Tímabært að afnema skylduaðild að lífeyrissjóðum.

Þeir eru að smá koma með tölurnar gæsluaðilar lögbundna sparnaðarins og má vera nokkuð ljóst að lífeyrissjóðirnir eiga eftir að sína mun verri tölur en þessar.  Okkur er gert með lögum að láta 12% tekna okkar renna sem skyldusparnað til lífeyrissjóða.  Það má seta stórt spurningarmerki við það hvort ekki sé orðið tímabært að afnema þennan lögbundna skyldusparnað sem virðist snúast upp í andhverfu sína með reglulegu millibili.

 

Minn lögbundni sparnaðar var í Íslenska lífeyrissjóðnum.  Ávaxtaður í LÍF VI þar sem einungis áttu að vera ríkisskuldabréf og aðrir skotheldir pappírar.  Þessi LÍF VI leið var ætluð fyrir 65 og þá sem ekki vilja taka áhættu enda ávöxtunin lág og örugg nánast verðtryggð.   

 

Ég fékk bréf frá ÍL í desember þá var tilkynnt um 21% tap á LÍF VI sem er öruggasta leiðin, ríkisskuldabréf og verðtrygging.  Í bréfinu sagði að ótrúleg atburðarás í kjölfar setningar neyðarlaganna 6. október hefði orsakað tapið (sem er nú reyndar nær 30% í raun).  Þeir höfðu gert þau mannlegu mistök að fjárfest í skuldabréfum bankanna og smávegis í Samson og Baugi.

 

Ég er ekki viss um að almennur launamaður sé nógu meðvitaður um að þetta eru 12% sem hann er skildaður til að láta renna til lífeyrissjóða, vegna þess að það eru aðeins 4% sem koma fram á launaseðlinum, hin 8% heita hinu fáránlega nafni mótframlag vinnuveitenda.

 

Minn frjálsa sparnað hafði ég frá 2004 talið best varðveittan á gjaldeyrissreikningum, ég hafði ekki það fjármálavit að hefja stórtækar lántökur í þeim tilgangi að taka stöðu með krónunni á sama tíma og ég taldi að sparnaðurinn yrði best geymdur í erlendri mynt.  Því fór sem fór raun ávöxtunin á minn litla frálsa sparnað varð 60-70%.  Ég hef alltaf verið á því að ég eigi að fá að ávaxta sjálfur  þessi 12% sem lög skylda mig til að láta renna til lífeyrisjóðs.

Lífeyrisréttindi skerðast