Hátíðarkvöldverður

Vegna hátíðar ljóssins

verður rjúpan ekki friðuð

með öðru en útrýmingu

-úr þessu

Þangað til hangir hún

á bláþræði

í skugga þakskeggsins

sem jólaskraut

frá liðinni tíð

-í gula baggabandinu

sem varð keldusvíninu

að aldurtila um árið

 

Fyrir um það bil tveimur árum datt ég í ljóðlestur og hef varið drjúgum tíma í að lesa mig í gegnum ljóðabækur, -vissi ekki að ég ætti orðið tugi ljóðabóka, en þær hafa safnast að mér eins og þjóðsögur í gegnum tíðina og hefur þess mátt sjá merki hér á síðunni undanfarin ár.

Jafnframt þessum lestri ljóða alvöru skálda, þá hef ég látið eftir mér að birta eitt og eitt frumsamið ljóð. En ég hef um nokkurra ára skeið skrifað hjá mér örstuttar endaleysur, sem kvikna oftast upp úr engu, og mér finnast þess verðar að skoða seinna.

Um ljóðið hér að ofan, sem mætti flokka undir frekar nöturlegan kveðskap, má það helst segja að það hafi orðið til undir áhrifum frá Gyrði Elíassyni, þegar ég var að lesa eina af ljóðabókum hans.

Þetta árið ákvað ég að birta eitt frumsamið ljóð hér á síðunni í hverjum mánuði, þau hafa reyndar orðið fleiri en í upphafi var ætlað, -en nú læt ég staðar numið. 

Það hefur komið skemmtilega á óvart hversu vel þessum ljóða hugleiðingum mínum hefur verið tekið og ber mér að þakka fyrir það sérstaklega. 

Ég vil í tilefni hátíðar ljóssins óska þeim, sem eiga það til að líta inn á þessa síðu, -gleðilegra jóla, árs og friðar.

Knockin' On Heaven's Door

 Við himins hlið

þar sem ég svíf

í Zeppe-líninu

um draumalandið

-lít ég við-

 

-Og síðustu

ó-sigruðu

orrustna sé

 

-Og glaðvakna

er á draumnum

verður óvænt bið 

 

Því þar ég

að endingu skil

þá stórbrotnu leið

þegar sálin heldur lífi

eftir að líkaminn deyr

 

Lokaviðvörun frá landvættunum

 

Kjósendur munu fljótlega fá að velja reykspólandi dísir með stríðsæsingar í möskuðum augunum og lang-lygna lukkuriddara. Allt vildi þetta slekti Selinski kysst hafa. Því framtíð Evrópu veltur á stríði, frelsið í endalausum manndrápum og landinu sé varið til verndar kolefnisspori vindrellandi auðróna, -Íslandsvina sem kalla sig erlenda fjárfesta.

Farið var með "böggum hildar" í vikunni yfir kosningunum í Georgíu daginn sem Selinski birtist án lýðræðislegs umboðs í boði Norðurlandaráðs. Það þótti ekki nógu gæfulegt að aðild að ESB og stríði við Rússland skyldi hafnað í lýðræðislegum kosningum. Reykfjörð hefði samt getað boðið ÖSE upp í Borgarnes, sína gömlu heimasveit, til að kynnast viðunandi talningu.

Nú styttist semsagt í að þjóðin fái að kjósa rísstjórnina í eitt skiptið enn, -og kjósa teiknsískt í annað sinn á árinu. Litla sæta dúkkulýsan, sem er algerlega á móti ESB, er til í að skoða það ef skotið verður undir hana ráðherrastól, að leifa þjóðinni að kjósa einu sinni enn taktískt. Og þá um ESB, -annars verður það bara bókun 35.

Og þjóðin hún lækar því þjóðin er glöð þar sem bláir stjörnuprýddir fánar blakta, - það er svo mikið erlendis. Þá munu sællega búttaðir íslenskir karlmenn þramma um götur Reykjavíkur með hríðskotariffla og loks endanlega lokið við að afmá þann bláa íslenska með krossi elds og ísa, ekki bara af bréfsefni alþingis, -auk þess að skipta um þjóð í landinu.

Reikna má með að kúlulána drottningin fái uppreist æru og fari með fjármálin sem hver önnur hagsýn húsmóðir, eða freyja frá fornu fari. Enda tókst henni um árið að forða blessuðum börnunum úr kojunum í miðju "hinu svokallað hruni". Hún verði því upphafin líkt og þegar Dabbi kóngur sat í Seðlabankanum.

Nýstirnið sem datt í lukkupott kviku við gammagróðann er heldur ekki óskrifað blað á flæðiskerinu. Blaðið var fjölfaldað með landráðum í reykfylltum  bakherbergjum þeirra auðróna sem hafa farið með landráð flokksins sem kennir sig við sjálfstæði. Kviki gammagróðinn  verður áfram límið sem heldur ríkisstjórn náhirðarinnar saman.

Eins er ekki ólíklegt að komi upp úr taktískum kjörkössunum skoðanakannana að degi borgar verði hróflað upp sem næsta forseta alþingis, karlmennskunni til hreinnar háðungar, -og kristninni til höfuðs. Hann sitji þar í skjóli flokksins sem kennir sig við sjálfstæði eins og hver annar Þistilfjarðar móri.

Eftir að þjóðin hefur lækað darraðardans þeirra Angurboðu og Loka er síður en svo líklegt að Guð blessi Ísland í dauðateyjunum þetta sinnið, -á sama hátt og síðast.

Nú þegar á fullveldi Guðs vors lands er ekki lengur trúað af hverfandi þjóð, -og landið verður gert að fórnargjöf þess þríhöfða þurs sem býður það sér og glóbalnum til rentu.

Landvættirnir áskilji sér eftir sem áður rétt til að taka til sinna ráða svo landinu bláa verði ekki tortímt á altari auðróna.

Holar tóftir

berir gómar

óráðs malið

þaðan hljómar

sem áður bar

nafn sem tónar

alþingi þjóðar

Röðlasmiður

Flaskan fraus

og sumrinu lauk

svalir vorsins bíða

Verður veturinn

blíður oss?

Það er nokkuð víst að fáir lesa bloggpistil þar sem er minnst á sálina, eða farið með bæn, -hvað þá ef bænin er í kvæði og pistillinn hefst í bundnu máli. Þessi ætti því að vera nokkuð pottþétt uppskrift, þar sem leitast er við að gera allt þetta í einu.

Nú er kominn vetur, ef talið er frá veturnóttum samkvæmt gamla íslenska tímatalinu, sem hafði tvær árstíðir, -sumar og vetur. Að vísu heitir síðasti sumarmánuðurinn haust og hefst í grennd við haustjafndægur. Tímatöl ganga upp samkvæmt sólarhringrás, en þau gömlu voru oftar en ekki einnig grundvölluð á næturhimninum, -líkt og það íslenska sem var notað um aldir.

Ennþá er það svo að forn tímatöl ganga betur upp í gang eilífðarinnar en nútímans neytendavæna dagatal. Það má t.d. sjá á því, að það gamla íslenska var með mánaðarmót í grennd við helstu viðburði sólarinnar s.s. sólstöður og jafndægur. Það sama átti við næturhimininn, mánaðamót voru grennd við þar sem stjörnumerkin mætast.

Nútímavísindin hafa gert mannsævina línulega á meðan við vitum innst inni að alheimurinn gengur hina eilífu eykt hringrásarinnar. – Og aðeins trúin, sem nútímavísindin efast hvað mest um, leyfir okkur enn þann munað að verða eilíf eins og alheimurinn sem okkur umlykur.

“Þú átt aðeins eitt líf” hefur verið gefið á línuna af nýaldar húmanisma efnishyggjunnar, -frá vöggu til grafar. Þetta hefur falið sálina og slitið tengingar við eilífðina og almættið. En hvort sem það er þetta eina líf, stafrænn tíminn, eða þá árstíðirnar, -þá tilheyrir allt hringrás eilífðarinnar.

Nútíminn getur þess sjaldnast, að ekki er hægt að tapa því sem maður er, -aðeins því sem maður hefur, -hvað þá að þú sért aðeins ríkur þegar þú átt eitthvað sem ekki fæst fyrir peninga. 

Til að enda þennan lítt-læsilega pistil má segja sem svo að hann sé lítið annað en brot óreiðuhugsana, rétt eins og bundið mál sem á það til að tínast í ljóðum, þ.e.a.s. þegar maður er orðin það ringlaður að koma ekki lengur frá sér í orði heilli hugsun, -nokkurskonar ótímabær elliglöp, eða sakramenti sérvitrings.

En ég ætla samt ekki að gleyma kvæðinu og bæninni, sem ég lofaði í upphafi, -til Röðlasmiðsins.

 

Þú sem röðli ræður

hverri dögun í heimi hér

ver á himni skæður

þegar ævi kvölda fer

 

Lýstu sorta með sólstöfum

þegar lækkar á lofti sól

slá roða af himni björtum

yfir haf, dal og hól

 

Geislaðu leiftrandi ljósum

í myrkrinu hérna norður frá

skartaðu blikandi stjörnum

svo megi í birtu sálin ná

 

Svo er sól á vetri hækkar

og ljósið bjarta færirðu mér

til sumars ætíð mig hlakkar

þar til ljós í röðli þínum ég er

When I'm Sixty-Four

Móða liggur yfir landi

-dularfullir klettar

-veðurbarðir girðingastaurar

– og slakur gaddavír –

spegla sig í lygnri tjörn

  

Um bjarta sumarnótt

– yfir húmbláum fjöllum –

bjarmaði eitt sinn

af bleikum morgni

fjarlægrar fægðrar

 

Móðan stígur nú upp til stjarnanna

lík óræðum anda úr 1001 nótt

-upp í ævintýralega birtuna

við eftirvæntingu

barna-barnanna

 

Nú, þá og þegar

– ég er sextíu og fjögra –

spyr ég afturábak

-út í andaktina

og inn í haustið

Hvert fer draumurinn

– lífið sem ég þrái –

Töpuð tálsýn - #meetoo ADHD

Það er kona með keðjusög í næsta húsi

sem lifir örorku drauma minna

Hún býr við líkamlega atorku

en glímir við kulnun

-tálsýna sinna

 

Konan er búin að saga trén

úr garðinum sínum -

Til að tikka í öll boxin

og taka kolefnissporin

-sagar hún nú tré

með rafmagnskeðjusög

úr garðinum mínum

 

Læknarnir gáfu henni rítalín

í staðin fyrir amfetamín

vegna tapaðrar tálsýn

 

Á tímanna tvinna

þau kunna að spinna

-bæði til að vinna

og umbera minna

Dáðadrengir

Skínandi sólstafir

féllu himninum frá

Sortaský huldu

heiðhvolfin blá

  

Á grænum grundum

dansaði sólargeisli sá

líkt og skafrenningur

köldum vetrardegi á

 

Þessi þungi þanki

svalan júní morgunn

Þessi kólgu bakki

napran ágúst dag

 

þessi miskunnarlausu örlög

með feigðar fréttum

nístu hjarta ræturnar

 

Þú svo ungur fallinn frá

ert nú kornungum

syni þínum hjá

Carbfix

Trukkarnir bruna

í gegnum nóttina

um malbikaða

ódáinsakra allsnægtanna

– með björgina í Bónus

- - og sementið í steypuna

 

Við sitjum skaðmenntuð

– og carbfixuð –

í blæðandi vegkantinum

– með hangandi höfuð

– Og hendur í snjallvæddu skauti

 

Teljum kolefnissporin

– og bætum í bókhaldið

- - - þrjár nætur frá hungursneyð

Þrjár stuttar sumarhugleiðingar

Þeistareykir (7. júlí 2016)

Blíðum í blænum

líður sumarið hjá

Með laufvindum ljúfum

hvíslar vindurinn frá

Af þverrandi mætti

fyllist hjartað af þrá

 

- 0 - 0 - 0 -

 Glugginn (16. júlí 2020)

Í einsemd utan við gluggann

býr óhamingja sveitarinnar

En í minningu gleymdra sumra

blakta tannlaus bros

í eldhúsgardínunni

 

- 0 - 0 - 0 -

Á Egilsstaðanesi (9. júlí 2023)

Það er sumar við völd

– byggið bylgjast í blænum

– blíðan brosir við bænum

– laufið hvíslar að trjánum

Í kyrrð um kvöld

– fregn af söltum tárum

 

17. júní frétt

Á botni tjarnar

– í óræktinni miðri –

liggur Morgunnblað

 

Í fyrirsögn á forsíðu stendur

– 17. júní hátíðarhöld

gengu vel um allt land –

 

Blaðið er frá því seint á síðustu öld

Þegar Ísland var enn frjálst

og fullvalda ríki

  

Það er ekki lengur mögulegt

að ná blaðinu af botninum

til að lesa smáa letirið