Hávamál í sínu einfaldleika

Þau eru ekki mörg heilræðin sem brýna eins hyggjuvitið og Hávamál, eru þau skyldulesning hins frjálshugsandi manns. Þau skýra leiðina til þess sjálfráða yndishags er tekur hagvexti nútímans langt um fram, -þar sem í stöðugleikanum margur verður af aurum api.

Vits er þörf þeim er víða ratar, segir í kvæðinu. Sæll er sá er sjálfur um á bú þó lítið sé. Einn er auðugur á meðan annar er fátækur, -hvorugt hefur að gera með lof né löst. Deyr fé, deyja frændur, deyr sjálfur hið sama. En orðstír deyr aldregi þeim er sér góðan getur.

Flest má finna í kvæðinu sem lífsleiðin hefur að bjóða. Frá því ungur ég forðum fór einn saman; þá villu vega uns það ríkur varð að vita að maður er manns gaman. Vin sínum skal maður vinur vera. Glaður og reifur skyli gumna hver, uns sinn bíður bana.

Þeir eru víða varðmenn þess viðtekna í newspeak mainstream medíunni, sem hafa umsnúið frjálshyggju Hávamála í öfugmæli svo ósnotur maður þykist vita ef hann á sér vá í veru, á meðan sá er sæll sem sjálfur um á - lof og vit meðan lifir.

Hyggjuvit Hávamála snýst ekki um að stjórnast af fortíðinni heldur að vinna með minnið á þann veg að einstaklingurinn með eigið innsæi að vopni móti nútíðina í frelsi, -ekki í ótta við frelsið.

Ég veit einn, að aldrei deyr; dómur um dauðan hvern.

Einfaldari heilræði eru vandfundin.