Örfá orð um her

Þegar kaldastríðskumlin hrygla og mæðast við að mæla fyrir íslenskum her, -tekst kannski eftir allt saman að endurvekja andvana fæddan tilbera í vindrellandi bryndreka, sem ekkert varð úr fyrir hrun, -Geysis Green og EES til arðs og æðis.

Formsatriði var á sínum tíma ekki fullnægt, -en slapp samt til þá, helferðarhyskið sá um að verja þetta ógeðslega þjóðfélag fyrir náhirðina, -þar sem eru engin prinsipp, engar hugsjónir, bara tækifærismennska og valdabarátta – vatnsblá, glær og galtóm, -en nú skal formsatriði fullnægt.

Þegar fölsku tennurnar glamra enn á ný í kaldastríðskumlinu, augun eru orðin eins og gutlandi spælegg innan við ferköntuðu flöskubotna gleraugunum, sem trjóna á nánösunum, -styttist í að Grísalappalísa heillist af mesta fríki á Fróni - sem verður mælandi á hroða ensku.

Sú herkvaðning verður vonandi á við öskur trúðsins, sem er þúsund þagna virði, -drög að dróma; á við dyn kattarins, skegg konunnar, undirstöðu bjargsins, sinar bjarnarins og minni gullfisksins, -svo ég held ég bara þegi.

 

Athugasemdir

[Ingólfur Sigurðsson, 11.4.2023 kl. 16:42]

Þú ert stílsnillingur þegar þú vilt Magnús. Sjaldan hef ég lesið betri skilgreiningu á flóknum boðskap nafna þíns. Það sem mér finnst svo magnað við þennan pistil þinn, er að þetta sem mér hefur alltaf fundizt hluti af boðskap hjá Megasi er hér fært í augljósan búning.

Megas er svo hógvær. Ég spurði hann oft um boðskap í þessum frægustu lögum hans þegar ég var á menntaskólaárunum og heimsótti hann oft. Hann var mjög hógvær og sagðist oft hafa verið að leita að einhverjum "orðum til að passa við tónana", en auðvitað var það alltof mikil hógværð í honum.

Reyndar kom það einu sinni fyrir þegar ég gagnrýndi hann fyrir að sleppa 5. erindinu á laginu "Fjögurmilljóndollaramannúðarmálæði" að hann fór að útskýra fyrir mér boðskap ljóðsins sem áróður gegn stríðsrekstri - en þó kannski yfirborðsmennsku enn frekar - á sinn hógværa hátt - að þetta væri lýsing á nútímanum (eða pólitísku fjasi þess tíma) undir áhrifum Hallgríms Péturssonar og Passíusálmanna. Ljóðið Mannúðarmálæði var upphaflega 8 erindi, hvorki meira né minna, sagði hann, en stytt niður í 4 erindi á plötunni. Ég vissi um 5. erindið, sem var í söngbók nr. 3 eftir hann, sem var gefin út árið 1973.

En þessar línur í Grísalappalísu hef ég ekki skilið með þessum hætti. Ég spurði hann ekki sérstaklega um þetta lag, en um lögin í heild á "Drögum á sjálfsmorði", og það var torrætt svar sem hann gaf, en mér skildist á honum að einhverjar kvinnur hafi verið fyrirmyndin, og ég velti því fyrir mér hvort óreglan á honum hafi haft einhver áhrif kannski á sum ljóðanna, án þess þó að koma niður á gæðum, en gert þau kannski torræðari. 

Hann útskýrði verkið í heild fyrir mér mjög vel, "Drög að sjálfsmorði", sem ferðalag frá þunglyndis til skýrleika, með "Hvell-Geira". Jafnvel skildist mér að óperur eða sígild verk hafi verið fyrirmynd hans að verkinu í heild, eins og það er innrammað af sígildum tónverkum, eins og hann benti mér á, með tilvitnanir í heimspekinga á umslaginu.

Þó talaði hann aðeins um "Ef þú smælar framaní heiminn", og mátti skiljast af því sem hann útskýrði að hann væri hálfgramur að fólk skyldi halda það uppgerðarbjartsýni, því það væri argasta háð.

En þetta er eins og ég hef skrifað um í pistli um "Dagstofuannál", að manni virðist hann hafi verið spámaður og séð fram í tímann, og ort með torræðum, dulum hætti um það sem átti eftir að verða.

Ég held að hann gæti verið ánægður með túlkun þína, ef hann les þetta. Mér fannst hann ekki vilja láta flokka sig í hægri og vinstri bása. En hann var hæðinn útí stríðsrekstur fannst mér.

Frábær pistill, bæði skáldinu Megasi til sóma og þér.

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2023 kl. 18:54]

Þakka þér fyrir þessa djúpu athugasemd Ingólfur, - og ekki síður fyrir deila þínum persónulegu kinnum af manninum á svona jákvæðan hátt.

Ég held að Megas hafi haft nef í gegnum holt og hæðir á þessum tíma, þó svo þokan hafi birgt sýn á heiðinni. Drög að sjálfsmorði, næstum hálfrar aldar snilldarverk, -sýni það og sanni.

Gaman að við skulum komast að svipaðri niðurstöðu hver Grísalappalísa er, en hún varð kveikjan af pistlinum. Ef hlustað er á youtube klippuna til enda þá kemur fram í lokin að formsatriði var ekki fullnægt.

Megas á það skilið að vera minnst, -nánast einn af landvættunum, -merkisberi íslenskrar tungu á milli alda. Ég er með pistil í farvatninu um drög að sjálfsmorði. Birti hann seinna í vikunni.

Þakka þér fyrir góð orð í minn garð.

[Arnar Þór Jónsson (IP-tala skráð) 11.4.2023 kl. 19:01]

Sæll Magnús. 

Þegar ég les þennan texta bærast ólíkar tilfinningar innra með mér: Gleði yfir að hafa uppgötvað svo ritfæran mann. Sorg yfir að hafa ekki uppgötvað þig fyrr.

Hlakka til að fylgjast með þér áfram.

Takk.

Arnar Þór Jónsson.

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2023 kl. 19:56]

Sæll Arnar, -og takk fyrir innlitið, athugasemdina og góð orð í minn garð.

Það var mikill fengur að fá þig á moggabloggið og geta hér lesið pistlana þína, gerði það s.s. áður ef þeir ráku á mínar fjörur.

Þegar maður finnur algeran samhljóm, þá á maður það til að verða orða vant, og má segja að það eigi við þegar ég les þín skrif.

Takk fyrir blogg pistlana.

[Pétur Örn Björnsson (IP-tala skráð) 11.4.2023 kl. 20:21]

Lengi hafa pistlar þínir verið góðir, jafnvel afbragðsgóðir, en þessi er með þeim allra kyngimögnuðustu, svo ríkur er hann af skáldgáfu þinni og frábærri orðgsnilld, meistari Magnús. 

[Pétur Örn Björnsson (IP-tala skráð) 11.4.2023 kl. 20:27]

Svo hrifinn er ég að einu g-i var óvart ofaukið hjá mér ... orðsnilld ... vildi ég sagt hafa. 

[Magnús Sigurðsson, 11.4.2023 kl. 20:50]

Þakka þér fyrri góð orð Pétur Örn, -höfðingleg eins og þín var von og vísa.

Innblásturinn að pistlinum er magnaður, sjálfur meistari Megas og Grísalappalísa.

Það og tímarnir hreifa við mér, og ef ég á að segja eins og er þá er ég alltaf smeykastur við að svona fáorð hrákasmíð misskiljist.

En þegar skáldin skilja, þá er ég sáttur, veit samt ekki með Grísalappalísu og meistarann.