Terence McKenna & Zen Gardner.

Finding out that my life has been based upon lie after lie is sickening and painful.  I threw up, like Neo in the movie The Matrix, when he discovered that his so called life was a dream, a nightmare of horrors, lie upon lie.

His awakening was bloody and painful. He did not greet it with a smile, he had to recover from it, his own awakening!  The truth is so massive, so crushing, no one can endure its weight.

The Truth literally crushes you to death, and that is why Awakening is about It, not "me".   Your identity as a separate entity will not survive the journey to enlightenment.  The Truth hurts, but it's still the Truth, still Life Giving. There is no need for beliefs when you have the Truth, or rather, when It has you  meira...

Bláar myndir á sunnudagskvöldi.

Trúleg vísindi.

 

Hjartað er líffæri milli lunga í miðmæti (mediastinum). Hjartað er sjálfvirkur rauður vöðvi sem herpist saman og slakar á í takt, og sér þannig um blóð flæði um blóðrásarkerfi líkamans.

Hjarta spendýra er fjórhólfa og efri hólfin hvoru megin kallast gáttir (eða ullinseyru) en neðri hólfin hvolf. Þannig skiptist hjartað í vinstri og hægri gáttir og vinstri og hægri hvolf.

Hjartað virkar sem tvöföld dæla þar sem hægri hluti þess tekur við súrefnissnauðu blóði frá stóru blóðhringrásinni, sem liggur um líkama og útlimi, og dælir því til lungna (litlu hringrás). Þannig kemur súrefnisríkt blóð frá lungum inn í vinstri hluta hjartans sem svo sér um að dæla blóðinu út til vefja líkamans. Sé hjartað skoðað sést greinilega hvor hlutinn dælir lengra og gegn hærri þrýstingi, því veggir vinstra hjartahvolfs eru mun þykkari en aðrir veggir í samræmi við álag.

Milli gátta og hvolfa eru hjartalokur sem opnast og lokast reglulega samfara blóðdælingunni. Slíkar lokur er einnig að finna á aðalæðum frá hjartanu. Hjartsláttarhljóðið eru smellir í hjartalokunum.

Hjartavöðvinn er sérhæfður vöðvi úr sérhæfðum vöðvafrumum sem geta starfað óháð heildinni, svo sem í næringarlausn. Þessar frumur dragast saman í takt fyrir tilstilli rafboða sem koma frá gúlpshnúti í vegg hægri gáttar.

Hjartað er umlukið sterkum, tvöföldum bandvefspoka með vökva á milli. Þessi poki nefnist gollurshús og ver hjartað hnjaski. Hjartað hefur eigið æðakerfi, kransæðar, sem veitir blóði um vöðvann sjálfan. Kransæðakerfi þetta gerir hjartað því sem minnst háð annarri starfsemi lífverunnar.

Þessa speki um hjartað má finna á wikibedia, alfræðibók almennings.  En vissir þú að hjartað er mun nákvæmara leiðsögutæki en heilinn þegar kemur að þvi að taka réttar ákvarðanir?

Meistari Megas.

Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.

Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfði ég á sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að vera þar alla tíð.

Það er margt sem angrar en ekki er það þó biðin
Því ég sé það fyrst á rykinu, hve langur tími er liðin.
Og ég skrifa þar eitthvað með fingrinum sem skiptir öllu máli.
Því að nóttin mín er dimm og ein og dagurinn á báli.

Já, og andlitið þitt málað. Hve ég man það alltaf skýrt,
auglínur og bleikar varir, brosið svo hýrt.
Jú ég veit vel, að ókeypis er allt það sem er best,
En svo þarf ég að greiða dýru verði það sem er verst.

Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttinni er svipirnir fara á stjá.

Svo lít ég upp og sé við erum saman þarna tvær
stjörnur á blárri festinguni sem færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer ég á þinn fund.

Lag: Megas
Texti: Megas

http://www.youtube.com/watch?v=LITcFDEP4a8&feature=related

Bláar myndir á sunnudagskvöldi.

Trúleg vísindi.

 

Vatn er lyktar-, bragð  og nær litlaus vökvi  sem er lífsnauðsynlegur öllum þekktum lífverum. Vatnssameindin  er samansett úr tveimur vetnisfrumeindum  og einni súrefnisfrumeind og hefur því efnaformúluna H2O.  Það eru 1,4 milljarðar km³ vatns á Jörðinni  sem þekja 71% af yfirborði hennar.

Vatn er fljótandi við stofuhita. Það frýs við 0°C og suðumark  þess er 100 °C við einnar loftþyngdar þrýsting.  Eðlismassi vatns er háður hitastigi þess og er hann mestur þegar hitastig þess er 4 °C. Heitara vatn flýtur ofan á kaldara vatni, nema að hitastigið sé undir 4 °C, en þá flýtur kaldara vatn ofan á heitara. Þetta leiðir til þess að ísmyndun á sér stað við yfirborðið þegar vatn frýs. Ís er svo allmiklu eðlisléttari en vatn, þannig að hann flýtur ofan á.  Vatn getur orðið undirkælt, það er að segja það getur haft hitastig undir frostmarki án þess að frjósa, en þá myndast stundum ís við botninn án þess að fljóta upp og kallast það botnstingull .

Við suðumark breytist vatnið úr fljótandi formi í loftkennt form, gufu . Þegar vatn sýður, myndast litlar gufubólur hvar sem vera skal í vökvanum, fljóta upp að yfirborði og eykst þá rúmmál þeirra á leiðinni upp vegna lækkandi þrýstings. Við yfirborðið opnast gufubólurnar og gufan sleppur út.

Hin þrjú form vatns, það er fast, fljótandi og loftkennt, geta verið öll til staðar í einu og haldið jafnvægi  ef hitastigið er 0,01 °C (273,16 K). Þetta hitastig er þess vegna kallað þrípunktur (triple point) vatns.

Þessa speki um vatn má finna á wikipadia alfræðibók almennings og vita flestir.  En vissir þú að vatn hefur einnig tilfinningar og mynni?

Á Kon Tiki í Helgustaði

Það er stundum undarlegt hvernig leiðir manna liggja og hvert leiðsögutækið er.  Fyrir rúm ári rakst ég á frétt sem mér þótti svo stórmerkileg að ég hélt að hún myndi jafnvel breyta heimsmyndinni, allavega þeim upplýsingum sem okkur eru gefnar um hana.  En ég hef lítið séð meira af þessari stórmerku uppgötvun nema það sem má finna á internetinu enda tekur sennilega meira en eitt ár að leiðrétta kennsluefni sem hefur verið notað af menntastofnunum heimsins í að upplýsa heila mannkynsögu, ef það er þá einhver áhugi á svoleiðis leiðréttingu. 

Samt var þessi uppgötvun, sem fréttin greindi frá alltaf til í munnmælum og jafnvel fyrir augunum á þeim sem kunna að lesa.  Þetta var bara allan tímann skilgreint af latínufélaginu sem þjóðtrú og hindurvitni.  Það má því segja að það hafi verið einstaklega ánægjulegt þegar langskólagengnir gráðuhafar viskunnar sem hafa þar að auki stimpil upp á að vita orðið svo mikið um lítið að þeir geti staðfest það sem sérfræðingar að það kunni að vera að hin sameiginlega vitund, sem stundum hefur verið kölluð þjóðtrú, eigi við rök að styðjast. 

En það var ekki fyrr en í fyrra, eftir að sólarsteinn fannst meðal skiglingatæka í skipinu Alderney sem sökk árið 1592, að settar hafa verið fram tilgátur af sérfræðingum um að slíkir steinar hafi verið notaðir samhliða áttavita eftir að hann var uppgötvaður.  Prófanir á steininum leiddu svo að í ljós að hann var nákvæmari en nokkur áttaviti enda höfðu víkingarnir ekki yfir áttavita að ráða þegar þeir sigldu fram og til baka frá Ameríku, það var ekki búið að finna hann upp þá frekar en Ameríku, samkvæmt trúarbrögðum fræðimannasamfélagsins. 

Þessi frétt sem mér fannst svo merkileg var sem sagt um sólarstein nokkurn sem þjóðtrúin segir að víkingarnir hafi notað sem siglingartæki við að sigla um norðurhöf í þoku myrkri, svo nákvæmlega að þeir gátu siglt alla leið frá Noregi til Íslands og áfram til Ameríku vandkvæðalaust.  Þjóðsagan um sólarsteinninn var flokkuð með mamboo, jamboo af latínusamfélaginu þar til fyrir tæpu ári síðan, en þá var staðfest af sama sérfræðigráðufélagi, með því að prófa fyrirbrigðið, að sólarsteinn er svo nákvæmt siglngartæki að ekki skeikar nema gráðu. 

Sólarsteinninn gat því hafa verið nokkurskonar GPS tæki víkingaaldar.  Siglingartæki sem nemur stefnu á sólina jafnvel þó svo að hún sé undir sjóndeildarhring, sem hefur komið sér einstaklega vel á skammdegisnóttum í norðurhöfum.  Sólarstein þekkja flestir íslendingarundir einnig undir nafninu silfurberg, en enska heitið er Icelandic spar.

Á wikipeidia alfræðiriti almennings má nú m.a. finna; "Sólarsteinn var steinn (kristall?) sem norrænir menn til forna notuðu til að sjá stefnu til sólar í skýjuðu veðri, sem var gagnlegt við siglingar. Aðferðin byggist á því að slíkir steinar skauta sólarljós. Óstaðfest tilgáta er um að íslenskt silfurberg (kalkspat)  hafi verið notað sem sólarsteinn, en fleiri tegundir kristalla koma einnig til greina, til dæmis korderít  sem finnst meðal annars í Suður-Noregi. Sólarsteinar eru nefndir í fornritum, til dæmis í Rauðúlfsþætti , sem fylgir sumum gerðum Ólafs sögu helga. Þar segir:"Þá lét [Ólafur] konungur kalla fyrir sig Rauðúlfssonu, Dag og Sigurð. Þá lét konungur sjá út, og sá hvergi skýlausan himininn. Þá bað hann Sigurð segja sér, hvar sól væri komin. Hann kvað á. Þá lét konungur taka sólarsteininn og hélt upp, og sá hann hvar geislaði úr steininum, og markaði á því svo til sem hann hafði sagt."- Flateyjarbók " 

En hvernig kemst maður svo á Kon Tiki í Helgustaði við Reðarfjörð? Þannig er að ég fór í bíó sem ekki hefur gerst síðan 2004 að ég fór á myndina hans Gibson "Passion of Christ" með bróður mínum buddamunkinum.  En nú í lok sumars narraði vinnuveitandi minn hún Mette mig með sér og kunningjum sínum í bíó hérna í Harstad.  Myndin var "Kon Tiki" norsk stórmynd um siglingu Thor Heyerdahl frá Perú til Pólenesíu.

Eftir myndina ræddum við efni hennar þ.e. þessa erfiðu hetjuför sem farin var samkvæmt gamalli þjóðtrú Pólenesíumanna um hvaðan þeir væru upprunnir.  Ég taldi að Heyerdahl hefði gert sér ferðina miklu erfiðari en hann hefði þurft því að fólk á þessum tíma hefði að öllum líkindum búið yfir mikið fullkomnari tækni til ferðalaga en kunn er jafnvel í dag.

Mette vildi vita meira um það hvernig ég fengi svona hugmyndir við að fara á Kon Tiki.  Ég sagði henni það að fyrst árið 2011 hefði það verið staðfest með rannsókn að sameiginlegir forfeður okkar víkingarnir hefðu getað búið yfir fullkominni staðsetningartækni til siglinga.  Þjóðtrúin hefði alltaf vitað af því að þeir hefðu notað "sólarsteininn" til að rata, en nú væri búið að staðfesta það vísindalega að sá steinn væri jafn nothæfur til þess og staðsetningatbúnaður dagsins í dag. 

Vinnuveitandi minn spurði mig hvers vegna þetta væri þá ekki þekkt og hvers vegna um þetta hefði aldrei verið upplýst í æðri menntaofnunum.  Einnig hvernig ég vissi þetta og hefði yfir höfuð tekið eftir frétt af svona rannsókn.  Ég hefði sjálfsagt getað sagt henni hjartnæmar sögur frá sögueyjunni um það hvernig þekking aldanna geymdist á þeim skinnpjötlum sem marg étnar voru í hungursneyðunum miklu en munnmælin geymd þar til næst var til blóð og skinn og sem afkomandi þeirra sem átu þjoðsöguna hefði ég tekið eftir svona frétt.  En málið var það að hún sjálf þ.e.a.s. Mette var orsökin  fyrir því að ég tók eftir þessari rannsókn.

Þegar hún bauð okkur Matthildi minni í siglinguna á seglskútunni sinni Libru í fyrrasumar sagði hún mér sögu af því þegar hún og Sverre sambýlismaður hennar sóttu skútuna til Kanaríeyja og sigldu henni til N-Noregs.  Milli Kanaríeyja og Englands kom það í ljós að öll siglingatæki voru biluð.  Á daginn notuðu þau sólina til að sigla eftir, en á nóttinni pólstjörnuna.  Hún lýsti þessu svo frábærlega myndrænt að ég gat ekki annað en haft i huga, hvað ef skyggnið hefði verið þannig að ekki sást til sólar og pólstjörnu?   Hún var semsagt sjálf ástæðan fyrir því að ég tók eftir þessari frétt af niðurstöðu vísindamanna um að sólarsteinn þjóðtrúarinnar ætti við rök að styðjast. 

Þarf að ræða meira um það hvernig þjóðtrúin geymir og útbreiðir hina sameiginlega vitund svo ekki skeikar gráðu?

Í september heimsókninni til Íslands fór ég svo með henni Matthildi minni niður í Helgustaði til að skoða stærstu sólsteina námu Íslands.  Þangað hafði ég farið áður á bernsku árum með foreldrum mínum á gömlum willis.  Þó árin séu orðin hátt í fimmtíu síðan, þá rötuðum við Matthildur leiðsögutækjalaust í sólsteina námuna, eins og vanalega gerist með allar okkar ferðir.  Þar fékkst það staðfest að silfurbergið á Helgustöðum hefur verið gert ónothæft sem staðsetningartæki með dynamit sprengingum sem fundnar voru upp af náunganum Nobel, einum handhafa sérfræðigráðu latínusamfélagsins, sem nú um stundir er kenndur með undaverðum hætti við frið.

Trúleg vísindi.

Mér líkar hvernig þú hugsar.

Jói litli er sá klárasti í bekknum, en ekki endilega í að klára prófin og spurningarblöðin. Til að ná  til hans í prófinu ákvað kennarinn að spyrja hann aukalega spurningar.

 "Jói minn, þú ert nú svo klár, að ég ætla að spyrja þig einnar spurningar. Það eru 5 fuglar á grein, þú ert með byssu og skýtur einn fuglinn, hvað eru þá margir fuglar eftir?"

 "Enginn", svarar Jói.

"Hvað meinar þú... enginn?", spyr kennslukonan?

 "Já, einn drepst, dettur til jarðar og hinir fljúga í burtu" segir Jói

 Kennslukonan kinkar kolli og segir "svarið átti nú að vera 4, en mér líkar hvernig þú hugsar"

 Örstuttu seinna réttir Jói litli upp hendi.

 "Já Jói"

 "Má ég spyrja þig einnar spurningar?"

 "Endilega" segir kennslukonan.

 "Ókei, 3 konur standa við ísbíl, og allar eru búnar að kaupa sér ís, ein af þeim sleikir ísinn, ein af þeim bítur í ísinn og ein af þeim sýgur ísinn. Hver þeirra er gift?" Spyr Jói

 Kennslukonan roðnar og segir, "Eee....ég veit ekki alveg, ætli það sé ekki sú sem sýgur ísinn?....eða bara eitthvað.."

 "Neeiiii" segir Jói litli, "það er sú sem er með giftingarhringinn, en mér líkar hvernig þú hugsar".

Bláar myndir á sunnudagskvöldi.