Meira um hálfvita.

Í síðustu viku fór vinnufélagi minn á kúrs til fagbréfs í múrverki.  Hann lagði á sig nokkurra klukkustunda ferðalag og var að heiman alla vikuna.  Hann sagði farir sínar ekki sléttar þegar hann kom til baka, því að hann hefði vantað einn af fimm til að ná lágmarks einkunn.   Það sem hann feilaði á var hver eðlisþyngd fiberpússningar væri en það hafði hann ekki í höfðinu þegar í prófið kom.  

Þó að þessar upplýsingar standi utan á fiberpúss pokunum þá er það ekki nóg þegar í próf er komið ef þú veist þetta ekki ertu fáviti.  Ég varð að viðurkenna með sjálfum mér að ég hafði þetta ekki í kollinum heldur.  Tók þó að mér að setja upp sýningarvegg fyrir verslun á Íslandi 2002 þegar þetta múrefni var markaðssett þar. 

Tveimur árum seinna vissi ég enn allt um fiberpúss, svo mikið að þegar mér var núið því um nasir að ég væri að svindla á efnisnotkun þá gat ég sótt mér gögn erlenda framleiðandans á netið og rekið þau framan í verkfræðinginn sem var búin að fá vegginn á húsinu sem við vorum með í vinnslu útboraðan til að taka kjarnasýni sem sýndu þykktir.  Ágreiningurinn stóð um það að íslenski söluaðilinn gaf upp helmingi meiri þykkt og þar með efnisnotkun en framleiðandinn.  Þetta gat ég sýnt verkfræðingnum svart á hvítu fyrir 6 árum síðan. 

Nú man ég ekki lengur eðlisþyngdina á fiberpúss og þarf sennilega að láta af störfum eða þykjast vita það þangað til að ég sé næst fiberpússpoka til að lesa á sem sennilega verður næst þegar ég nota fiberpúss. 

Það er þetta með þessa undarlegu kröfu menntakerfisins um próf án gagna. Maður hefði haldið að menntun gengi út á frjóa hugsun og hvar ætti að leita gagna. En aðferðafræðin gengur út á það gagnstæða þ.e.a. fylla höfuðið af einskírsverðum upplýsingum og dæla broti af þeim á blað á fyrirfram ákveðnum tíma.  Það var t.d. ungum manni sem ég þekki vikið úr skóla fyrir að notast við einhverskonar snjallsíma í miðsvetrarprófi, þetta var áður en fólk almennt áttaði sig á að símarnir gætu haft þetta notagildi. Maður hefði haldið að svona hugmyndaríkum dreng hefði frekar átt að hampa fyrir útsjónarsemi við að afla upplýsinga þegar hann þurfti á þeim að halda.

Þessi vinnufélagi minn er frá Afganistan, hörku verkmaður sem kann líka að lesa utan á norska poka og kann að fara með farsíma, einnig veit hann hver getur gefið upplýsingarnar ef áletrunin á pokanum er ólæsileg.  Enda miklu gáfulegra að leita upplýsinga en að taka t.d. sénsinn á röngum blöndunarhlutföllum sem vinnuveitandi og verkkaupi sitja svo uppi með sem tjón.  En í prófinu til fagbréfs var honum skilt að mæta með höfuðið fullt af upplýsingum um steypu og taka sénsinn á að þær væru ekki einskisverðar eða sitja því uppi með ónýta viku.

 

Hyskið út úr húsum þjóðarinnar.

Framsókn er ekki dauð úr öllum æðum, löngum hefur hún verið sökuð um að standa fyrir helstu framfarörum í þessu landi.  En nú ber svo við að þeir ætla að banna skipulagða glæpastarfsemi.

Ef þessum lögum verður beitt af réttsýni er um eitt mesta framfaraspor seinni tíma að ræða.  Væntanlega munu þessi lög banna fjórflokkinn, ríkið og bankkerfið.  Þeim bælum verður því væntanlega lokað um leið og lögin taka gildi og almenningur mun losna við hyskið af sinni launaskrá.

Vilja banna skipulagða glæpahópa