Lagarfljótsormurinn og Hringur

Þegar dagarnir voru hvað dimmastir í vetur hafði blaðamaður samband við mig út af Lagarfljótsorminum. Hann spurði mig hvort ég og félagi minn værum tilbúnir til að segja opinberlega frá tilveru hans, en honum hafði verið sagt að fáir vissu betur hvernig hann hefði orðið til á kaupfélagsveggnum.

Mig grunaði strax að hann hefði heyrt úti í bæ, að við félagarnir hefðum sagt að ekki væri allt með felldu í 100 ára sögu Kaupfélags Héraðsbúa, -og þar með orminn á kaupfélagsveggnum. Félagi minn hefur sagt að flest í þeirri bók sé lygi.

Það kom til þegar ég spurði hann á kaffistofunni á okkar vinnustað hvers vegna engin mynd væri af honum í 100 ára afmælisbók Kaupfélags Héraðsbúa, -manns sem unnið hefði hjá kaupfélaginu frá 12 ára aldri fram undir fimmtugt, eða allt þar til að það fór á hausinn í hinu svokallaða hruni.

Kaupfélag Héraðsbúa fór reyndar ekki í gjaldþrot, svo því sé haldið til haga, rekstur þess var yfirtekin af Samkaup og N1. Það þótti smekklegra að láta sem svo að kaupfélagið hefði verið lagt niður á 100 ára afmælinu, -sett ofaní í skúffu sem á engan samastað lengur.

Félagi minn sagði að honum hefði ekki komið til hugar að láta þá sem  með lygina fóru hafa myndir og sagðist hafa harðbannað þeim að birta myndir af sér í þessu afmælisriti sem kom út eftir öll ósköpin sem gengu yfir Ísland.

Ég tók undir með honum að ekki væri allt rétt í bókinni. Þó að mætti greina mig á mynd, væri hvergi á mig minnst, ekki einu sinni varðandi orminn hans Hrings. Þó gerð væru skil á í bókinni hvaða pollar að því grjótkasti komu, mig minnti það vera aðrir pollar og ef ekki væri um misminni að ræða þá væri sá kafli allavega ekki alveg sannleikanum samkvæmur.

 

 

Þannig að einn morgunninn i svartasta skammdeginu hafði ég afmælisritið með mér í vinnuna og lagði á kaffistofuborðið fyrir framan félaga minn. Hann sagði: -Hvað á ég eð gera við þetta, ég hef einu sinni opnað þessa bók því mér var gefin hún svo ég kunni ekki við annað, en það breytir ekki því að þar sem ég opnaði hana var logið svo ég lokaði henni og ætla ekki opna aftur.

Ég sagði honum að nú gæfist okkur tækifæri á að leiðrétta smá villu, hvort hann væri ekki til í það að koma með mér til rannsóknablaðamanns. Eftir að hafa sagt honum um hvað málið snérist sagði hann að það kæmi ekki til greina því hann hefði ekki komið nálægt þessum Lagarfljótsormi.

Nú hverjir voru það þá; -hváði ég. - það varst þú og bróðir bakarans sem mulduð í hann gjótið;  -sagði félagi minn. - Hvað hét hann; -spurði ég illa þjáður af elliglöpum, -mig minnti að það hefði verið sonur bakarans. - Nei; -sagði félagi minn, -það var bróðir hans hann var bara svo miklu yngri en bakarinn að það héldu margir að hann væri sonur hans. 

- Og hvað hét hann; -þráspurði ég alveg blankur á milli eyrnanna. - Hann hét ábyggilega það sama og frændi þinn í Ástralíu. - Helgi. - Já heitir hann Helgi, nei veistu ég man bara ekki hvað hann hét, en hann kom hingað austur eitt sumar úr Reykjavík og fékk vinnu eins og margir aðrir pollar hjá Völundi í trésmiðju kaupfélagsins.

Ég hafði svo samband við Hrólf Gunnlaugsson kolleika minn í steypunni, sem er fyrir löngu hættur að steypa, og spurði hann hvort hann myndi eitthvað eftir orminum hans Hrings á kaupfélagsveggnum. Því mig minnti að við hefðum einhvertíma talað um þetta kolleikarnir með Braga heitnum Guðjónssyni. Hvort það gæti verið að Bragi hafi múrað orminn upp á kaupfélagsvegginn með Hring. -Nei það var ég; -sagði Hrólfur.

Með þetta fór ég til blaðamanns Austurgluggans og útkoman fór út um þúfur eins vænta mátti og má sjá hér.

Annars set ég þetta hér inn í tilefni sumardagsins fyrsta, til minningar um bræðurna frá Haga í Aðaldal, þá Hring og Völund Jóhannessyni, sannkallaða vormenn Íslands síðustu aldar, sem víluðu ekki fyrir sér að taka með sér pottorma til stórvirkja þó þeir væru varla vaxnir upp úr grjótkastinu.

Um leið óska ég lesendum gleðilegs sumars.

 

 

Maríuerlan mætt - Lítið til fugla himinsins

Það er getur verið snúið fyrir okkur mannskepnurnar að sjá að við stöndum málleysingunum langt að baki í því að skynja orku náttúru og umhverfis. Lítil fluga sem vaknar að vori er jafnvel okkur mannfólkinu fremri þegar þar að kemur. Þessu veldur hinn heilagi hagvöxtur sem enginn skilur lengur frekar en stöðugleika stríðsæstra stjórnvalda.

Já það hefur verið að læðast að vorið. Maríuerlan fyrir nokkru mætt frá V-Afríku á svalirnar mínar, komin í múslíið eftir að flugurnar lögðust aftur í dvala páskahretsins sem mætti samviskulega á pálmasunnudag. Heiðloftin höfðu fært Héraðinu 17 stiga hita og farfugla dögum saman. Þá datt niður tuga sentímetra snjór sem ekki hefur vikið í meira en viku.

Snjórinn fær samt ekki þrifist til lengdar úr þessu frekar en hagvöxturinn, -nema þá á neytendunum. Þess vegna er snjór varla til í hagtölum frekar en fólk, nema hann komi úr snjóframleiðslu vélum skíðasvæðanna.

Til að búa til hagvaxna neytendur er aftur á móti miklu til kostað, við að nýta ekki orkuna sem dags daglega er í kringum okkur, þess í stað er níðst á svokölluðum orkuauðlindum til að koma þeim í tæki og eyðilögð um leið eftirvænting mannfólksins og orka jarðar.

Það fær ekki nokkur manneskja, sem inn í þennan heim kemur, -að vera lengur með sjálfri sér nema rétt á meðan hún er ómálga brjóstmylkingur og svo aftur þegar hún er komin þar sem kallað er út úr heiminum fyrir aldurs sakir.

Um leið og barnið lærir einföldustu orð á við mamma, þá er barnið sett í hagvaxtar hakkavélina því það skal ekki nokkur manneskja fá að fæðast inn í þennan heim án þess að borga fyrir það, ekki bara með lífinu, -heldur skal hún vera upptekin við að trekkja áfram hagvöxtinn frá vöggu til grafar.

það kæmi ekki nokkrum farfugli til hugar að hafa greiðslukort á sér til að greiða fyrir það að vera til, ímyndaðu þér ef maríuerlurnar færðu ekki ófleygum ungungum flugu í hreiðrið nema á milli kl 12-13 á meðan þeir væru í þjálfun við að grafa holu fyrir hagvöxtinn áður en flogið er úr hreiðrinu.

Já við mannfólkið virðumst standa fuglum himins langt að baki þegar kemur að því að nýta okkur orku umhverfisins og uppeldi unganna okkur til yndisauka. Þó svo að maður geti hagvaxtarins vegna gaukað nokkrum múslí fræjum að maríuerlunni á þessum síðustu og verstu eftir langferð hennar frá Afríku.

Heilagir hundar, perlur og svín

Þeir geta verið margir og misjafnir vinirnir á facebook, kannski sem betur fer, en sumir eiga það til að deila þar hreinum gersemum. Svo er með Seyðfirðinginn og Þórshafnarbúann Jón Gunnþórsson, -frænda minn.

Ég hef þekkt Jón frá því ég man eftir mér, og hitt hann af og til á förnum vegi í gegnum tíðina og ef það hefur verið á hans heimaslóð hefur hann boðið í kaffi og kökur.

Eftir að hafa unnið við drunur stórvirkra vinnuvéla mest allt sitt líf, færir Jón okkur nú hugljúfar gersemar á hverjum disknum af öðrum.

Nú dælir hann út perlum úr harmonikkunni sinni á samfélagsmiðlum, okkur hinum til yndisauka, -hér fyrir neðan er ein við ljóð Guðmundar Böðvarssonar.

 

Örvænting Trumps

Geldar gæsir

Það hefur verið unnið markvisst að því s.l. 20-30 ár að brjóta niður hina svokölluðu vísitölu fjölskyldu síðustu aldar, með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Og valkyrjurnar herða róðurinn með  afnámi samsköttunar.

Nú stendur til að afnema samvinnu hjóna um verkaskiptingu, einungis vegna þess að þetta lið, -sem einskís aflar, -skilur hana ekki, -hefur aldrei verið í þeim reynsluheimi. Um leið verður fjárhag margra heimila rústað með tilheyrandi upplausn fjölskyldunnar.

Það má ætla sem svo að stjórnsýslan sé orðin það einræktuð, að þar sé engin lengur innanborðs sem hafa mígið i saltan sjó, eða hefur nokkurn snefil af á hverju fólk í þessu landi lifir, -fólkið sem hefur í gegnum tíðina haldið fáviskufabrikkum stjórnsýslunnar gangandi.

„Þetta er einfaldlega skattahækkun“

Kanarífuglinn í kolanámunni

Man einhver eftir hinu svo kallaða hruni og kanarífuglinum í kolanámunni, -aðdragandanum og eftirköstunum? -Nei, það gerir gullfiskaminnið.

Ef svo væri þá vissi almenningur hvað víxlurunum fyrir vestan gengur til með því að rústa hinum svo kallaða hagvexti með ofurtollum.

Bandaríkin og auðrónarnir þar skulda stjarnfræðilegar upphæðir, eru því sem næst gjaldþrota. En til allrar lukku þá eru skuldirnar í dollurum.

Dollarinn er illa laskaður eftir ævintýri BRICKS landanna sem hófu viðskipti sín á milli í vöruskiptum eða með eigin gjaldmiðlum. Petró dollarinn er ekki á neinum sérstökum stalli lengur, ekki frekar en fatalausi keisarinn.

Það er stundum sagt að hin og þessi lönd séu notuð til að gera tilraunir með hvernig hitt og þetta virkar. Ísrael t.d. þegar kemur að öfga öryggisgæslu á við gettóið á Gaza. -Já einmitt, -álfarnir á Íslandi þegar kemur að öfga fjármálaverkfræði á við verðtryggðu húsnæðislánin. -Og þegar við fengum flatskjáina, -manstu.

En hvað kemur þetta hinu svo kallaða hruni við og kanarífuglinum í kolanámunni?

Í hinu svo kallaða hruni var stóra vandamálið Jöklabréfin, -snjóhengjan, -manstu. Með því að dumpa krónunni setja bankana á hausinn og flytja óvefengjanlegar skuldir óreiðumann yfir á almenning hvarf vandamálið, og kanarí fuglinn í kolanámunni flaug frá Íslandi, -hafði lokið sínu hlutverki á landinu bláa.

Auðvitað voru auðrónarnir búnir að fljúga sínum krónum áður aflands á háa genginu. -Jöklabréfin voru skuldir í íslenskum krónum. -Skuldir Bandaríkjanna eru í dollurum, að mestu í erlendri eigu,  -t.d. ofurtollaða kallsins í Kína.

Óvinsældir Trumps aukast

Enn ein femín fálan

Undir lok síðustu viku féll háskólarektor forynjunum í skaut, farið hefur fé betra kann einhver að segja.

Nú er svo komið að kveneðlið hefur forsetann, forsætisráherrann, biskupinn, borgarstjórann ríkislögreglustjórann, -og bara nefndu það.

Það merkilega er að stríðsæsingarnar hafa ekki verið meiri á Fróni frá því á Sturlungaöld, og er meir að segja ég gamli grjótkastarinn farin að sjá rautt.

Kannski er ekki rétt að alhæfa það að konur hafi undirgengist femín flærðina á wokesterum. Þessi frami eigi aðallega við um þær sem hafa selt sig kvika lukkupottinum.

Þó vissulega sé fyrir sumum konum líkt komið og mjúku mönnunum, -láta brúka sig endurgjaldslaust eða standa í bleyjuskiptum fyrir smáaura.

En fyrirsjáanlegt er að karlmennskunni á landinu bláa verður héðan af varla bjargað með teskeið af testósteroni, án aðstoðar estrógens forynjanna, -og þar dugir engin köngulóarvefnaður.

Þessi keypta femín flærð forynja er að stofninum til það sem kalla mætti torkennileg skítseiði, -einhver flærðarlegustu lóðatíkursmetti sem sést hafa síðan gamla framsóknarmaddaman var og hét.

-En heyrst hefur að þær fálur hafa síðustu áratugina verið að lognast út af við barborð á Kanarí eftir að hafa sent þaðan hugheilar kveðjur heim á klakann, á milli þess sem sungið var Ég er kominn heim, -með tárin í augunum.

Falleg kona

Frummaður, gervigreind og safety kit

Ég fór í Húsasmiðjuna í vikunni, sem varla er í frásögur færandi, nema fyrir hvers ég varð vísari. Þar sá ég ungan mann sem varla hefði náð að verið kallaður blámaður á árum áður, en allavega múlatti, -og blökkumaður í mínu ungdæmi. Auk þess að hitti vin minn vísindamanninn.

Við tókum spjallið. Hann nýkominn á tíræðisaldurinn og var að leita sér að húfu, ekki að sú gamla væri orðin svo slitin en það væri öruggara að eiga nýja ef þessar öndvegis innfluttu húfur hættu að fást. Mér varð á orði; -slitna húfur, tínir maður þeim ekki bara?

Við ræddum blessaða innflutta góssið á lága verðinu og innflutta vinnuaflið sem héldi okkur gangandi, enda ég að ná í ódýr heyrnaskjól fyrir Rúmenana sem eru á minni könnu. Hann sagði að hann vissi að Pólverjarnir hefðu þreföld laun á Íslandi miðað við Pólland.

-Já og heldurðu að íslensk skúringakona gæti lifað á þeim hér á landi; -spurði ég. –Nei aldeilis útilokað; -sagði hann; -enda skiptir það ekki nokkru máli, því þó Pólverjarnir sendu hverja krónu heim til sín fáum við skattana og það vantar alltaf fólk. – Jha so; -sagði ég, -ég þekki þetta hef verið í steypunni allt mitt líf.

Ég fann ódýr heyrnaskjól, og enn ódýrara Safety kit með heyrnaskjólum, öryggisgleraugum og rykgrímu, frábær kaup 3 fyrir 1 á betra verði en bara ein heyrnaskjól. Dreif mig út með þessi góðu kaup. Úti á plani sá ég unga blökkumanninn aftur og nú við næstu verslun með útbreitt blað í fanginu rýnandi í það og rétta sig svo upp og horfa yfir ræktarlendur Egilsstaðamanna.

Jha so; -hugsaði ég, -hann hefur tekið Bændablaðið í Húsasmiðjunni. Enda geta blökkumenn nú til dags allt eins verið íslensku mælandi Íslendingar. Og þó ég sé orðin gamall og skorpinn eins og krít hvítur hundask, , , , (-nei maður má nú ekki hugsa svona það er bara rasismi), þá er barnabörnin mín sælleg með sitt blandaða blóð. Ég braut svo ekki meira heilann um þetta og brunaði með Safety kit-ið til Rúmenana.

Á leiðinni til baka í gegnum bæinn sá ég svo unga manninn í ett skiptið enn, og þá standa við gangbraut á einum fjölförnustu gatnamótum bæjarins, og hafði hann breitt út fangið með blaðinu sem hann var að rýna í. Ég keyrði hægt fram hjá, til öryggis, -og sá þá að hann var með landakort en ekki Bændablaðið.

Þá aldeilis dagaði yfir mig, eins og kaninn hefði sagt. Svo ég fór greitt yfir nesið, norður fyrir fljót og alla leið í steypuverksmiðjuna. Þar hitti ég fljótlega vin minn steypubílstjórann, en við höfum verið félagar í steypunni frá því að grjótkasti og kofasmíði bernsku áranna lauk.

Ég sagði við vin minn; -hvað heldurðu að ég hafi séð? -og sagði honum svo farir mínar sléttar. -Hefurðu séð eitthvað þessu líkt síðasta áratuginn eða svo. Uppréttan mann með landakort skimandi í allar áttir, og það á tímum þegar allir ana viðstöðulaust áfram hoknir yfir snjallsímann sinn með eyrnaskjól?

-Já veistu; -sagði vinur minn á steypubílnum, -ég mætti fólki um daginn sem var stopp úti í kanti og hafði breitt úr landakorti yfir mælaborðið. -Það er einhver djöfullinn að ske, en ég átta mig bara ekki á hvað það getur verið; -sagði hann.

-Jha so; -sagði ég, -ætli þetta fólk sé kannski að reyna að finna í sér frummanninn án aðstoðar gervigreinds snjallmennis.

Sjakalar

Hér glittir í augu úlfsins undan sauðagærunni. Ef einhver meining væri með því að komast eftir því hvernig trúnaðarerindi  til forsætisráðuneytisins komst á kreik svo alþjóð veit, þá væri ekki verið að hræra í lukkupottinum, heldur gengið beint til verks.

Það að Ásthildur Lóa skildi sjá ástæðu til að tala við þá manneskju sem sendi þetta erindi gerir hana aðeins að meiri manneskju og þær báðar fyrir að hafa rætt saman. Og þar breytir engu um þó svo að hún hafi lagt lykkju á sína leið heim til Ólafar til að ljúka samræðunum.

En nei, þannig vinna sjakalarnir ekki sem endurreistu þetta "ógeðslega þjóðafélag! eftir "hið svokallaða hrun". Boltinn var gefinn í vikunni sem leið, þegar Ásthildur hafði sagt það sem margir vildu sagt hafa um dómskerfið, -sem nota bene, stóð í því að bera út tugi þúsunda Íslendinga af heimilum sínum eftir "hið svokallaða hrun.".

Já Ásthildur heyktist á og baðst afsökunar á ummælum sínum. En það breytir ekki því að boltinn hafði verið gefinn, -og hún er ekki ráðherra í ríkisstjórn Íslands í dag. Spyrjið heldur  kvika lukkupottinn hvernig á því stendur að Ríkissjónvarpið var fyrst með fréttirnar.

Ásthildur vildi bætur frá ríkinu eftir eigin mistök