Færsluflokkur: Dægurmál

Stunguskófluslektið komið á kreik

Reykjavíkurborg hefur nú úthlutað lóð undir þjóðarhöll. Herlegheitin meta fjármálséní borgarinnar á rúma 2 milljarða. Borgin heldur þannig eftir vel á annan milljarð, -að teknu tilliti til kostnaðarskiptingar borgar og ríkis. Einhverjum kann sjálfsagt að þykja svona fjármálasnilld í garð fólksins í öllu landinu tær snilld, á meðan öðrum þykir rétt að benda séníunum á að koma þessari Þjóðarhallarlóð þangað sem sólin ekki skín.

Í síðustu viku sást til stunguskófluslektisins við að moka fyrir Fossvogsbrúnni. Hún á að verða upphafsframkvæmd Borgarlínu brjálæðisins. Það kann kannski sumum að þykja undarlegt hvað Borgarlínan á að liggja langt frá Þjóðarhallarlóðinni. Kannski væri rétt af bæjarráði Kópavogs að bjóða lóð undir Þjóðarhöll svo borgarfulltrúar geti tekið strætó eða hjólað heim að dyrum hallarinnar ef hún rís.

Helsti forsvarsmaður Flokks fólksins, -já einmitt sá sem er mest í fjölmiðlum við að framfylgja stefnu flokksins, en ekki sinni eigin greyið svo ekki sé meira sagt, -fór fyrir stunguskófluslektinu í Fossvoginum. Þar sem pjakkaði var í grjóti með stunguskóflunum í nepjunni, öll klædd gulum vestum með gula hjálma á kollinum undir beru himni lengst úti í móum.

Hvað skildi hafa farið úrskeiðis á milli eyrnanna á þessu lið? – og hvað næst? -kannski Blóðamerahöllin?


Trump tryllir kellingarnar

Heyrst hefur að Tyrkneskt máltæki segi að aðeins eitt leifi að kelling sé slegin utan undir, -það er þegar það logar í skegginu.

Kúlulánadrottningin smurði kyssitauið upp úr áramótunum og fór í fyrstu opinberu heimsóknina aflands. Engum þarf að koma á óvart að um stríðsæsing, með ríkiskassann í farteskinu, var að ræða, -og hrist úr honum fyrir fætur umboðslauss stríðsherra lýðræðinu til varnar.

Nú virðist Trump hafa tekið upp á því að slá á kellingavaðalinn, með því að gera tilkall til Grænlands, -og slökkva í transandi wokesterum án þess að beint kveikja í skegginu. Með þeim afleiðingum að fasistafraukan Fredrikssen er komin á neyðarstigið, líklega komin á trúnó með kúlulánadrottningunni og von der Leyen vegna nýjasta nýtt, -svokallaðs skuggaflota Rússa.

Þó sé bara við það að kvikna í kellingunum, eru þær nú þegar farnar á límingunum af stríðsæsingi, virðast ekki gera sér nokkra grein fyrir hvað til þeirra friðar heyrir, -og hvað þær eru að kalla yfir skjólstæðinga sína, með því að ausa nú stríðsæsingum á báða bóga eins og hverjar aðrar forynjur.

Valkyrjurnar virðast nú þegar vera farnar að taka dúkkulísunum fram í stríðsæsingi. Þeim dugði ekki það eitt að manndráp voru sett á íslensk fjárlög rétt fyrir kosningar, heldur er þeirra fyrsta verk að hrista síðustu aurana úr tómum ríkiskassanum, -eftir að hafa óskað eftir sparnaðar tillögum frá almenningi.

Kúlulánadrottningin gæti átt eftir að reynast Íslendingum dýr, -í annað sinn, en yfirlýsingar hennar hafa verið þeim mikill harmleikur í gegnum tíðina. Hvort þjóðin slái á logandi stríðsæsinginn og slökkvi í skegginu þegar þar að kemur skal ósagt látið.


Fyrst Grænland svo Ísland?


Gullmolar, kojur og kúlulán

Það hlýtur að vera hægt að fækka aðstoðarmönnum ráðherra, með því að notast við hagræðingar tillögur almennings úr samráðsgátt!

-En nei sama dag og valkyrjurnar opnuðu gáttina þá var tilkynnt að ráðherrann, sem engin kaus, en er svo ofboðslega innstur í búri að það þarf að skaffa honum ráðherralaun.

-Já einmitt sá sami og á að hagræða, -fékk aðstoðarmann úr klaninu. Þar var um annan gullmola að ræða sem hefur farið fyrir Já Ísland valdaframsalssamtökunum til ESB.

Það flökrar að manni, að nú eigi að raða á jötuna liðinu sem er svo ofboðslega fært í því að hirða allan mismun og ófært um að framleiða nokkurn skapaðan hlut, en kanna að panta og leggja á í skjóli yfirvalda.

Einhvern tíma hefði það þótt sjálfsögð hagræðing að notast við það sem þegar er til á heimilinu, í stað þess að panta og kaupa nýtt, -nema að það sem fyrir er sé ónothæft á við of litlar kojur og gjaldfallin kúlulán.


mbl.is Sannfærð um að „gullmolar“ leynist í tillögunum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ljónshjarta, Hammond og Hallelujah


Valkyrjur og forynjur nýrra tíma

Það er eins og mig minni, að þegar ég var að alast upp og komast til vits og ára, -af óvitinu eftir æsinginn, grjótkastið og óregluna, að þá hafi ég heyrt að heimurinn yrði friðsamlegri ef konur fengju aukin völd, -þeim nægði ekki það eitt að ala okkur strákana upp ásamt dætrum sínum.

Nú myndi ég ekki fyrir nokkurn mun kalla móður mína valkyrju, hvað þá forynju, enda alltaf mikill mömmudrengur. Hún ól mig upp með því fororði að “eigi skal haltur ganga á meðan báðir fætur eru jafn langir” -og stóð með mér í blíðu og stríðu, þó svo að hún hafi oft þurft að setja ofaní við mig og fyrirverða sig fyrir mín óknytti.

Nú þegar konur eru því sem næst alsráðandi, án þess að við mömmudrengirnir njótum mæðra okkar, -margir komnir á ritalin þess í stað, samkvæmt yfirvegaðri ráðleggingu, -ef ekki leikskóla-, þá skóla- eða heilbrigðisstarfsmanna, sem er oftar en ekki femin-ráðslag. Samt man ég mömmudrengurinn ekki til þess að aðrar mæður en mín væru mér sérstaklega hliðhollar.

Eftir að konur sitja nánast á öllum þeim koppum sem innstir eru í búri, eru stríðsæsingarnar orðnar yfirgengilegar. Ég satt best að segja man ekki eftir öðrum eins á minni ævi, -að meir að segja sturlaðir stríðsmenn séu komnir á fjárlög Sögueyjunnar og það eftir eftir að konur eru farnar að ráða þar ríkjum, -fara jafnvel fyrir umræðunni um að stofna Norrænan her.

Á þessum slóðum höfum við strákarnir ekki verið staddir síðan á Sturlungaöld.

Já og meðan ég man, -faræslt komandi ár.


Sjö sekúndur í frelsarans slóð

Gólanhæðir norðaustan við Galíleuvatn. Svart grjót og öræfi allt upp í mót. Þoka, súld og hrjóstrugt land, -skyldi ég vera fyrir austan. Allavega er Sýrland einhversstaðar þarna fyrir austan úti í dimmri þokunni.

Þrjátíu, fjörutíu, fimmtíu skriðdreka fylki um víð og dreif undir seglum í felulitunum með hlaupin niður, -bíða þess að það komi tímar.

Rústir þorpsins í þokunni við veginn; skólin, húsin, moskan allt sundur skotið eða niður sprengt, -áður Sýrlenskt land.

Damaskus

Ps. Textinn hér að ofan er úr dagbókinni minni þann 14. febrúar 1998. Þá var ég í landinu helga við steypu störf.

Þennan dag tókum við félagarnir frí og keyrðum í kringum Galíleuvatn og upp í Gólanhæðir, -þar sem við sáum skriðdrekana sem biðu þess að kæmu tímar.

Alla dagbókarfærsluna hef ég birt tvisvar áður, sem sjö sekúndur hér á blogginu árið 2020, -og upphaflega í frelsarans slóð 1998. 


Fullveldisdagurinn

Til hamingju með daginn góðir landsmenn. Í landi hinna dánu drauma hefur nú ESB ríkisstjórn verið sett í burðarliðinn, ásamt því að leiða kúlulánadrottninguna til öndvegis og gefa náhirðinni frítt spil. Kjósendur virðast hafa endanlega ákveðið að skila fullveldinu eftir 106 ára samfylgd.

Áður en fullveldið kom til, -var lifað í meira 1000 ár í torfbænum, skriðið var út úr hálfhrundum moldakofa með fullveldinu. Síðast þegar fullveldið tapaðist fyrir u.þ.b. 760 árum var það vegna borgarastyrjaldar kennda við Sturlunga.

Hvorki skandínavíski ríkisdalurinn né danska krónan dugði til að koma þjóðinni út úr hálfhrundum moldarkofanum og litlu munaði að hún yrði þar hungurmorða. Það var ekki fyrr en með fullveldinu og íslensku krónunni að fór rofa til, en nú gæla kjósendur við evru.

Kjósendur munu ekki geta svarið af sér það skoffín sem þeir hafa nú upp vakið, -ekki frekar en skítinn af fjósbitanum sem þeir ólu óskapnaðinn á til þessa. Ættfærðum Íslendingum mun sennilega héðan í frá einungis fjölga í krosslausum kirkjugörðunum á landinu bláa.

Já - bí bí og blaka, álftirnar kvaka, ég læt sem ég sofi, en samt mun ég vaka.


Sérviska

Sagt er að sá sem kaupi það sem honum vantar ekki ræni sjálfan sig, sjaldan eiga þessi sannindi betur við en á tímum þegar til er of mikið af öllu öðru en tíma. Þau eru orðin nokkur árin síðan að vistarband kaupaæðisins fór að þvælast um á milli eyrnanna á mér, eða frá því seint á síðustu öld. Það má segja að eitt atvik hafi öðrum fremur kristallað sannindi kaupránsins. En það var þegar góður vinur minn kom eitt sinn í heimsókn. Þessi vinur var, eins og margir af mínum bestu vinum hafa verið í gegnum tíðina, ártugum eldri en ég, því má segja um kynni mín af mörgum minna vina "það ungur nemur, sem gamall temur".

Atvikið sem um ræðir gerðist eitt kvöldið sem vinur minn kom í kaffi og spjall. En þeim ánægjulegu heimsóknum varð ég ósjaldan aðnjótandi á þeim árum. Hann kom venjulega á gamalli Lödu með "fjallstarti", þannig að hann varð að bakka upp í heimkeyrsluna til að Ladan rynni í gang undan brekkunni að heimsókn lokinni. Á laugardeginum fyrir téða heimsókn hafði ég verið að þvo og bóna mynstursteypta heimkeyrsluna, sem rúmaði fjóra bíla. Það hafði farið nokkur tími í að fjarlæga svört dekkjastrik eftir veturlangt fjallstart Lödunnar auk þess sem ég lét nagladekkjarispur fara í mínar fínustu. Vinur minn kom einmitt í heimsókn á meðan á pjattinu stóð svo ég notaði tækifærið og bað hann um að láta Löduna ekki renna í gang eftirleiðis fyrr en hún væri komin út af bílastæðinu mínu og út á götu. Hann tók vel í það eftir að hafa skoðað aðstæður, svo fórum inn í kaffi.

Næst þegar hann kom í heimsókn og hafði bakkað upp í bílastæðið bað hann mig um að koma með sér út á bílaplan og reyna að koma tölu á þau verðmæti sem þar væru. Ég hafði nýlega keypt splunkunýan amerískan eðalvagn auk þess sem þar stóð nýlegur amerískur pikcup. Hann spurði mig hvort ég hefði reiknað út hvað bílarnir á planinu kostuðu og hvort ég hefði ekki  áhyggjur af því að þeir rispuðust eins og planið? Ég var tregur til svars, en hann spurði um verð og sá svo um samlagninguna, og að endingu vorum við komnir með milljónir sem slöguðu hátt í hálft húsið.

Þá sagði hann, "hér kem ég á minni 100 þúsund króna Lödu sem ég losa mig við næst þegar hún fær ekki skoðun og kaupi mér þá sennilega aðra full skoðaða á 100 þúsundkall, ég nota hana til að keyra á milli staða rétt eins og þú notar þína eðalvagna, en rétt eins og þú þá get ég ekki keyrt nema einn bíl í einu. Og af því að hann kostar mig lítið þá þarf ég ekki að hafa neinar áhyggjur".

Það er einmitt á svona augnablikum sem það rennur upp fyrir manni hvernig fólk er haft að fífli. Mig hefur aldrei skort skuldir né skotsilfur, en hef ekki alltaf haft hugmyndaflug til að átta mig á hvað þetta tvennt er nátengt skorti á tíma. Ég hafði fram að þessari samlagningu okkar vinanna kappkostað að aka um á nýjum bílum. Eftir þessa opinberun hef ég aldrei keypt nýjan bíl, meir að segja auglýsti ég um tíma (til að trompa vin minn) eftir nothæfum bílum gegn 70 þúsund kr. staðgreiðslu, og kom þá alltaf jafn mikið á óvart hvað góðir bílar buðust.

Þetta samtal okkar vinanna í denn opnaði augu mín fyrir því hversu margs er hægt að fara á mis ef maður metur tímann í peningum og efnislegum gæðum. Ég hafði eitt mörgum árunum að heiman við verkefni sem gáfu vel í aurum til skipta fyrir flottheit, en í staðinn misst af margri gæðastundinni með fjölskyldunni. Smá saman rann upp fyrir mér hversu vandmeðfarið það er að kaupa sér gæðatíma með peningum og hvað miklu auðveldara er að gefa sér þann tíma, það kostar ekki krónu. En þar sem nútímasamfélag er meir og minna byggt upp á metingi mælieininganna, tími og peningar, þá er ekki auðvelt að sleppa af hlaupabrettinu án þess að hrasa og teljast stór skrítinn auli. Varla er vandaminna að fara út á kannt mannlegs samfélags án þess að tapa sjálfum sér og vinunum.

Ég hafði í upphafi hugsað mér að hafa þennan pistil um allt annað, eða um það hvernig er hægt að kíkja út fyrir kassann sem stundum er kallaður The Matrix. Hvernig gamall getur numið í nútímanum það sem ungum var tamt lifa eftir á fyrri tímum. Hversu langt væri hægt að komast inn í afdalinn til að finna sjálfan sig alsælan í vegkantinum tyggjandi njóla. En sú saga verður að bíða betri tíma. 

ps. þessi pistill birtist hér á síðunni fyrir rúmum 6 árum síðan, eins og kemur fram í lok hans þá var hann formáli að öðrum sem má lesa hér. Hér fyrir fyrir neðan er myndband þar sem fólk deilir svipaðri reynslu.


Fordæmalausar stríðsæsingar

Það er án fordæma á lýðveldistímanum að alþingi íslendinga hafi samþykkt á fjárlögum að milljarðar yrðu eyrnamerktir til manndrápa, og reyndar frá því land byggðist. Þetta gerðist samt núna í vikunni í mikilli þögn fjölmiðla.

Engin tilraun var gerð á alþingi til að koma í veg fyrir milljarðar af skattfé landsmanna rynnu til manndrápa, 36 þingmenn sátu hjá eða voru fjarverandi við afgreiðslu fjárlaga.

Engin málsmetandi rödd á Íslandi tala fyrir friði í heiminum.


mbl.is Án fordæma á lýðveldistímanum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband