir Kapelluhraun. Reist var Kapella á þeim stað sem fór undir hraun. Kolskeggur fékk svo nafnið Kölski á íslensku,

Krýsar voru miklir athafnamenn, áttu skip sem sigldu til Grænlands og Vínlands, suður til Miðjarðarhafslanda og allt til Nílarósa. Þeir fluttu út íslensk og vesturheims verðmæti, svo sem skinn, rostungs- og náhvalatennur. Innflutningurinn var einnig margvíslegur, má þar nefna úlfvalda.

Gengu stórar úlfvaldalestir undir klyfjum að og frá aðalbækistöð Krýsa, -Gömlu-Krýsuvík, við skreiðarflutninga. Krýsar höfðu eingöngu tveggja kryppuúlfvalda og voru þeir kallaðir “drógir” eða “draugar”, sem var íslenskun á “drómetar”, og er þaðan orðið draugur komið í íslenska tungu.

Nú kann einhver að spyrja hvort Skugga hafi dreymt þetta, -eða kunnað þann galdur að ferðast um tímann.

 

Heimildir:

Galdraskræða

Þjóðsögur Jóns Árnasonar

Brísingamen Freyju

Örvænting Trumps

Geldar gæsir

Það hefur verið unnið markvisst að því s.l. 20-30 ár að brjóta niður hina svokölluðu vísitölu fjölskyldu síðustu aldar, með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Og valkyrjurnar herða róðurinn með  afnámi samsköttunar.

Nú stendur til að afnema samvinnu hjóna um verkaskiptingu, einungis vegna þess að þetta lið, -sem einskís aflar, -skilur hana ekki, -hefur aldrei verið í þeim reynsluheimi. Um leið verður fjárhag margra heimila rústað með tilheyrandi upplausn fjölskyldunnar.

Það má ætla sem svo að stjórnsýslan sé orðin það einræktuð, að þar sé engin lengur innanborðs sem hafa mígið i saltan sjó, eða hefur nokkurn snefil af á hverju fólk í þessu landi lifir, -fólkið sem hefur í gegnum tíðina haldið fáviskufabrikkum stjórnsýslunnar gangandi.

„Þetta er einfaldlega skattahækkun“

Kanarífuglinn í kolanámunni

Man einhver eftir hinu svo kallaða hruni og kanarífuglinum í kolanámunni, -aðdragandanum og eftirköstunum? -Nei, það gerir gullfiskaminnið.

Ef svo væri þá vissi almenningur hvað víxlurunum fyrir vestan gengur til með því að rústa hinum svo kallaða hagvexti með ofurtollum.

Bandaríkin og auðrónarnir þar skulda stjarnfræðilegar upphæðir, eru því sem næst gjaldþrota. En til allrar lukku þá eru skuldirnar í dollurum.

Dollarinn er illa laskaður eftir ævintýri BRICKS landanna sem hófu viðskipti sín á milli í vöruskiptum eða með eigin gjaldmiðlum. Petró dollarinn er ekki á neinum sérstökum stalli lengur, ekki frekar en fatalausi keisarinn.

Það er stundum sagt að hin og þessi lönd séu notuð til að gera tilraunir með hvernig hitt og þetta virkar. Ísrael t.d. þegar kemur að öfga öryggisgæslu á við gettóið á Gaza. -Já einmitt, -álfarnir á Íslandi þegar kemur að öfga fjármálaverkfræði á við verðtryggðu húsnæðislánin. -Og þegar við fengum flatskjáina, -manstu.

En hvað kemur þetta hinu svo kallaða hruni við og kanarífuglinum í kolanámunni?

Í hinu svo kallaða hruni var stóra vandamálið Jöklabréfin, -snjóhengjan, -manstu. Með því að dumpa krónunni setja bankana á hausinn og flytja óvefengjanlegar skuldir óreiðumann yfir á almenning hvarf vandamálið, og kanarí fuglinn í kolanámunni flaug frá Íslandi, -hafði lokið sínu hlutverki á landinu bláa.

Auðvitað voru auðrónarnir búnir að fljúga sínum krónum áður aflands á háa genginu. -Jöklabréfin voru skuldir í íslenskum krónum. -Skuldir Bandaríkjanna eru í dollurum, að mestu í erlendri eigu,  -t.d. ofurtollaða kallsins í Kína.

Óvinsældir Trumps aukast

Draugafæla – á hvert heimili

Draugstafur; -rist  þennan staf á hríseik eða rauðgreni og munt þú sjá drauginn. Stafur til varnar galdri og koma fyrir afturgöngur.

Fyrst skal ganga þrjú krossspor og síðan taka loga af brennisteini, sem legið hefur í messuvíni og ediki, blönduðu saman til helminga. Skal rjóða því á iljar sér og hendur. Ef draugurinn er sýnilegur, þá er ekki annað en að marka honum hring afsíðis, þar sem ekki er nálægt mannvegi. Logandi brennisteinninn skal vera í öllum hringnum. Er svo draugnum skipað að halda sig innan hringsins, þar til sá tími kemur, sem tiltekin skal vera. Varast skal að segja neinum frá þessu, því þá er tiltækið ónýtt.

Það má segja að mynd með uppskrift af draugfælu þyrfti að vera til á hverju heimili, svona rétt eins og Drottin blessi heimilið myndir voru í mínu ungdæmi. -Og hvers vegna segi ég það ? ? ? , , ,-til áminningar um sjónvarpið og snjalltæknina sem engin virðist ráða við að setja mörk. 

Skoðun mín á Draugatrú er í raun og veru sú, að það, sem við köllum draug, sé hugarfóstur, kraftur, sem maður skapar með einbeittri hugsun í ákveðnu markmiði. Þessi kraftur geti tekið á sig form, og hægt sé að senda hann á ákveðinn stað og halda honum við með sömu hugsun af öðrum mönnum.

Ég hef oft ekki getað varist þeirri hugsun, hvort það væru ekki draugar, sem að mestu stjórna heiminum. Gæti það átt sér stað að slíkar verur gætu tekið sér bústað í svo nefndum leiðtogum, sem yrðu persónugervingar þessara afla.

Gæti það staðist, að á bak við okkar heitu og köldu styrjaldir stæðu verur, sem við hefðum magnað sjálfir og ætlað öðrum, en líkur sækir líkan heim. 

Það er staðreynd, að við eigum bæði segulþráð og sjónvarp. - Væri það þá fjarri sanni, að hin ósýnilega tilvera ætti í fórum sínum hliðstæð tæki?

Þessa skoðun á draugatrú setti Halldór Pétursson fram upp úr miðri síðustu öld, -fyrir daga íslensks sjónvarps og allrar snjalltækni. Halldór er sennilega eini Íslendingurinn sem hefur skrifað og fengna útgefna, -ævisögu draugs.

 

Heimildir:

Galdraskræða Skugga

Ævisaga Eyjasels Móra

Enn ein femín fálan

Undir lok síðustu viku féll háskólarektor forynjunum í skaut, farið hefur fé betra kann einhver að segja.

Nú er svo komið að kveneðlið hefur forsetann, forsætisráherrann, biskupinn, borgarstjórann ríkislögreglustjórann, -og bara nefndu það.

Það merkilega er að stríðsæsingarnar hafa ekki verið meiri á Fróni frá því á Sturlungaöld, og er meir að segja ég gamli grjótkastarinn farin að sjá rautt.

Kannski er ekki rétt að alhæfa það að konur hafi undirgengist femín flærðina á wokesterum. Þessi frami eigi aðallega við um þær sem hafa selt sig kvika lukkupottinum.

Þó vissulega sé fyrir sumum konum líkt komið og mjúku mönnunum, -láta brúka sig endurgjaldslaust eða standa í bleyjuskiptum fyrir smáaura.

En fyrirsjáanlegt er að karlmennskunni á landinu bláa verður héðan af varla bjargað með teskeið af testósteroni, án aðstoðar estrógens forynjanna, -og þar dugir engin köngulóarvefnaður.

Þessi keypta femín flærð forynja er að stofninum til það sem kalla mætti torkennileg skítseiði, -einhver flærðarlegustu lóðatíkursmetti sem sést hafa síðan gamla framsóknarmaddaman var og hét.

-En heyrst hefur að þær fálur hafa síðustu áratugina verið að lognast út af við barborð á Kanarí eftir að hafa sent þaðan hugheilar kveðjur heim á klakann, á milli þess sem sungið var Ég er kominn heim, -með tárin í augunum.

Angurgapi - íslenskur galdrastafur

Ristur á hlemm eða keraldsbotn. Einhver allra rammasti galdrastafur sem til er.

Maður var í Skagafirði sem kallaður var Galdra-Björn. Hann átti illt útistandandi við marga í héraðinu og þóttist ávallt eiga sín í að hefna á þeim með ýmsum gjörningum. Eitt af því var það að hann risti angurgapa á kjaraldshlemm og sendi svo hlemminn á stað til að drepa fénað fyrir fjandmönnum sínum. Hlemmurinn rann á rönd víða um héraðið og drap fé bænda hrönnum saman því hver skepna sem hlemminn sá lá þegar dauð. Hlemmurinn snerist svo snart að ekki varð auga á fest né á hann lesið, en það þóttust kunnáttumenn skilja að ef einhverjum tækist að lesa ristingarnar á honum sem sáust svo óglöggt af því hann snerist svo ótt að þær hlupu í eina hringiðu fyrir auganu, að þá mundi þessu meini af létta. Loksins tókst galdramanni einum út í Fljótum að lesa á hlemminn; féll hann þá um koll og hreyfðist ekki eftir það né vann neinum tjón framar.

 

Ef ekki væri fyrir Galdraskræðu Skugga væri lítið vitað um útlit angurgapa. Í Þjóðsögum JÁ eru þó myndir af rúnum sem honum tilheyra og lítil mynd af hring með striki í gegnum, sem gæti átt að vera hringlaga hlemmur með priki í gegnum miðjuna.

Þetta leiðir hugann að skopparakringlu sem segir frá í Píslarsögu séra Jóns Magnússonar. En þar segir séra Jón frá Þuríði Jónsdóttir(þá 18 ára) þegar Jón faðir hennar og bróðir voru brenndir á báli fyrir galdur á Skipeyri þann 10. apríl 1656, -þar sem Ísafjaðarflugvöllur er nú. Þeir voru dæmdir á bálið 9. apríl, brenndir 10.apríl og séra Jón fékk hluta Kirkjubóls, heimili fjölskyldu Þuríðar, með dómi í miskabætur þann 11. apríl.

Þuríður á að hafa, samkvæmt því sem séra Jón Magnússon ritaði í Píslarsöguna, - hlegið á brennudaginn með glensi og skrítlyrðum, dinglað fót við stokk og leikið að skopparakringlu, þótt vandalausir menn grétu óhamingju fjölskyldunnar; heyrist að sjálf óvættin hafi frændfræknari fundist, ritar séra Jón: Skessunni Medea er viðbrugðið, þó bar henni nokkuð til síns ræktarleysis.

Á eftir telur séra Jón Magnússon sig hafa orðið fyrir einhverjum rammasta galdri frá Þuríði og skrifaði píslarsögu sína því til sanninda merkis, er hann stóð í málaferlum til að fá Þuríði dæmda á bálið rétt eins og þá feðga. En það tókst honum reyndar ekki.

Það virðist einnig vera búið að glata merkingu orðsins angurgapi ef marka má orðaforða Árnastofnunar. En þar er angurgapi sagður fáráðlingur, örviti, hálfviti og ýmislegt í þeim dúr, þó kemur orðið ofstækismaður einnig fyrir í upptalningunni.

Ef farið er í orðsifjarnar þá er angur; -kvíði, vanlíðan, hugarstríð og fleira þess háttar. Gapi er væntanlega eitthvað sem gapir. -Rætin galdur þótti að reisa níðstöng með gapandi höfði.

Rétt eins og hrosshausinn sem Egill Skallagrímsson reisti á stöng til höfuðs konungshjónunum Eiríki blóðöxi og Gunnhildi í Noregi á sínum tíma, þar sem hann hét á landvættir Noregs að koma því hyski úr landi.

Einnig var til sá ótuktar galdur að reisa  vindgapa á stöng, -gapandi lönguhaus með rúnakefli í kjaftinum, til að gera óveður að mönnum á sjó.

Þannig að ekki er ólíklegt að séra Jón Magnússon hafi talið sig hafa orðið fyrir angurgapa Þuríðar Jónsdóttir þegar hann stóð í því stórræði að rita fleirhundruð blaðsíðna Píslarsögu sína sem sönnunargagn í málaferlum gegn Þuríði.

Píslarsaga séra Jóns Magnússonar þykir með athygliverðari heimildum um fyrri tíma sálarháska.

 

Heimildir:

Galdraskræða Skugga

Þjósögur Jóns Árnasonar

Píslarsaga séra Jóns Magnússonar

Árnastofnun

 

Falleg kona

Frummaður, gervigreind og safety kit

Ég fór í Húsasmiðjuna í vikunni, sem varla er í frásögur færandi, nema fyrir hvers ég varð vísari. Þar sá ég ungan mann sem varla hefði náð að verið kallaður blámaður á árum áður, en allavega múlatti, -og blökkumaður í mínu ungdæmi. Auk þess að hitti vin minn vísindamanninn.

Við tókum spjallið. Hann nýkominn á tíræðisaldurinn og var að leita sér að húfu, ekki að sú gamla væri orðin svo slitin en það væri öruggara að eiga nýja ef þessar öndvegis innfluttu húfur hættu að fást. Mér varð á orði; -slitna húfur, tínir maður þeim ekki bara?

Við ræddum blessaða innflutta góssið á lága verðinu og innflutta vinnuaflið sem héldi okkur gangandi, enda ég að ná í ódýr heyrnaskjól fyrir Rúmenana sem eru á minni könnu. Hann sagði að hann vissi að Pólverjarnir hefðu þreföld laun á Íslandi miðað við Pólland.

-Já og heldurðu að íslensk skúringakona gæti lifað á þeim hér á landi; -spurði ég. –Nei aldeilis útilokað; -sagði hann; -enda skiptir það ekki nokkru máli, því þó Pólverjarnir sendu hverja krónu heim til sín fáum við skattana og það vantar alltaf fólk. – Jha so; -sagði ég, -ég þekki þetta hef verið í steypunni allt mitt líf.

Ég fann ódýr heyrnaskjól, og enn ódýrara Safety kit með heyrnaskjólum, öryggisgleraugum og rykgrímu, frábær kaup 3 fyrir 1 á betra verði en bara ein heyrnaskjól. Dreif mig út með þessi góðu kaup. Úti á plani sá ég unga blökkumanninn aftur og nú við næstu verslun með útbreitt blað í fanginu rýnandi í það og rétta sig svo upp og horfa yfir ræktarlendur Egilsstaðamanna.

Jha so; -hugsaði ég, -hann hefur tekið Bændablaðið í Húsasmiðjunni. Enda geta blökkumenn nú til dags allt eins verið íslensku mælandi Íslendingar. Og þó ég sé orðin gamall og skorpinn eins og krít hvítur hundask, , , , (-nei maður má nú ekki hugsa svona það er bara rasismi), þá er barnabörnin mín sælleg með sitt blandaða blóð. Ég braut svo ekki meira heilann um þetta og brunaði með Safety kit-ið til Rúmenana.

Á leiðinni til baka í gegnum bæinn sá ég svo unga manninn í ett skiptið enn, og þá standa við gangbraut á einum fjölförnustu gatnamótum bæjarins, og hafði hann breitt út fangið með blaðinu sem hann var að rýna í. Ég keyrði hægt fram hjá, til öryggis, -og sá þá að hann var með landakort en ekki Bændablaðið.

Þá aldeilis dagaði yfir mig, eins og kaninn hefði sagt. Svo ég fór greitt yfir nesið, norður fyrir fljót og alla leið í steypuverksmiðjuna. Þar hitti ég fljótlega vin minn steypubílstjórann, en við höfum verið félagar í steypunni frá því að grjótkasti og kofasmíði bernsku áranna lauk.

Ég sagði við vin minn; -hvað heldurðu að ég hafi séð? -og sagði honum svo farir mínar sléttar. -Hefurðu séð eitthvað þessu líkt síðasta áratuginn eða svo. Uppréttan mann með landakort skimandi í allar áttir, og það á tímum þegar allir ana viðstöðulaust áfram hoknir yfir snjallsímann sinn með eyrnaskjól?

-Já veistu; -sagði vinur minn á steypubílnum, -ég mætti fólki um daginn sem var stopp úti í kanti og hafði breitt úr landakorti yfir mælaborðið. -Það er einhver djöfullinn að ske, en ég átta mig bara ekki á hvað það getur verið; -sagði hann.

-Jha so; -sagði ég, -ætli þetta fólk sé kannski að reyna að finna í sér frummanninn án aðstoðar gervigreinds snjallmennis.

Sjakalar

Hér glittir í augu úlfsins undan sauðagærunni. Ef einhver meining væri með því að komast eftir því hvernig trúnaðarerindi  til forsætisráðuneytisins komst á kreik svo alþjóð veit, þá væri ekki verið að hræra í lukkupottinum, heldur gengið beint til verks.

Það að Ásthildur Lóa skildi sjá ástæðu til að tala við þá manneskju sem sendi þetta erindi gerir hana aðeins að meiri manneskju og þær báðar fyrir að hafa rætt saman. Og þar breytir engu um þó svo að hún hafi lagt lykkju á sína leið heim til Ólafar til að ljúka samræðunum.

En nei, þannig vinna sjakalarnir ekki sem endurreistu þetta "ógeðslega þjóðafélag! eftir "hið svokallaða hrun". Boltinn var gefinn í vikunni sem leið, þegar Ásthildur hafði sagt það sem margir vildu sagt hafa um dómskerfið, -sem nota bene, stóð í því að bera út tugi þúsunda Íslendinga af heimilum sínum eftir "hið svokallaða hrun.".

Já Ásthildur heyktist á og baðst afsökunar á ummælum sínum. En það breytir ekki því að boltinn hafði verið gefinn, -og hún er ekki ráðherra í ríkisstjórn Íslands í dag. Spyrjið heldur  kvika lukkupottinn hvernig á því stendur að Ríkissjónvarpið var fyrst með fréttirnar.

Ásthildur vildi bætur frá ríkinu eftir eigin mistök