Bill Hicks.

Undanfarið hefur ímyndun átt hug minn allan og á því ímyndunarfylleríi hefur Bill Hicks verið nefndur ítrekað til sögunnar.  Í sumar höfum við Matthildur mín þvælst um fjöll og firnindi N-Noregs.  Á þessum þvælingi hafa tvenn mannvirki vakið sérstaka athygli mína án þess að ég hafi gert meira með það en að minnast orða Hicks um tilveruna, m.a. hvernig okkur er ætlað að trúa á annarra manna ímyndunarfyllerí.  Þessi mannvirki eru tómar kirkjubyggingar fortíðarinnar og skólabyggingar nútímans.   

Lífið er eins og ferð í skemmtigarð og þegar við ákveðum að fara um hann finnst okkur hann vera raunverulegur, vegna þess hve máttugur hugur okkar er. Og ferðin er upp og niður, hring eftir hring, með spennandi og hrollvekjandi uppákomum þar sem allt er litað skærum litum, og með háværum áherslum, og það er svo gaman - um stund.

Sumir, eftir að hafa verið á ferð um langa hríð, spurðu eftir stund er þetta raunveruleikinn eða er þetta virkilega bara ferðalag? Sumir sem þekkja þetta ferðalag koma til baka til að segja okkur; "Hey, hérna þarft þú ekkert að óttast aldrei, eða vera hræddur, vegna þess að þetta er bara ferð" -og við drepum þetta fólk.

"Hann verður að halda kjafti! Ég hef fjárfest í þessari ferð...sérðu ekki hvað ég ég markaður áhyggjum...sjáðu hvað ég hef lagt á mig fyrir bankainnistæðurnar mínar...fyrir fjölskylduna....þetta verður að vera raunveruleikinn".

En þetta er nú samt sem áður bara ferðalag.

En við drepum alltaf góðu gæjana sem reyna að segja okkur það, og leifum djöflunum að ganga af göflunum. En það skiptir ekki máli, þetta er bara ferðlag og við getum breytt um stefnu hvenær sem við viljum.

Allt sem við þurfum er að velja.

Ekkert erfiði, engin vinna, ekkert starf, engin sparnaður né peningar - bara að velja á milli ótta og kærleika.

Með augum óttans viltu setja stærri lás fyrir útidyrnar, kaupa byssur og loka þig af - augu kærleikans sjá okkur aftur á móti öll sem eitt.

Það sem við getum gert til að breyta heiminum strax, er að taka alla peninga sem við samþykkjum að eitt sé í vopn og varnir ár hvert. Í staðinn notað þá í að fæða, klæða og uppfræða þá sem eru þurfandi í heiminum, sem væri samt mörgum sinnum meira en þyrfti, og ekki ein manneskja yrði útundan, síðan kæmumst við áfram ...saman...bæði hið innra og ytra...að eilífu...í friði.  - Bill Hicks 1961 - 1994 (grínisti og uppistandari var vanur að ljúka þáttum sínum með þessari orðum).

Ef einhver hefur haft þolinmæði til að lesa svona langt er spurning um að gefa sér einnig tíma til að horfa á þetta uppistand.  Það tekur grínarann ekki nema nokkrar mínútur að ná fullri athygli, að vísu nokkuð grófur á köflum, og eftir er setið með allskonar ímyndanir.