Fordæming

Tönn fyrir tönn,

auga fyrir auga.

 

Við sem bak við fjöllin

úr fjarlægð fordæmum,

í glamri falskra tanna

kaldastríðs kumlsins.

 

Þegar himnarnir hrynja;

– halda þá hugsanir

sálinni andvaka?

– hvað verður um börnin

í siðblindu kófinu?

 

Augu fyrir auga,

tennur fyrir tönn.

Athugasemdir

[Guðjón E. Hreinberg, 14.10.2023 kl. 12:53]

Guðsblessun.

[Magnús Sigurðsson, 14.10.2023 kl. 20:26]

Þakkir fyrir innlitið og blessunina Guðjón, -ekki veitir af henni fyrir blessuð börnin á tímum sem þessum.

Annars átti ég svosem ekki von á að neinn skildi eftir sig athugasemd við færslu í formi ljóðs, sem minnist þar að auki á sálina, auk þess að geta talist skot á lesendur.

En þetta kannast þú nú allt saman við, -Takk fyrir mig.

[Haukur Árnason, 14.10.2023 kl. 21:34]

Takk Magnús. Tek undir með Guðjóni.

-halda þá hugsanir

sálinni andvaka ?

Vel orðað, en sefur sálin ? Er hún ekki síkvik og vakandi ?

[Magnús Sigurðsson, 15.10.2023 kl. 06:03]

Blessaður Haukur, -og takk fyrir innlitið og athugasemdina.

Maður skyldi ætla að allir væru tengdir sinni sívöku sál. En það er engu líkara en sálin sé ekki lengur til staðar, -svona ef miðað er við medíuna.

Allavega finnst manna að reynt sé að halda þekkingu eilífrar sálar til hlés, þó svo spilað sé á tilfinningarnar.

Verðum við ekki að reikna með því að við séum gott fólk með upplýsta sál, svona barnanna vegna?