Deepak Chopra.

Fyrir u.þ.b. 10 árum uppgötvaði ég Deepak Chopra þegar ég keypti lífspekibókina hans "Lögmálin sjö um velgengni" sem þýdd var á íslensku af Gunnari Dal.  Það má segja að speki Chopra hafi vakið svipuð viðbrögð og þegar alsheimersjúklingurinn vildi ekki sleppa kristalvasa sem hann veifaði í kringum sig, þegar eiginkonan ætla að taka vasann af honum áður en hann bryti hann því þetta var kær brúðkaupsgjöf þeirra hjóna.  Hún spurði hann "hvað heldur þú eiginlega að þetta sé maður, kannski eitthvað til að veifa í kringum sig", hann svarið "ég veit ekki alveg hvað þetta er en mér finnst þetta vera eitthvað sem tilheyrir mér".

Ef ég man rétt þá er Chopra læknir menntaður í lyflækningum.  Einhvern tíma rakst ég á áhugavert viðtal við hann þar sem hann skírði frá því með hvaða hætti það kom til að hann fór að stunda andlegar lækningar ef svo má að orði komast.  Þar skírði hann það út á mannamáli hvernig krabbamein verður til vegna ójafnvægis eða það sem kallað er stress.  Eins hvernig það getur verið eitt það versta sem upp kemur við þannig aðstæður sé að meinið uppgötvast.  Því  það á það til að valda meira stressi og stækkar meinið.  Fólk gæti þess vegna verið búið að fá oft krabbamein á lífsleiðinni án þess að hafa minnstu hugmynd um sem hyrfu við það að fólk næði andlegu jafnvægi á nýjan leik. 

Þetta viðtal er reyndar á öðrum nótum en verður áhugaverðara eftir því sem á líður.