Þegar ég fékk drepsóttina

Það hefur sjálfsagt ekki farið fram hjá lesendum þessarar síðu að síðuhafi hefur ekki trú á kóvítinu. Seint s.l. sunnudag heimsótti mig slæm lumbra, sem brast á eins og hendi væri veifað, þannig að ég varð allur lurkum laminn. Svona lumbrur taldi ég mig hafa fengið áður, einu sinni orðið ógangfær og oftast bólgin af bjúg.

Sem betur fer hef ég yfirleitt verið orðin rólfær til vinnu daginn eftir, en svo var ekki á mánudaginn, -rétt náði að staulast á milli stóla. Ég er fyrir löngu búin að greina hvað veldur, tengi þetta ákveðnu ruslfæði sem ég forðast yfirleitt að éta rétt eins og rottueitur. En á sunnudaginn hafði ég ekki staðist freistinguna.

Vegna ástands míns mánudagsmorgni leist Matthildi minni ekki á blikuna og kom snemma heim frá vinnu, leitaði eftir lækni, að fengnu mínu samþykki auðvitað þar sem svona lasleiki hafði venjulega tekið viðsnúning eftir nóttina. Vegna greiningar minnar og hjartaáfallsins um árið virtist þetta því rökrétt ákvörðun.

Nú rýkur engin til læknis sí svona orkulaus, óbólusettur á náttfötunum og ó pcr prófaður, eða svo var allavega á mánudaginn. Þannig að niðurstaðan varð sú að sendur var sjúkrabíll. Í þann mund þegar Matthildur sagði að sjúkrabílnum hefði verið parkerað framan við blokkina birtust tvær lafmóðar geimverur inn á rúmgafli og mér varð ekki um sel.

Fljótlega kom í ljós að þetta voru grímuklæddir sjúkraflutningamenn í geimfarabúningum. En hvorugur þeirra var læknir. Annar kynnti sig með nafni en hinn heilsaði mér með nafni og þekkti ég þá röddina þó svo að ég greindi ekki hver væri í gegnum múnderinguna.

Þarna var komin ungur vinnufélagi úr steypunni, sem ég hafði ekki hitt um tíma, og hafði sagt mér þá að hann hefði áhuga á að gerast sjúkraflutningamaður, -þegar ég akiteraði fyrir steypunni. Eftir stuttan formála um að ég yrði fluttur til læknis, sem myndi ræða við mig í sjúkrabílnum fyrir utan heilsugæslustöðina, höfðu þeir fumlaus handtök við að flytja mig niður stigaganginn út í bíl.

Þegar komið var í bílskýlið á heilsugæslunni var mér sagt að nú þyrfti að taka hraðpróf. Ég reyndi að malda í móinn með upphaflegum tilgangi ferðarinnar en allt kom fyrir ekki. Þegar fyrr um félagi minn var búin að taka prófið, sem honum fórst vel úr hendi, og bíða um stund kom, -a ha kóvít.

Áfram reyndi ég að umla um hvers vegna óskað hefði verið eftir viðtali við lækni, að ég væri að auki svokallaður undirliggjandi hjartasjúklingur og hefði áhyggjur af því ástandi mínu þrátt fyrri að vita að ég hefði étið það sem fyrir mér væri rottueitur, af álíka óvitaskap og sá sem dælir dísel á bensín bíl í þriðja sinn.

Eftir japl, jaml og fuður var ákveðið að sjúkraflutningamennirnir tækju lífsmörk. Ég gat sem betur fer aðstoðað félaga minn úr steypunni hvernig blóðþrýstings mælirinn ætti að snúa. Það var ekki eins gott með hjartalínuritið, enda sagði hann að þetta væri alibaba drasl sem væri keypt á netinu. En í þriðju tilraun virkaði dótið og allskonar krass á strimlum flæddi um bílinn.

Seint og um síðir bættist þriðja geimveran við inn í sjúkrabílinn og sagðist vera læknirinn og að ég væri sennilegast með kóvít. Ég hélt áfram að jamla um rottueitrið, sem mér hefði orðið á að éta í óvita skap, bjúginn, sem ég væri útblásinn af, -orðinn tútinn og blóðsprengdur í framan eins og gamall róni. En það sást nú náttúrulega ekki í gegnu grímuna sem búið var að reima fyrir smettið.

Læknirinn í geimverubúningnum sagði að kóvítið væri ekki til að bæta neitt af þessu sem ég taldi upp og mælti með pcr próf til að fá endanlega úr kóvítinu skorið. Þar að auki væri ég óbólusettur, þannig að líklega ætti ég eftir að verða enn veikari fyrir vikið.

Síðan spurði hún mig hvort ég treysti mér til að vera heima og þau myndu hringja í mig af heilsugæslunni til að fylgjast með hvernig ég hefði það þangað til pcr prófið lægi fyrir, eða hvort ég vildi verða sendur strax á sjúkrahús. Ég sagðist vel treysta mér til að vera heima. Það væri nú ekki málið, þau yrðu bara að skutla mér heim því ég væri á náttfötunum.

Eftir að heim kom og sjúkrabíllinn var opnaður og ég steig út þá flæktust alibaba hjartalínuritin um fæturna á mér, sem alveg hafði gleymst að líta á, -enda varla nokkuð á þeim að græða, -fuku svo út um víðan völl. Geimverurnar silgdu á eftir þeim um bílaplanið eins og segskútur í sunnan sjö til að tína saman enda fyrstu vindhviður óveðurslægðarinnar, sem gekk yfir landið á mánudaginn var, komnar á kreik.

Ég staulaðist upp stigana í blokkinni til hennar Matthildar minnar og sjúkraflutningamennirnir skottuðust með töskuna á eftir, sem Matthildur mín hafði sett ofaní ef ég þyrfti á sjúkrahús. Þeir minntu mig á, um leið og þeir kvöddu, að fara í pcr prófið daginn eftir, -um leið þakkaði ég þeim vel unnin störf.

Sem betur fer tók hitinn, bjúgurinn og verkirnir að hjaðna fljótlega eftir læknis heimsóknina, og að heim var komið, með skammti af panodil samkvæmt læknisráði. Þetta ástand varði því bara nokkrum klukkustundum lengur í þetta sinn en vanalega.

Á þriðjudags morgni gat ég meir að segja dregið hring af fingri, sem er ágætis mælikvarði á bjúginn, þar að auki gengið rösklega um gólf með súrefnismettunarmælinn, sem ég fékk heim með mér á öðrum fingri, og hitinn var komin niður í það eðlilega.

Þá hringdi í mig læknir af heilsugæslunni til að spyrja hvernig ég hefði það í kóvítinu og til að minna mig á pcr prófið. Fræddi mig á því að kóvítið ætti það til að fara versnandi og vera verst á sjöunda degi hjá óbólusettum og því nauðsynlegt að stimpla sig með staðfestu pcr prófi inn í kerfið. Ég sagði honum að ég hefði það bar ágætt, en hérna væri einhver misskilningur á ferðinni ég hefði komið út af allt öðru er en áhyggjum af kvefi.

Það hefði bara ekkert verið hlustað eftir pinnaprófið. Ég ætlaði samt ekki að standa úti í nepjunni í biðröð í snjóskafli niðri á nesi daginn eftir að hafa verið keyrður ósjálfbjarga í sjúkrabíl vegna bráðsmitandi drepsóttar. Ég myndi hafa það fornkveðna í heiðri, halda mig heima á meðan kvefið rjátlaði af mér og fara vel með mig þessa vikuna.

Og nú bíð ég á milli vonar og ótta hvað gerist hinn sjöunda dag.

Athugasemdir

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 26.2.2022 kl. 10:27]

Óska þér góðs bata, meistari Magnús.

Þetta er nú annars meira hallærið á Héraði að þeir eigi bara eitthvert alibaba drasl til að taka hjartalínurit af höfðingjum.

[Magnús Sigurðsson, 26.2.2022 kl. 11:07]

Sæll Símon Pétur og kærar þakkir fyrir bataóskirnar.

Já, það höfðu farið fréttir af fjársvelti Heilbrigðisstofnunar Austurlands fram að kóvítinu um árið, og má ætla að það hafi lítið lagast.

Eitthvað kosta nú einota geimfarabúningar og pinnapróf.

[Guðmundur Jónsson, 26.2.2022 kl. 13:27]

Frú Matthildur þarf greinilega að passa betur upp á að þú komist ekki í þetta rottueitur Magnús. Góðan bata.

[Magnús Sigurðsson, 26.2.2022 kl. 16:40]

Þakka þér fyrri Guðmundur, já það er rétt betra að passað upp á óvitann.

[Húsari. (IP-tala skráð) 26.2.2022 kl. 20:19]

Sæll Magnús.

--

--

því freisting hver unnin

til sigurs þig ber!

[Magnús Sigurðsson, 26.2.2022 kl. 21:41]

Sæll Húsari. Við freistingum gæt þín hefði betur haft það í huga.

En nú verður líklegast aldrei úr því skorið svo óyggjandi sé, búð að aflýsa kóvítinu og hætt að taka pcr próf.

[Ingólfur Sigurðsson, 26.2.2022 kl. 22:28]

Þetta er vel skrifaður pistill, Magnús. Ég óska þér sömuleiðis góðs bata. Ætli það sé ekki hægt að segja að sjöundi dagurinn sé vafamál eins og annað, en alltaf gott að fara vel með sig eftir slíkt. Já, mataræðið skiptir líka máli.

 

Það hefur verið rétt sem kunningi minn á Facebook sagði, að allir myndu fá þetta fyrr eða síðar, bólusettir eða ekki. 

 

Mamma sem er frekar slæm í lungunum fékk pest í vetur sem ég taldi Covid, og ekki fór hún til læknis, óbólusett, en er í fullu fjöri enn. Þríbólusettar vinkonur hennar sem gæta að heilsunni og borða hollnustu fengu einhverjar Covid eftir þriðju sprautuna, þannig að þetta er dularfullt allt. 

 

Ég fékk undarlega pest 2020 og var smeykur því ég trúði því að þetta væri drepsóttin. En eftir að ég náði mér af þeirri pest áttaði ég mig á því að sama hvaða nafni þetta nefnist verður líkaminn bara að ganga í gegnum þetta. Ekki verra að treysta á Eir, lækningagyðjuna, eða Krist, eða það sem menn trúa á. 

 

En pcr prófin voru líka talin óviss. En ekki minnkar óvissan þegar þau eru ekki notuð, það er rétt.

[Magnús Sigurðsson, 27.2.2022 kl. 07:42]

Þakka þér fyrir batakveðjuna Ingólfur, og hughreystandi athugasemdina.

Nú er hinn sjöundi dagur og ég ekki verið hressari síðan lumbran skall á, en ætla að hafa það fornkveðna í huga áfram; -fara vel með mig og passa að slá ekki niður. Þó svo að nú sé komið að því að fara á stjá.

[Halldór Jónsson, 28.2.2022 kl. 02:41]

aldeilis töffari

[Magnús Sigurðsson, 28.2.2022 kl. 06:03]

Annað er til lítils annars en leiðinda Halldór.