app Mafía a, la ISAVIA

Þegar hið opinbera hlutafélag ISAVIA reið á vaðið með að rukka fólk eftir myndum varð fjandinn laus, hver app Mafían af annarri hefur tekið upp á því að mynda fólk þar sem það stoppar við þjóðveginn og rukka það feitt.

Þessi ósköp má skrifa á ógæfufólkið við Austurvöll enda fékk ISAVIA reglugerðabreytingu úr ráðuneyti til að fá að rukka fólk fyrir að stoppa í landi ríkisins. Bílaplön sem hafa verið fjármögnuð af skatttekjum. Allt undir formerkjum bættrar upplifunar.

Bæjarfélög hafa síðan siglt í kjölfarið og hafið þann aumkunarverða vesaldóm að rukka ferðalanga sem álpast til að stoppa innan þeirra marka, -eru sum að verða sannkallaðir Kardímómubæir. Svo sjá svokallaðir landeigendur nú gull á hverju strái við þjóðveginn.

En það má að hluta skrifa þetta allt saman á okkur sjálf, -að því leiti að við samþykkjum að hver sem er geti rukkað eftir mynd, -svo einkennilegt sem það nú er. Sennilega gerum við það þægindanna vegna, eða höldum að við njótum þess í verði að innheimtan sé framkvæmd á sem auðveldastan hátt, -og það vegna gjalda sem voru ekki til fyrir skemmstu á eigum almennings.

Öllu hefur verið snúið á hvolf, það ætti í raun að vera skilda að hafa einhvern til staðar til að taka við greiðslu allstaðar þar sem hennar er krafist, ekki bara í búðum. Snjalltækni við greiðslumiðlun ætti þar að auki að vera valkvæð, -fyrir þá sem ekki vilja feisa afgreiðslumann eða losna við að standa í biðröð.

Þá myndu þessar app mafíur í það minnsta drullast til að hafa mann á staðnum þó ekki væri nema til að gera fólki grein fyrir því hvernig á að borga. En auðvitað verða ekki sett nein vitræn lög í þá veru af ógæfufólkinu við Austurvöll, það lið hefur sýnt sitt rétta andlit.

Það sorglega er, að það eru mest Íslendingar í eigin landi sem verða fyrir barðinu á þessum óskapnaði, flestir erlendir ferðamenn eru búnir að sjá við íslensku app mafíunum.

„Er mjög undrandi á því sem er að gerast“

Ísland sundur skorið þar sem öllu er stolið (myndablogg)

Nú á dögum má keyra í gegnum heilu landshlutana án þess að sjá sauðkind, og við þjóðveginn húka síðustu hálmstrá Bjarts í Sumarhúsum og Gróu á Leiti, á rofabörðum áletruðum "Quck Parking-Bus4you-Street Food-Black Beach Resturant-Spa Lagoon-Guesthouse-Bistro Bar", -ef ekki væri fyrir hrognamálið, þá væri allt horfið í hamfaraórækt á sorry speak english öræfunum.

Undanfarin ár hefur það orðið lenskan að vinna búverkin í nefndum á carbfixuðum hamfaraóræktar styrkjum að boði unionsins og kolefniskirkjunnar, íslenska sauðkindin er orðin safngripur. -Og er nú einnig svo komið að mikið af húsnæði landsmanna er byggt með handaböndum í þétting-byggða nefndum og eru hús jafnvel farin að mygla CE vottuð í gámum á leið til landsins. Hefur slík reglugerða byggðastefna ekki verið viðhöfð frá því land byggðist, -síðasti bærinn í dalnum hvað?

Það má segja að hundaheppnin hafi losað landann við mygluna mest alla 20. öldina. Á meðan hús voru byggð af vanefnum og keypt var fyrst af öllu efnið í þakið; -tomma sex, sem var notuð til að slá upp fyrir steypumótum áður en hún fór í þakklæðninguna. Með því vannst það að timbrið fékk mygluvörn með sementsefjunni, önnur byggingaefni voru að mestu innlend möl, gjóskugjall og sement, -myglufrí.

Eða var það kannski hyggjuviti landans að þakka að steypa og bárujárn urðu þau byggingarefni 20. aldarinnar sem tók við af margra alda grjóti og torfi undir verndarvæng unionsins sem hafði mergsogið mörlandann um aldir? - Og láttu þér ekki koma til hugar eitt augnablik að allar einkaþoturnar séu núna komnar til að dást að fegurð landsins bláa eða vegna menningar mörlandans.

Það sem verra er að nú er innflutta krosslímda myglubixið í húsnæði landsmanna að verða sífellt endingarverra eftir því sem styttist aftur í algert helsi. Og er jafnvel innflutta myglan orðin mun svæsnari og endingin verri en það heimafengna var þegar þjóðin skreið út úr hálfhrundum moldarkofunum í upphafi 20. aldarinnar.

Hugvit íslenskrar byggingarhefðar er nú fótum troðið og óðum að hverfa ofan í svörðinn, ef þá ekki farin veg allra veraldar með þéttingu sovéska súpermarkaðarins. Þar er Bændahöllin komin fyrir horn í allri þéttingunni og Hótel Saga farin forgörðum, -allt orðið meira og minna að heimavist fáviskufabrikkunnar.

Þróunin á minni ævi er öllu ískyggilegri í hinum dreifðum byggðum landsins. Frumburðarrétti mörlandans til að framfleyta sér og hrófla upp þaki yfir höfuðið hefur verið stolið með massífu regluverki. – Kvótinn, framsalið, þjóðarsáttin, fjórfrelsið, -eru allt vörður á leið víxlara musterisins, -þeirra sem allt telja sig geta umvafðir í bómull, -geta bæði pantað og lagt á í skjóli reglugerðarinnar.

Þeirra nýjasta nýtt, sem einskis afla, er auðlindarenta. Sú geggjaða hugmynd að nú skuli þeir sem aldrei hafa viljað skíta sig út á slori fá ágóðan sérstaklega. Nú skal fyrrum atvinnurekstur hinna dreifðu byggða lúta öðru regluverki skattalega en almennu, -afleiðingar uppdiktaðs skoffíns kvóta og framsals. -Og þjóðin hún lækar, sem aldrei fyrr, því þjóðin er svo glöð að hafa skaðmenntað sig víxlurum til brúks.

En auðlindarenta breytir ekki þeirri einföldu staðreynd, að sá almenni fótgönguliði, sem einskis aflar og ekkert framkvæmir, mun aldrei njóta reiknaðra vaxta víxlaranna, sú renta mun renna í valda vasa þeirra sem dýfa hvorki hendi í kalt vatn né miga í saltan sjó. Hvað þá þeirra sem hafa skaðmenntað sig frá salti og sjó en hefur verið raðað á ríkis jötuna til að hafa eftirlit með hvort öðru, -og svo auðvitað framfylgja regluverki andskotans.

Fátt virðist ætla að koma hinu stolna Íslandi til bjargar. Afkomendur síðustu hálmstráa Bjarts og Gróu virðast helst vilja búa undir verndarvæng víxlara unionsins, þar sem hendur og hugmyndaflug er niður njörvað og búið er að kellingavæða allt heila klabbið.

Þau hálmstrá, sem enn má sjá dýfa hendi í kalt vatn við blæðandi þjóðveginn í Sumarhúsunum og á Leiti, eru flest af sorry speak english bergi brotin. -Og þjóðin hún lækar, því þjóðin er glöð, -skaðmenntuð á Tene.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvaða spil hefur Trump í Alaska, -hefur hann trompin?

Vill sannfæra Pútín um að skila landi Úkraínu

Baugur Bjólfs

Það er ekki öll steypan eins, sum er skýjum ofar og gæti allt eins talist gjörningur. Fyrir ofan Seyðisfjörð í fjallinu Bjólfi er verið að koma fyrir hringlaga steinsteyptum útsýnispalli sem er 32 m í þvermál.

Þarna fékk ég að styðja mig við stútinn á steypudælunni í dag, -gamli maðurinn, -á meðan ungu mennirnir börðust við steypu sem var að grjót harðna. Baugur Bjólfs er útsýnispallaur í 650 m hæð og mun leikandi rúma 300 manns í einu miðað við flatarmál.

Eftir á að finna út hvernig á að koma öllu þessu fólki á pallinn því hann er því sem næst vegasambandslaus, nema fyrir vel útbúna bíla. Hvort einhverjir aurar verða eftir af þeim mörg hundruð milljónum, sem  ætluð eru í herlegheitin, til vegagerðar og snjómoksturs er seinni tíma mál. Enda hver lætur góða hugmynd fara forgörðum vegna smámuna.

Sumir myndu kannski segja að ekki sé öll vitleysan eins, en um verðlauna hugmynd er að ræða samkvæmt vinningstillögu Ástríðar Birnu Árnadóttur og Stefaníu Helgu Pálmarsdóttur frá Arkibygg Arkitektum í samvinnu við Önnu Kristínu Guðmundsdóttur og Kjartan Mogensen landslagsarkitekta, Auði Hreiðarsdóttur frá Esja Architecture og Arnar Björn Björnsson frá Exa Nordic sem sá um burðarvirkjahönnun.

En eins og við steypukallarnir tönglumst stundum á, þá er bæði ódýrara og auðveldara að teikna og reikna hring á blað, en koma 200 tonnum af steinsteypu hringlaga fyrir hátt upp í snarbrattri fjallshlíð.

Bjólfur var landnámsmaður Seyðisfjarðar, fjallið nefnt eftir honum  og hann heygður í fjallshlíðinni við hringinn. Sagan segir svo um hauginn; að Bjólfur hafi mælt fyrir, að eftir sína daga skyldi hann heygður þar sem víðsýni væri hvað best yfir landareign hans og ekki myndu skriður hlaupa á bæinn svo lengi sem haugur hans væri órofinn.

Í nótt svaf ég óvært, hugsaði til Bjólfs, -hvort hann hefði viljað buginn í hauginn. Í morgunnsárið fór ég óvenju blíðlega með bænirnar mínar, enda bæði álagatrúar og lofthræddur. Ekki kom samt til þess að lofthræðslan hrjáði mig því þokan grá var eins og massífur veggur við Baug Bjólfs, þegar fyrsti steypubíllinn mætti.

Þegar dagsverkið var að verða hálfnað fór þokunni að létta, en það kom ekki að sök lofthræðslunnar vegna, því ég var komin með steypu í augun. Og varðandi örlagatrúna þá rann á mig hamremmi.

Ég hélt mig þó áfram við stútinn, nema rétt á milli steypubíla, en þá brá ég mér frá, muldi steypuna úr augunum, og tók þessar myndir af vöskum köppum á Baugi Bjólfs.

 

 

 

 

Formsatriði ekki fullnægt

Þau hafast ýmislegt að innstu koppar í búri slektisins; sá appelsínuguli hyggst smala þingmönnum með lögregluvaldi um hásumar til að geta beitt tímabundnum meirihluta í að breyta kjördæmaskipan með það að markmiði að halda meirihluta lengur.

Lukkupotturinn okkar beitti kjarnorku ákvæðinu til að geta aukið skattlagningu á atvinnurekstur hinna dreifðu byggða langt umfram það sem almennt er, -svokallaða auðlindarentu. Hún kallaði það að reyndar að verja lýðveldið ef mér skjöplast ekki.

Vonda lygin í ESB þarf engar áhyggjur að hafa í lýðræðislegum kosningum, hún situr eftir sem áður, og sankar að sér fjármunum fólks til stríðsrekstrar.

Dolli málari kveikti einfaldlega í þinghúsinu á sínum tíma, sælla minninga, eftir það þurftu nasistar ekki að spá frekar í hvort formsatriði hefði verið fullnægt.

Trump hótar að kalla út FBI

Sumarið okkar

Það vill koma fyrir á leið um mitt nánasta umhverfi, að mér verður hugsað; -mikið rosalega hlýtur að vera leiðinlegt heima hjá þessu liði. – Tímatrektir túristar á bílaleigubílum hoknir yfir snjallsímunum, sólþyrstir landar með skuldahalann í eftirdragi og það sem er að aukast, -umkomulausir flækingar með aleiguna í poka eða pappakassa.

Samkvæmt Hagstofunni eru mestar líkur á að ættfærðir Íslendingar verði í minnihluta á Íslandi eftir 20-30 ár. Þetta er reyndar ekki rétt reiknað, svo er orðið nú þegar, -því sem næst hvern einasta dag ársins. Gististaðir, þjóðvegir og innviðir landsins bláa hafa verið yfirteknir af landráðaliðinu sem hagnast hvað mest á massatúrisma og flækingum.

Við Matthildur mín höfum það reglulega á orði hve heppin við séum að búa með börnin og barnabörnin í grennd, annars væri hætt við að við vissum varla í hvaða landi við værum stödd, -og því er sennilegasta ástæðan fyrir pirringnum skortur landsins bláa á gistingu fyrir gamla settið á vitrænu verði, örtröð á blæðandi þjóðvegum og rányrkja innviða. 

Við förum nefnilega sjaldnast neitt, og í seinni tíð allra síst í langferð um landið. Þegar ég kom heim úr útlegðinni frá Noregi fyrir rúmum 11 árum ætluðum við að skoða það af landinu sem átti eftir að skoða, -við treystum okkur enn í að skoða allra nánustu grennd, þar sem dagsferð dugar -en mun sennilega hvorki endast tími né einurð til að sýna barnabörnunum þá grennd miðað við túristavaðalinn.

Á sumrin þvælumst við nú orðið mest um á bökkum Fljótsins, upp um afdali og heiðar, -frá upptökum að ósi. Þetta er reyndar að mestu í bakgarðinum og útsýnið okkar út um gluggana sem við notum sumarið í að njóta blíðum í blænum. Síðustu tvö árin höfum við farið lengst í suður á Hvalnes í Lóni, vestur í Möðrudal á Fjöllum, norður á Vopnafjörð og austur í Vöðlavík.

Hvert einasta sumar þessi 11 ár höfum við heimsótt gamlar malargrúsir í 25 mínútna akstursfjarlægð, þar sem Fljótið rennur síðasta spölinn til sjávar. Þangað hefur Jökla í fyrndinni borið svartan sand alla leið frá Brúarjökli. Þar var Matthildur vön að sitja með lopann á tifandi prjónunum á meðan ég gekk í þungum þönkum um malargrúsina, -sparkaði steinum spáandi í steypu.

Svo var það fyrir nokkrum árum að við fórum ásamt fyrsta barnabarninu Ævi og tjölduðum með henni á malarbakkanum. Ævi kallar steypumalargrúsirnar Tjaldastaði og hefur sett þá á sumar dagskrána sína núna í nokkur ár. þar týnum við blóðberg í te, sem við sötrum kvölds og morgna fyrstu dagana á eftir útileguna, -og ég þurrka auðvitað birgðir til að eiga við önuglyndi og krankleika yfir veturinn.

Núna í sumar fór Ævi með Matthildi Helgu, litlu frænku sinni í fyrsta sinn, og Óra bróðir í annað sinn, í Tjaldastaði. Öll fengu þau prjónaðar lopapeysur frá ömmu í útileguna og afi sýndi þeim hvernig átti að kasta steypumalarsteinum í Fljótið. Þarna var deginum varið við að njóta sólarinnar, grjótkast, tína blóðberg og skoða randaflugur.

Fyrir hefur komið að Ævi hefur verið fyrst til að sjá forvitin sel, en selir synda stundum inn ósinn upp í Fljótið til að komast í gott sólbað, en svo var ekki núna. En alltaf má heyra í lóu, spóa og kjóa. Annars hafði Halldór Pétursson frá Geirastöðum, -á hinum bakkanum á móti, -m.a. þetta að segja um svæðið þegar hann var barn fyrir 115 árum síðan.

Fyrst þegar ég man eftir mér á þessu svæði sást þar vart í heiðan himin að vori fyrir fugli. Þarna var krían í milljónatali, auk anda, gæsa, spóa og kjóa, allt niður í óðinshana með sín skemmtilegu hlutverk. Söngurinn var síbylja eða symfónía sem ekki þagnaði nema stundarkorn um lágnætti. Þar gengu menn og dýr, ásamt fuglum á flugi með fullan kvið og fögnuð í sál.

Þegar nær dró sjó blikaði sandurinn, þakinn af trjáviði. Þarna lá selurinn í röðum og naut sólarinnar. Aðrir léku sér á hæstu bárum, stungu sér í kaf en komu von bráðar upp, kóktu á sjónum með höfuðið eitt á lofti. Þar útaf blésu hvalir sjónum hátt á loft, aðrir höfðu dáið drottni sínum og rekið að landi bíðandi þess að einhver hirti þá. 

Ég ætla ekki að eiða fleiri orðum í hvernig sumarið okkar hefur verið árum saman við að skoða nánasta umhverfi, því svo oft hef ég bloggað um það, -og má sjá samantekt um svæðið í máli og myndum hér.

 

Er loksins allt botnfrosið?

Nú virðist allt botnfrosið um mitt sumar, ekki einu sinni fölsku tennurnar glamra lengur í lukkupottinum, hvað þá í valkyrju fólksins.

Ís erfinginn hefur boðað komu sína í ríkisstjórn við að bjarga hinum heilögu EES kúm, -já öllum, ekki bara 35.

Sá appelsínu guli er búin að uppfæra tolla á landið bláa til samræmis við unionið. Nú getur fátt klikkað, hvorki hjá landsliðinu í kúlu né stjórnsýslunni.

Landinn getur haldið áfram að njóta sumarsins aflands, og þarf ekki að hafa nokkrar áhyggjur af því að vakna upp hríðskjálfandi fyrr en eftir sumarfrí.

Einhvern tíma hefði verið sagt að nú hefði frosið í Helvíti.

Er mótmælandi oss endurborinn?

Það væri tímanna tákn ef mótmælandi Íslands er það sem kallað var af erlendu bergi brotinn. Af er þá, sem áður var, þegar mótmælandi Íslands var borinn og barnfæddur Íslendingur sem sat fyrir alþingismönnum, forseta og biskupi á leið þeirra frá alþingishúsinu til dómkirkjunnar og skvetti á þá skyri.

Þessi nýi mótmælandi hefur brotið blað að því leiti að hafa, auk þess að skvetta málningu á fjölmiðlamann, hugsanlega klifrað yfir svalahandrið alþingis og tjaldað á Austurvelli. Ber sérstaklega að hafa í huga að fjölmiðlar eru nú komnir á ríkisjötuna, rétt eins og stjórnmálaflokkar, og því hluti kerfisins þannig að ekki er frétt nema falsfrétt sé, í það minnsta upplýsingaóreyða.

Þessi nýi mótmælandi Íslands endurborinn uppfyllir þar að auki alla alþjóðlega staðla innleidda af kerfinu, sem hingað til hafa birst okkur gömlu brýnunum sem hluti af áætlun íslenska ríkisins við að skipta um þjóð í landinu, og selja landið aflands auðrónum til afrakstrar. En fjölmiðlar taka þá umræðu ekki of djúpt, svo lengi sem hún er í sátt við kerfið, -frekar en stríðsframlög á fjárlögum.

Fyrrum mótmælandi, sem hlaut nafnbótina Íslands, -hafði auk skyr slettnanna, makað tjöru á stjórnaráðið. Með þessu vildi Helgi heitinn Hóseasson vekja athygli á því að hann væri ekki sáttur við að hafa verið skírður til Kristni þegar hann var ómálga ungabarn. Þessi mótmæli hóf Helgi upp úr 1960, en mótmælti þar að auki stjórnmálum, stríðsrekstri og guði almáttugum allt fram í andlátið á þessa öld.

Helgi kannaðast alltaf við gerðir sínar, en um eitt var honum kennt, sem hann gekkst aldrei við, það var að hafa kveikt í gömlu kirkjunni á Heydölum í Breiðdal þar sem hann var gestkomandi hjá séra Kristni Hóseassyni bróður sínum, og má ætla að þar hafi hann farið með rétt mál sé eitthvað að marka ferilskrána þegar upp var staðið.

Það má segja sem svo að fáum hafi tekist betur upp við að þoka þjóðkirkjunni fyrir kattarnef með friðsömum mótmælum en Helga Hóseassyni - Mótmælenda Íslands, -nema ef vera skildu sjálfir forkólfar kirkjunnar.

Nú verður fróðlegt að fylgjast með hvort þessum nýja, hugsanlega mótmælenda Íslands, verður ágengt við að koma íslenska ríkinu fyrir kattarnef eða hvort kellingar kerfisins sjái alfarið um það sjálfar.

Að fleyta kellingar

Það eru margir feikna góðir pistlar hér á blogginu sem fá ekki þá athygli sem þeir eiga skilið. Samt er það stundum svo að aðrir ná að stela umræðunni, ef svo mætti að orði komast, með því að taka upp þráð þessara jaðarsettu pistlahöfunda sem kemst þannig í sviðsljósið.

Meir að segja á stóra svarta emm-ið til að vitna í bloggara, sem standa slíka hliðvörslu forsíðunnar, og endurmatreiða ofan í lesendur hinnar opinberu medíu. En þá vill oftar en ekki svo fara að sannleikurinn sagnabesti er orðinn meira og minna út þynntur af hagsmunum.

Þannig eru þessir góðu pistlahöfundar jaðarsettir fyrir það eitt að segja það sem segja þarf umbúðalaust. En sannleikurinn er samt sem áður alltaf sagnabestur hrár og ómatreiddur af medíunni. Þess ber þó að þakka að á Mogga blogginu fá síðustu Móhíkanarnir að tjá sig.

Ég ætla að gefa einum slíkum bloggara, sem ég á oft orðastað við í athugasemdum, orðið hér á síðunni, því hann hefur skrifað ófáa feikna fína pistla án allrar hagsmunagæslu, sem aðrir hafa fleytt kellingar á.

Hér fyrir neðan er pistill, sem hann setti inn á síðu sína fyrir stuttu um málefni sem við vitum að snertir okkur öll, en út frá sjónarhorni sem medían þegir í hel. 

Þegar Herfurnar klára að ýta Lýgveldinu inn í ESB verður allur veiðikvóti yfirtekinn af fyrirtækjum ESB elítunnar og enginn Íslendingur mun þá hafa tekjur né greiða tengda skatta - eða reka jaðartengdu fyrirtækin - sem hafa haldið landinu uppi frá landnámi. -lesa meira hér

Sálarháski Sjálfstæðisflokksins

Það hefur verið átakanlegt að fylgjast með tilvistarkreppu sjálfstæðismanna, -og fjörbrotum sjálfstæðisins. Þar sem þær fraukurnar kenndar við Kjörís og kúlu skiptast á við að leiða um hina heilögu kú EES-35 eins og landnámskonur.

Þriðja fraukan hefur haft vit á því að halda kjafti á réttum stöðum í leikritinu og flýtur því ofan á lukkupottinum. Á meðan verður ríkisrekna flokknum fátt að vopni enda hafði Kjörís erfinginn áður tekið að sér að leiða hinu heilögu kú haltrandi um láð og lög, -víxlurum samtaka iðnaðar og atvinnu til heilla.

Og þó svo að flokkurinn hafi komið sér upp aðstoðar skólastjóra til að þyrla upp ryki í slóð beljunnar, eins og hann væri hver annar sonur karls og kerlingar í koti sínu, þá gat hann ekki setið á sér að vekja athygli á ríkidæmi sínu með öfundar hjali. Og varð um leið uppvís af að hafa selt ömmu sína aflands, sem hafði fram að því glímt við að mjólka kvikindið, -en auðvitað fyrir feyki gott verð.

En eins og flestir vita þá flýtur skítur, -meir að segja í lukkupottinum. Úr þessu tekst Sjálfstæðisflokknum varla að venda kvæði sínu í kross, -enda leiddur til slátrunar af þeim Urði, Verðandi, Skuld, -rétt eins og landinn.

Það eina, sem hugsanlega gæti bjargað úr því sem komið er, -er að þokkalega vitiborið sjálfstætt fólk tæki það gustukar verk að sér að teyma steingelda EES landnámsbeljuna þangað sem hundurinn liggur grafinn.