Heilt ár í Hálogalandi

Þá er árið orðið heilt í Hálogalandi og sólin farin að skreyta himininn um miðnættið jafn fallega og þegar ég fyrst hingað kom frá landinu bláa.  Þjakaður af  lesefni stefnuvotta og atvinnuleysi tíðarandans.  Þaðan sem ég gat ekki lengur haldið jafnvægi í tilveru verðtryggðrar vísitölu.  Greip því tækifærið þegar það gafst, tækifæri sem allt eins gat verið hálmstrá.  Flaug yfir himinn og haf í gegnum snjóél og öskuský maíhretsins mikla 2011.  En ef flugferðin sú myndi reynast svikult hálmstrá yrði ávinningurinn aldrei minni en segir í ljóðinu hans Kristoffersons „freedom is just another word for nothing left to loose". 

Hér í Hálogalandi hef ég fengið eins árs andlegt leifi frá verðtryggðum veðlánum sem éta upp þau veraldlegu gæði frelsisins sem kallast peningar og eru sagðir eitt mikilvægasta keppikefli þessa lífs.  Svona Hálogalands ferð gat því alt eins leitt til frelsis sem hefði verið túlkað sem missir alls.  En það var bara orðið svo erfitt að vera frjáls á landinu bláa, orðin of þung byrði að bera í sjónhverfingu þess sem bankar reglulega á dyrnar sem stefnuvottur.

Hálogaland er fornt nafn á landsvæði norðarlega í Noregi, eða  frá Namdalen í Þrándarlögum til Lyngen í Troms.  Á 9. og 10. öld var það samheiti á sjálfstæðu svæði sem náði yfir fylkin Troms, Norland og Þrándheim þ.e. þann hluta sem byggður var norrænum mönnum.  Norðan við Hálogaland var Finnmörk, þar sem samar bjuggu.  Á Hálogaland er minnst í Íslendinga og Noregskonungasögum sem síðasta sjálfstæða svæðisins sem Haraldur Háfagri lagði undir konungsríkið Noreg.

Þar sem Hálogalands er getið í Íslendingasögum og Harstad staðarins sem ég hef nú haft sem minn heimabæ um eins árs skeið í sjálfri Heimskringlu Snorra, þá má allt eins geta sér þess til að tengsl þessa svæðis í Noregi við Ísland hafi verið mikil á víkingatímanum og frá Hálogalandi hafi fólkið komið til Íslands sem ekki sættu sig við útfærslu Haraldar Hárfagra á frelsinu til fona í formi skatta og skuldbindinga. 

Í vetur ákvað ég mér til dægrastyttingar að fara á fyrirlestur á menningarsetrinu Trondenes sem er hér í bæ og hefur að geyma víkingaminjar, miðaldakirkju og sögusafn.  Það kom ekki á óvart að á fyrilestrinum hjá Ásborgu Árnþórsdóttir, sem var um árangurinn af sögutengdri ferðaþjónustu á Íslandi, að einn staðarhaldara á Trondenes upplýsti það að Grettir Ásmundsson væri ættaður héðan úr nágrenninu og hefði átt dvöl hér hjá sínu fólki þegar hann var dæmdur til útlegðar á Íslandi

Auk þess að finna til samkenndar með Ásborgu og Gretti sem Íslendingur úti á Trondenes í vetur, þá hafði ég fundið  það sama og Ásborg sagðist hafa fundið þegar hún kom hingað "það er eins ég hafi komið hingað áður".  Svona getur saga íbúa Hálogalands og Íslands verið samtvinnuð líkt og eilífðin í gegnum þúsund ár.

Núna er ég sem sagt búinn að lifa og starfa heilt ár í Harstad og á þessu eina ári hafa persónuleg met verið sleginn.  Fyrir það fyrsta þá hef ég ekki verið í eins miklum fjarvistum frá henni Matthildi minni og fjölskyldu frá því við kynntumst árið 1986 eða 80 -135 daga í einu, en tvisvar hef ég farið til Íslands og einu sinn hefur hún komið hingað.  Ég hef ekki horft á sjónvarp í heilt ár en það hefur ekki gerst síðan sjónvarpið kom á austurland 1968, þess í stað hef ég flækst um fjörurnar eftir vinnu, en hún er þægileg vinnuvikan hérna innheldur venjulega 37,5 vinnustundir, hefur aldrei verið styttri á minni ævi.  Ég hef ekki unnið eins lengi hjá sama vinnuveitenda síðan 1982 ef ekki eru talin þau fyrirtæki sem ég hef rekið sjálfur.

Ég er stundum spurður hvernig mér líki í Harstad, eða "trives du her i Harstad" og hvort ég komi til með að vera.  Enn sem komið er hefur svarið verið "ég tek einn dag í einu".  Vinnufélagarnir gerðu mér þann heiður í vetur að gefa konunni sem reiknaði út launin þeirra í áratugi mynd sem ég hafði málað af einni fjörunni í tilefni þess að hún lét af störfum við eftirlauna aldurinn.  Eins hef ég tekið að mér að myndskreyta húsvegg á tjaldstæðinu hérna í Harstad sem stendur við uppáhalds fjöruna mína svo ég get ekki alveg verið sannur í því að segjast bara ætla að vera einn dag í einu, er jafnvel farin að plana heilt sumar í huganum.

Það sem hefur áunnist með því að stefnuvottar og sjónvarpstöðvar hafa ekki komið sinni dagskrá að í kollinum á mér í heilt ár er að mörgu leiti merkilegt, en samt ekkert nýtt heldur gamalt og gott.  Það er nefnilega það, að það sem gefur lífinu gildi er að láta sólina skína á ásjónu sína, leifa glitrandi bliki bárunnar að merla í augunum og finna góðan stein í að fleyta kerlingar í fjöruborðinu þess á milli.  Þessum dásemdum lífsins gleymdi ég einhverra hluta vegna í frjálsu falli þeirrar verðtryggingar sem ætluð er venjulegu fólki. 

En núna er vorið komið enn á ný, maríuerlurnar mættar á hlaðið og farnar að huga að hreiðrinu fyrir ofan útidyrnar.  Ég fylgist spenntur með á milli fjöruferða og er farin að skipuleggja meira en einn dag í einu líkt og þær.  Matthildur mín ætlar nefnilega að koma hingað í sumar og við ætlum að skoða dásemdir Hálogalands.  Hérna rétt sunnan við holtið er listaverkið Lofoten og vestan við sundið er Vesterålen, einhverjir eftirsóttustu staðir Noregs heim að sækja.  Núna gefst tækifæri að heimsækja þessar perlur með svipuðum tilkostnaði og maríuerlur.

Hvað framtíðin ber svo í skauti sér er ekki  auðvelt í að spá, en er á meðan er, er eina augnblikið sem skiptir máli.  Allavega hef ég fengið þá flugu í höfuðið að betra sé að fá fugla himinsins til skrafs og ráðagerða um veginn fram á við líkt og Hrafnaflóki forðum.  En núna er rétt að hafa sig í kúrekastígvélin skunda á stað heim í tveggja vikna dvöl í landi elds og ísa, landsins sem hjarta mitt ól.

Athugasemdir

[Helgi Armannsson (IP-tala skráð) 20.5.2012 kl. 09:39]

skemtileg ad lesa tetta Magnus goda ferd heim og til hamingju med tann frabaera arangur ad vera med 1 ar an sjonvarps

[Sólrún (IP-tala skráð) 20.5.2012 kl. 10:20]

Til hamingju með norska afmælið.Máltækið sem segir þolinmæðin þrautir vinnur allar er greinilega í fullu gildi hér.

Það er skrýtið að segja það við bláókunnugt fólk að eg er strax farin að hlakka til að Matthildur skuli vera á leeið til þín í sumardvöl.Þið eigið það svo skilið :)

[Kalla Lóa Karlsdóttir (IP-tala skráð) 20.5.2012 kl. 16:11]

Langar að óska þér til hamingju að vera komin á stað þar sem fólk getur lifað..

Vildi svo segja þér að ég á bróður þarna sem heitir Örn Karlsson, Búin að búa í Noregi í einhver 30 ár og rúmlega það. Konan hans heitir Elsa og er norsk. Væri gaman fyrir ykkur að hittast (ef að það hefur ekki gerst) en hann er farin að ryðga í íslenskunni. Sjálf bý ég á Spáni.. Gangi þér allt í haginn..

kv. Kalla Karls.

[Magnús Sigurðsson, 21.5.2012 kl. 17:38]

Takk fyrir árnaðaróskir og góðar kveðjur.  Nú er ég komin yfir hafið og heim, alla leið austur í Útgarð á Egilsstöðum.  Ferðalagið tók frá því kl. 9 á sunnudagsmorgni þegar ég fór út úr dyrunum á Gamle Satangnesvei í Harstad til kl. 16 á mánudegi þegar ég kom inn úr dyrunum á Útgarði.  Ferðalag sem tók lengri tíma en að fara til Ástralíu um árið þó ekki væri verið svo marga klukkutíma í lofti.

Bestu kveðjur til Ástralíu, Ísland og Spánar.

[Helgi Armannsson (IP-tala skráð) 23.5.2012 kl. 06:47]

tu hefur tekid med ter gott vedur Magnus ekki veiti nu af