Darraðardans dúkkulísanna í Davos

Hátt er reitt

til manndrápa

glysgjarnar gásir

slefa blóði;

nú skal vopnum

skutlað með Atlanta,

horfinnar karlmennsku

hylli vilja njóta,

slengja með tíðatöppum

fram stolti þjóðar

-og hóta.

 

Lyga vefur

í garna flækju,

og fjöldagrafar

afhöfðaðrar karlmennsku,

blóðug gufa

af sprengiregni

upp stígur,

með falli eldflaugar;

slá sér úr brjósti

dömu bindi þetta.

 

Hér fyrir fara

Flissandi og Rjúkandi,

Hnellin, Ljómandi

tungum teygðum,

með lim niður sveigðum

stolt mun bresta

gáfnafari höfuðs

í skuðið sletta.

 

Dönsum, dönsum

dansinn darraðar

þann er ungum Hán

rúmar fyrir!

Dansinn skulum stíga

fólki á slig ríða,

þegar vinir bíða

er sköpum skipta.

 

Dönsum, dönsum

dansinn darraðar

og transhuman

síðan fróum!

Þar munu sigrar

unnir á túrtöppum,

guð og djöfulinn

í gæskuna gefum.

 

Dönsum, dönsum

dansinn darraðar

þras ei þolum

skynugra manna!

Látum eigi

Háns líf fyrir farast,

helgum völlinn;

hræjum fjöldans.

 

Háns munu þegnar

heimi ráða,

og krummaskuðin

er lýðir áður byggðu;

kvaddir verða

í náttúruleysi

lafandi lostakústar

 í horfnu afdala hreysi.

 

Nú skal þjóð

gengin spor afmá

fljótt fornum

kenjum gleyma.

Dansi lokið

á velli rauðum;

þar hljómar þagna

í ópi glópa.

 

Ógeðslegt verður

um að litast

er bómullar bólstur

gólfið litar,

en sjálfur himin

speglar tíðablóðið;

er loks skósveinar

skynja hólið.

 

Trylltan dansinn

Hán stigum

til heiðurs,

kyrjum glaðar!

heyra skal sá

er heyra á:

transhuman skaki

manfólk með taki.

 

Ríðum rafmagns röftum

hart okkur skökum,

með titrandi bröndum 

burt út héðan.

 

Það getur virst sniðugt að snúa andskotanum upp á ömmu sína, en ekki er það geðslegt þegar andskotinn og amma hans stíga trylltan djöfla dans.