Fimbulfamb

Nú er baksað við að koma á orkuskorti í landinu með kjaftæði, og byggja húsnæði með handaböndum. Þó svo að allir viti að íslendingar séu ein örfárra þjóða sem framleiða mörgu sinnum meiri orku en þeir þurfa að nota, og það umhverfisvæna eins og þeir kalla hana sem þegar græða á því einu að selja upprunavottorð, -sem er einstakt á meðal þjóða.

Græðgivæðing amlóða án verkvits er komið á það stig að ekki verður hjá því komist að ryðja kontórana, það getur engin borgað fyrir nema brot af vankunnáttunni sem þaðan vellur og húsbyggingar bjarga litlu. Þar eru einfaldlega orðnir of margir í því að fá frábærar hugmyndir við færibandið, en eru algerlega handalausir þegar kemur að því að koma þeim í framkvæmd.

Um þetta vitna m.a. fyrirhuguð brú yfir Fossvog, endalausir sáttmálar vegna nýrrar flugstöðvar við Reykjavíkurflugvöll á meðan gróðapungar byggja háhýsi fyrir flugbrautarendann, á fótboltavelli sem fékk að vera þar á sínum tíma á öryggissvæðinu. Svo ekki sé talað um Borgarlínu, Sundabraut, Fjarðarheiðargöng, -og bara nefndu það, -hvað þá Þjóðarhöll sem nú er orðin forgangsverkefni ríkisstjórnarinnar.

Þetta er orðin fáviska á sjálfstýringu þar sem fimbulfambandi lið fullt af frábærum hugmyndum flytur inn mállausa niðursetninga í þúsundatali, og lætur sig dreyma um að flytja inn enn fleiri, til að fara illa með í hagnaðarskini og reynir að telja Íslendingum trú um að það sé að vinna bug á orku og íbúðaskorti.

Staðreyndin er að regluverk lobbýista fjórhelsisins leyfir orðið algerlega frjálsan  innflutning á byggingarefni og fólki, sem ætlað er - og býr við - allt aðfarar aðstæður en íslenskar, til að hrófla upp gróða hreysunum út hverju sem er, svo framarlega sem það fylgir ESB regluverki fjórhelsisins.

Og nú þegar þetta vesalings lið er með allt niðrum sig þegar kemur að verkviti og fjármálalæsi þá dettur því helst í hug að ganga lengra í að vinna á CE vottuðu ESB gullhúðununum sínum, sem hafa gert venjulegu fólki í landinu ófært að komast í gegnum regluverkið með hænsnakofa.

Verkleg vankunnátta fimbulfambaranna og óhæft innflutt byggingarefni fyrir íslenskar aðstæður, hefur nú náð þeirri tæknilegu fullkomnun að húsnæði er orðið óíbúðarhæft vegna mygla áður en það kemst í notkun, -og þá dettur vanvitunum helst í hug að fá að möndla kennsluefni fyrir iðnaðarmenn sjálfir.

Athugasemdir

[Pétur Örn Björnsson (IP-tala skráð) 11.3.2024 kl. 10:32]

Heyr, heyr!

Tek undir hvert orð, meistari Magnús!

[Benedikt V. Warén, 11.3.2024 kl. 13:04]

Réttast væri að hætta allri skriffinnsku og byggja torfbæi. Þeir entust mannsævi.

Eftirlitið, sama hvaða nafn það ber, er orðið alsherjar skaðvaldur í allri framþróun ekki bara í byggingageiranum. 

kv.

[Magnús Sigurðsson, 11.3.2024 kl. 17:37]

Það væri endalaust hægt að fimbulfamba um fáviskuna, en það var búið að finna það út hvernig hægt var að byggja hús fyrir íslenskar aðstæður sem mygluðu ekki, en svo kom EES.

[Helga Kristjánsdóttir, 12.3.2024 kl. 16:47]

Í dag er ég farin að skilja einnar setningu kafla úr bók verðlauna rithöfundarins,mágs míns heitins; Íslendingar eru hænsn!

    Þótt gali ég af mínum hóli.....
 

[Magnús Sigurðsson, 12.3.2024 kl. 18:59]

Takk fyrir athugasemdina Helga, -hún á vel heima hér, bæði undirstrikar og toppar pistilinn.

[Hrólfur Hraundal (IP-tala skráð) 13.3.2024 kl. 10:40]

Þegar ég var strákur í sveit þá bjó ég í kotbæ sem hét Ártún og var við Blikadalsá á Kjalarnesi. þetta var kotbær, hjáleiga frá bæ þar í grendinni og leigan greidd með smjöri og einhverjum afurðum bæjarinns. Guðlaugur bóndi var ævinlega fystur á fætur og gekk hring um bæjinn sinn. Um morgun síðla sumars heyrði ég að hann var að pjakka við norð austur horn bæjarins þar sem eldhúsið var og hafði vatnn náð að renna niður með eldhús glugganum og komst inná gólf, sem ekki var alveg heppilegt því það var moldar gólf, eins og í bæjargöngunum. Þegar torfið var farið frá þá áttaði ég mig á að í raun var þetta timbur hús einangrað að utan með torfi, sem var líka partur af burðarvirkinnu. Það tók Guðlaug um tvo daga að laga timburverkið, eða parta úr tveimur dögum, því öðru þurfti og að sinna á bænum. Ekki vildi Guðlaugur nota gamla torfið og var því skorið nýtt torf því það er ekkert að viti hægt að hlaða úr gömlum torfu hnausum sagði Guðlaugur. Húsfreyjan var í rúmmi allt sumarið og annaðist dóttir þeirra hanna mjög vel. Þetta var síðasta árið sem búið var að Ártúni. þennan bæ hefði áttað varðveita, enda stóð hann lengi eftir að búskap Guðlaugs bónda lauk þar. En þetta var kotbær almennings en ekki höfðigjasetur.

[Magnús Sigurðsson, 13.3.2024 kl. 13:21]

Þakka þér fyrir þessa frásögn Hrólfur, -það er vert að varðveita hana þó svo að of seint sé að varðveita Ártún. Svona stuttar sögur af daglegu lífi frá þeim sem hafa upplifað eru mikils virði, og þessi segir mikið.

Ég hef oft velt því fyrir mér, ef Íslendingar hefðu dottið niður á að varðveita torfbæina inn í steinsteypu öldina 20. hversu frábær hús við ættum. Steinsteypan með sínu burðarvirki og endingu einangruð að utan með torfi.

Það er fyrst nú síðustu árin sem svoleiðis byggingar eru að líta dagsins ljós, og þá sem flottheit fyrir túrista, -t.d. Vök við Urriðavatn.