Atvinnuhorfur ekki góðar.

Ef að ástandið fer ekki að breytast verulega til hins betra hvað fjármögnun verkefna varðar gæti 7% atvinnuleysi í lok janúar verið varlega áætlað.

Það er sama við hvern er talað í bygginga og verktaka geiranum það er algjör stöðnun, fyrirhugaðar framkvæmdir að falla út og fjármögnun á því sem er í gangi í uppnámi.  Flestar þjónustugreinar eins og verslun eru að fækka starfsfólki svo ekki sé talað um bankastarfsemi.  Í útflutningsgreinum eins og sjávarútvegi vantar ekki fólk.

Hjá mínu litla fyrirtæki sagði ég upp meira en helming starfsmanna minna um mánaðarmótin ágúst-september, ástæðan var ekki eingöngu  verkefnaskortur heldur sú að treg innheimta og tapaðar viðskiptakröfur ógnuðu rekstrinum.  Í byrjun Desember verða 4 starfsmenn eftir hjá fyrirtækinu en voru flestir 12 á þessu ári.  Verkefnastaðan er nú í algjöru uppnámi eins og víðast hvar hjá fyrirtækum í byggingariðnaði.

Sú tilfinning hefur orðið sífellt sterkari, eftir því sem á október hefur liðið, að við séum að sigla inn í tímabil svo mikils atvinnuleysis að annað eins hafi ekki áður verið hér á landi.  Því miður hafa stjórnvöld ákveðið að fara þá leið að hækka vexti og ríghalda þannig í það stjórntæki sem átt að halda niðri verðbólgu undanfarin ár en án árangurs.  Þegar þessari aðferð er beitt í algjörri lausafjárþurrð getur það varla leitt til annars en keðjuverkandi gjaldþrotahrinu hjá fyrirtækjum með tilheyrandi fjölda atvinnuleysi.

Hrina hópuppsagna hafin

Er ekki rétt að hækka vextina örlítið meira?

Framan af þessum mánuði sagði forsætisráðherra það vera fjarstæðu að hér væri hætta á þjóðargjaldþroti þar sem íslenska ríkið væri svo að segja skuldlaust.  Nú hefur orðið breyting á og einnig er eitthvað orðið lítið um aura í Seðlabankanum.  Spurningin um hvort hagfræðin sem þar er fylgt sé athugaverð verður alltaf áleitnari og eins hvort tími er kominn á að menn standi upp úr stólunum.

Seðlabankinn í mínus