Það er allt á leiðinni til helvítis

sagði félagi á andaktinni fyrir vinnu í morgun, um leið og hann rauk út af kaffistofunni, enda hitablásarinn farinn að leka. Þið þurfið ekki að panta hádegismat fyrir mig, kokkurinn er pólskur og þarna eru orðnir eintómir fábjánar; -sagði hann um leið og hann skellti dyrunum. Nú jæja sagði annar vinnufélagi svo það hefur gleymst að senda rabbabarasultuna með matarbakkanum í gær.

Mér varð svo á að leggja við hlustir þegar loftslagsváin var útlistuð á gufunni, vegna þess að betur stæður Amerískan hefði þurft að selja húsið sitt á Miami Beach og yfirgefa ströndina vegna hamfarahlýnunar. Reyndar var það ekki vegna þess að yfirborð sjávar hækkaði svo mikið, heldur var það hækkandi fasteignatrygging sem flæmdi hann til fjalla.

Gáfnaljósið, sem rætt var við í fréttinni og sennilega hefur alist upp við valkvíða, sagði að við Ísslendingar yrðum að gera okkur grein fyrir afleiddum áhrifum hamfarhlýnunarinnar og við henni þyrftu stjórnvöld að bregðast með loftslagsaðgerðum, því það væri aldrei að vita hvenær hrísgrjónin hækkuðu líka.

Í fréttinni á undan var rætt við gamla gálu frá því í hruninu, um hversu ófriðvænlega horfir í heiminum, en reynt hefur verið ítrekað að koma henni fyrir á launaskrá hjá alþjóðastofnunum. Allt frá því að hún tók þátt í að setja Íssland á hausinn um árið sem málsvari útrásarvíkingana.

Það tókst svo loksins að koma enni fyrir sem stríðsmála talsmanni. Hún sagðist í stuttu máli heyra þeirri kynslóðar til, sem hefði alist upp við kaldastríðið og vissi því hvað til síns friðar heyrði í heiminum. En virtist ekki gera sér nokkra grein fyrir að fölsku tennurnar glamra varla mikið lengur í kaldastríðskumlinu. -Einmitt, sú sem sagði þið eruð ekki þjóðin.

Já ég held ég verði að taka undir með félaga mínu. Guð blessi Ísland.

Þetta er nú meiri helvítis þvælan

Nú hefur litli ræðuskörungurinn úr Heimdalli farið með himinskautum í hvítu nælonskyrtunni  sinni tvo daga í röð.

Í gær var það hvernig bæta mætti í manneklu eftirlitsiðnaðarins og dag er það loftslagsváin sem hann líkir við hitaveituna á dögum afa og ömmu. Já lengi má böl bæta með því að benda á annað verra. Þetta er jú keppnis í fáviskufabrikkunni.

Ég mæli samt með því að litli ræðuskörungurinn byrji á því að fá skófluna hans afa gamla og grafi sig inn í næsta hól, komi svo fyrir hitamæli utan á hólnum og fari svo reglulega út til að lesa af honum, svona ca tvisvar á dag, það sem hann á eftir ólifað.

Hann getur komið út í nælonskyrtunni með sólgleraugun og talið sólskinsdagana og einkaþoturnar í leiðinni, en í öllum guðanna bænum grjót haldi kjafti, og hætti allri helvítis loftslagslyginni sem hann básúnar eins og hver annar álfur út úr hól á Íslandi upp úr spálíkani að utan.

Sláandi en ekki óvæntar niðurstöður

Guð minn almáttugur

og allar kontórar nú þegar stút fullir af fábjánum, ja hérna hér, lengi má á bölið bæta með því að búa til annað verra. Eftirlitsiðnaðurinn nú orðin undirmannaðar og þetta rétt svo komið af starfshóps stiginu.

Og hvernig fer þetta svo með húsnæðisvandann verður ekki að skipa rýnihóp til að fara yfir það áður en málið verður sett í nefnd og ákveðið hver á að hafa eftirlit með öllu byggingaeftirlitinu og hvað margar háskólagráður þarf til þess?

Ekki verður annað séð en að það þurfi að flytja inn fjöldann allan af erlendum vinnuandi höndum til að byggja upp og þrífa fyrir eftirlitsiðnaðinn, svo ég held ég haldi bara áfram að steypa fram í rauðann dauðann.

Vill fjölga eftirlitsstörfum á landsbyggðinni

Ó, lands vors guð

Það Ísland, sem við kölluðum ættland, er horfið í rót órofa alda. Og nú hefur það raungerst, sem Guðjón kallar stýrðu andstöðuna, -hún hefur komist klakklaust á varamannabekkinn.

Engin þarf lengur að tala fyrir því sem skiptir máli, -hvað þá úrsögn úr flokknum eða EES. Stólaskiptin eru orðin staðreynd og ég get sagt við Ingólf "I told you so".

“Formaðurinn getur þá dregið til baka úr þinginu bókun 35, sem engu skiptir, því þetta lið samþykkir hvort eð er allt á færibandi frá unioninu. Þannig getur flokkurinn haldið andlitinu vegna nafns síns og arfleifðar gagnvart kjósendum í næstu kosningum.”

Eftir þær kosningar sameinast svo hrunflokkarnir um tveggja flokka stjórn. Síðan verður skömmtuðum sætum við háborð glóbalsins útdeilt til valinna á kostnað fullveldis lítillar þjóðar.

 

Eftir of stóran skammt af engu

er nú setið við dánarbeð draums,

– drepnir tittlingar með brostnum vonum –

þeim er áræði æskunnar gaf vængi

líkt og sunnan þeyr.

 

Öll fyrrum framtíðar áform

eru nú andvana fædd

– hljóð í ódáins frelsi.

 

Dropinn sem holaði steininn

fer nú einn af öðrum í vaskinn

– úti við dumbshaf í helsi.

 

Eitt eilífðar smáblóm

– nú í glötun kastað –

tilbiður guð sinn og deyr.

Fordæming

Tönn fyrir tönn,

auga fyrir auga.

 

Við sem bak við fjöllin

úr fjarlægð fordæmum,

í glamri fölsku tanna

kaldastríðs kumlsins.

 

Þegar himnarnir hrynja;

– halda þá hugsanir

sálinni andvaka?

– hvað verður um börnin

í siðblindu kófinu?

 

Augu fyrir auga,

tennur fyrir tönn.

Fréttaskýring

Það er ekki að undra að fólki sé brugðið yfir stríðsyfirlýsingum venjulegs fólks og það í beinu kastljósi íslenskra fjölmiðla.

Ekki það að ég hafi horft á þær vinkonurnar krossbregða og ákalla Guð á ríkisfjölmiðlinum, -eða hafi yfir höfuð fylgst með í medíunni hvað er að gerast fyrir botni Miðjarðarhafs.

Í gær fékk ég samt fréttaskýringu senda á mailið mitt sem skýrir kannski orð Falasteen.

Diljá illa brugðið yfir orðum Falasteen

Sameiginlegur sálarháski upplýsingasamfélagsins

Stærsta spurningin sem við stöndum frammi fyrir er sameiginleg og varðar okkur öll. Hvers vegna hegðum við okkur svona illa? -og ekki bara illa, heldur þannig að það er skaðlegt okkar líðan. Það liti meira en lítið undarlega út, jaðraði hreinlega við bilun, ef sérhver dýrtegund skaðaði vísvitandi umhverfi sitt og lífsviðurværi. Við mennirnir teljum okkur hafa þann veigamikla þátt fram yfir dýrin að vera meðvitaðir um gjörðir okkar bæði í hugsun og verki. Svo, aftur er spurt - hvað hefur farið úrskeiðis á milli eyrnanna á okkur sem tegund?

Þessarar spurningar hefur s.s. verið spurt margoft í gegnum tíðina, aftur og aftur, af hugsuðum, heimspekingum, og dulspekingum. Þetta er spurning sem hefur snert mikinn fjölda fólks. Og samt er það fyrst núna sem hún ætti að valda verulegum áhyggjum þar sem í fyrsta skipti í mankynssögunni erum við samtengd með alþjóðavæðingunni. Þegar samskiptatæknin er komin á heimsvísu erum við að deila hugmyndum okkar, sögum, skoðunum og hverju því sem hugurinn býður um alla jörðina. Við vitum nánast samstundis hvað er að frétta í fjarlægu heimshorni.

Nú á tímum lítur sérviska og neikvæð viðvera hörmulegar út en nokkru sinni fyrr í sameiginlegu hugarfari samfélagsmiðlanna. Það er engu líkara en að andlegt smit hafi tekið sér bólfestu í hugarfari fólks; komist inn í sameiginlega meðvitund okkar og geri okkur vanfær um að lýsa því sem okkur raunverulega býr í brjósti af ótta við að verða dæmd neikvæð og sérvitur. Í stuttu máli skal gerð grein fyrir því hvernig þetta heilkenni virkar skaðlega í ljósi sálarfræði hugmynda Carls G Jung.

Jung gerði sér fulla grein fyrir að það sem kemur fram hnattrænt er að miklu leyti framtíðarsýn á nokkurs konar einkenni ómeðvitaðs sálarlífs mankyns. Jung lýsti hugtakinu sem „sameiginlegu meðvitundarleysi“ í ritgerð sinni „Uppbygging hins ómeðvitaða“ árið 1916, og hélt áfram að móta hugmyndir sínar frekar í síðari ritum. Í ritgerð sinni „The Significance of Constitution and Heredity in Psychology“ árið 1929 skrifaði hann að „fyrirmyndir“ – og afleiddar „erkitýpur“ eins og hann kallaði, til kæmu í gegnum undirliggjandi ómeðvitaða sálartengingu og væru í reynd ekki uppgötvaðar meðvitað hver fyrir sig af hverjum og einum.

Jung lýsti því yfir að ómeðvitaður „sálfræðilegur hjúpur,“ sem hann kallaði sameiginlegt meðvitundarleysi, ætti sér djúpar rætur af erfðafræðilegum forsemdum. Í þessari ritgerð skrifaði hann að; „sameiginlegt meðvitundarleysi samanstendur af sálarlífi forfeðra okkar allt aftur til fyrstu upphafs. Úr því umhverfi sem allir meðvitaðir sálrænir atburðir hafa orsakast, og þess vegna hefur það þau áhrif að skerða frelsi meðvitundarinnar, þar sem stöðugt er leitast við að bera allar meðvitaðar orsakir saman við hið þekkta“.

Jung taldi að meðvitundarleysi sé því ekki þróað af hverjum og einum heldur sé það fengið í sameiginlegan arf. Það er að segja, við erfum sálræna viðburði sem ná aftur til fyrstu byrjunar. Hvað þá ef spilling eða niðurbrot, svo sem sálarháski, hefur þegar komist inn á þennan sálfræðilega hjúp og birtist nú sem áreiti á sviði sameiginlegs andvararleysis mannkyns? Við gætum mjög vel verið að fást við geðsjúkdómsvaldandi hugarveiru, sem smitar einstaklingsbundinn huga frá undirliggjandi sameiginlegum uppruna.

Þetta er ekki bara ímyndun heldur mjög raunverulegur möguleiki. Ef við tökum sem dæmi nútíma samlíkingu úr tölvunarfræði, þá er þetta svipað því hvernig vírus kemst inn í tölvuna okkar með spilliforit eða til að breyta kóðuninni. Slíkur andlegur sjúkdómsvaldur myndi starfa á sama hátt með því að setja upp eigið „spilliforrit“ í huga okkar. Oftast erum við ekki meðvituð um hvernig forritið virkar því það vinnur samhliða eigin huga þar til það tekur næstum fullkomlega yfir. Með tímanum myndi okkar eigið sálfræðilega upplegg laga aðskota hugmyndir og tileinka sér þær í daglegu lífi. Með öðrum orðum, við myndum að lokum líta á þær sem okkar veruleika.

Nútíma vísindi staðfesta að efnislegi alheimurinn er ekki efnislegur á þann hátt sem fyrr var haldið eða áður var kennt. Nú er um að ræða orku, sem þéttis í form sem við upplifum sem efni. Samhengið er ekki lofttóm heldur samanstendur af mjög þéttri orku sem myndar sjónhverfingu sem ekki er til staðar í raun. Nútímalegir vísinda heimspekingar kenna einnig að þessi sjónhverfing, sem ekki er staðbundin, sé í reynd meðvituð. Allt efnislegt í alheiminum er sýn sem okkur hefur verið innrætt frá blautu barnsbeini hvers eðlis er, afleidd birtingarmynd frá þessari þéttu orku sem ekki er staðbundin.

Að sama skapi er meðvitund manna ekki staðbundið fyrirbæri, og starfar bæði innan líkamans  og utan hans. Hafandi þetta sjónarhorn í huga ætti það að hjálpar til við að skilja hvernig geðveira gæti smitað og haft áhrif á mannlíf óháð staðsetningu og líkamlegri nálægð. Sálræn orka starfar innan svæðis sem ekki er staðbundið og sem tegund erum við tengd því sem við gætum kallað „tegundarhugur“ sem liggur um jörðina eins og sálfræðilegur geðhjúpur. Raunveruleikinn sem við lifum í er fullur af andlegum fyrirboðum og spám. Eins og Jung benti á eru ómeðvitaðir hugsanir okkar hluti af heiminum alveg eins og meðvituð hugsun.

Rétt eins og ranghugmyndir í geðrofi eru raunverulegar fyrir þeim sem þær upplifir þá er hættan sú að fjöldin smitist af skaðlegum hugmyndum einfaldlega með því að hafa ekki hugann hjá sér, við gætum verið með illar eða reiðilegar geðrofssinnaðar hugsanir sem gætu komið fram í raunverulegri hegðun. Hver kannast ekki við að hafa haft hugljúfar eða andstyggilegar hugsanir? Spurningin ætti að vera þessi; var þessi hugsun upprunnin innra með mér, eða kom hún utan frá? Þar sem geðsjúkdómsmitið er ekki staðbundið fyrirbæri er mögulegt að við smitumst af því í mismiklum mæli. Eða réttara sagt af þesskonar hugsanagangi. Og það versta er að flestir verða meðvitundarlausir og óafvitandi smitberar þessa sjúkdómsvalds.  Jung orðaði það eitthvað á þessa leið;

"Stríð, ættarveldi, félagslegar sviptingar, landvinningar og trúarbrögð eru yfirborðskennd einkenni leyndrar sálfræðilegrar afstöðu sem er ókunn jafnvel einstaklingnum sjálfum og ekki heldur samin af neinum einum ... en öll framtíðin, öll saga heimsins, er á endanum afsprengi þessarar dulinna samantekta einstaklings heimilda."

Seinna á lífsleiðinni varð Jung enn beinskeyttar varðandi væntanlegrar ógnar mannssálarinnar. Hann sagði; „það verður enn augljósara að það verður ekki hungursneyð, jarðskjálftar eða krabbamein sem ógna manninum mest, heldur mun það verða maðurinn sjálfur sem verður mesta hætta mannsins, af þeirri einföldu ástæðu að það er engin fullnægjandi vernd gegn þeim faraldri sem á eftir að herja á sálina, sem getur orðið óendanlega afdrifaríkur, skaðlegri en verstu náttúruhamfarir." Jung var ljóst að sálarfaraldrar gátu orðið að raunveruleika og benti á að mannkynið væri í hættu vegna þess að sálarheill manna er í mikilli hættu.

Þetta sama hugleiddi eðlisfræðingurinn og hugsuðurinn David Bohm, sem var einnig meðvitaður um þessi andlegu smit, síðari á ævi sinni benti hann á hvernig við gætum barist gegn þessum vanda: „Þetta er svipað hverjum öðrum vírus – nema hann er einhverskonar sjúkdómur í hugsun, þekkingu og upplýsingum, sem dreifist um allan heim. Því fleiri tölvur, útvörp og sjónvarpsskjáir sem við höfum, því hraðar mun hann dreifast. Þannig að sú hugsun sem er í gangi í kringum okkur byrjar að taka yfir hjá okkur öllum jafnvel án þess að við tökum eftir því. Þetta dreifist um ljósvakann og samfélagsmiðla eins og vírus og hvert og eitt okkar nærir þann vírus.

Eina leiðin til að stöðva sýkinguna er að þekkja meinið og viðurkenna. Ef eitthvert okkar byrjar að skoða það, verður að kanna upptök meinsins. Eini sanni valkosturinn gegn „sálarháskanum“ liggur í því að viðurkenna hann og samþykkja nærveru hans. Þessi andlegi sjúkdómsvaldur, hvort sem hann er kallaður sálarháski eða geðrofs-vírus, er í raun að hverfa til baka og afneita tækjum mannsandans. Til að vinna bug á áhrifum hans verðum við að snúa okkur inn á við til að finna styrk og stuðning í okkar æðri mætti.

Það væri röng ákvörðun að aðlaga okkur að spilltu kerfi nútímans, þannig munum við að lokum spillast sjálf. Samt munu líklega fæstir taka eftir nokkrum sálarháska í umhverfi sínu, þar sem spilling hefur orðið „normið.“ Okkur er holt að minnast vinsællar tilvitnunar í Krishnamurti - „það er engin mælikvarði á heilbrygði neins að vera viðurkenndur í sjúkum heimi.“ Við getum greint nærveru sálarháskans þegar hann gegnsýrir hugsun okkar og leitast við með rökum að fá samþykki fyrir því ósiðlega. Þessi falska sál sem smeygir sér inn undir með eigin röksemdum, þessi ósýnilega einskýrsverða viska sem er andhverfa raunverulegra gilda. Þetta er gert á ábyrgð þess sem kalla mætti „þróaða sálin“ þ.e.a.s. hugsanamynstur; landvinninga, samkeppni, ritskoðunar og eftirlits.

Þesskonar ógn kemur ekki frá byssum eða sprengjum; þegar hún leitast við að þvinga fólk til samræmis, sem verður að lokum stjórnun með vafasaman tilgang. Slík stjórnun getur komið frá ómeðvituðum kennurum, atvinnurekendum, vísitölum yfirvalda, rétt eins og gráðugum fjármagnseigendum; sem setja okkur undir pressu, neyða okkur til óvirkni eða hljóta verra af. Og boðberar þessa eru í því sem virðast bestu störfin, dýrustu fötunum og koma með hvítt tannkremsbros á vör á skjáinn.

Hvert og eitt okkar getur bæði verið í sálarháska og um leið hugsanlegir heilarar fyrir okkur sjálf og aðra. Dæmigerður „sálar heilari“, að mati Jungs, gæti verið sálfræðingur eða heilarar sem finnur sig knúinn til að meðhöndla aðra vegna eigin reynslu eða upplifunar af sálarháska. Persónuleg reynsla vegna áfalla er sá hvati sem síðar getur hjálpað til við að auðvelda lækningu annarra. Þar sem við deilum sameiginlegri sál (sameiginlegri vitund) sem tegund, þá á hvert okkar hlutdeild í sameiginlegu sári mannkyns.

Hin raunverulega barátta í dag stendur ekki bara í sambandi við þá þvingun sem er ýtt að okkur í gegnum almenna miðla, pólitískan rétttrúnað, þjóðernisátök, innantóma hugmyndafræði, og óttablandnar skoðanir- heldur meira á milli innra frelsis mannsandans og þeirra hamla sem viðgangast á andlega menningu í spilltum samfélögum. Spurningin sem Don Juan lagði fyrir námsmann sinn Carlos Castaneda er enn í fullu gildi - „Spyrðu síðan sjálfan þig og aðeins þig einan, þessarar einu spurningar ... er þetta leið hjartans?" Ef það er, þá er leiðin góð, ef ekki, þá er hún þér gagnslaus, því það mikilvægasta í þessum heimi er ekki að finna á neinum stað utan okkar sjálfra. Sérhvert samfélag eða menning sem viðurkennir ekki, og styður manneskjuna sem andlega veru mun á endanum vafra um án lífvænlegrar framtíðar.

Í þessum stutta pistli hefur verið sett fram tilgáta sem kalla má „sköðuð sál“. Uppruni þessa sálarháska er óljós og ætti að vera stöðugt til umræðu. Þar getur verið um að ræða sameiginlegt geðrof siðmenningarinnar, andleysi, hvatvísi, græðgi eða sambland af öllu þessu. Eins getur það verið eitthvað annað sem inniheldur svipaða þætti.

Hver sem undirrótin er, þá er það samt alveg á hreinu að háskinn er til staðar í sameiginlegri sál mannkyns og það þarf að viðurkenna hann eins og hann er - og uppræta. Kannski eru skemmdirnar, sem við völdum í heiminum og blasa við í dag, hluti þessarar upprætingar - eins konar viðurkenning á vandanum. Sé svo þá ættu allir að geta hagað sér sem „sálar heilarar“ svo við þróumst í átt að örlögum sem göfga manninn hér á jörð. Eða eins og Gandih komst að orði „breyttu sjálfum þér og þú hefur breytt heiminum“.

Endursögn á; JUNG & THE INVASION OF THE COLLECTIVE MIND eftir Kingsley L. Dennis

PS. Pistillinn er tæplega 4 ára gamall og birtist á betri síðunni minni Mason.

Best fyrir

Nú getur almenningur allt eins átt von á starfsmönnum matvælaeftirlitsins hvenær sem er inn á eldhúsgólf að lesa best fyrir dagsetningar í ísskápnum. Þetta er ein mesta matvæla rassía síðan Gæðakokkar voru bustaðir í Borgarnesi vegna kjötlausra kjötvara.

Reyndar reyndist rassían í Borgarnesi þá vera bæði vanhugsuð og fordæmalaus, sem endaði með því að Gæðakokkum voru greiddar 112 milljónir úr ríkissjóði vegna atvinnurógs, þó svo fyrirmyndin eftirlitsins væri fengin samkvæmt Evrópustaðli.

Nú virðast sérfræðingarnir hafa komist að því að ólöglegt sé að eiga matvæli, sem hafa runnið út á dagsetningum og látið eyða þeim, hvað tjónið verður mikið í þetta sinn fyrir skattgreiðendur á eftir að koma í ljós í öllu fordæmaleysinu.

Svo má velta því fyrir sér, ef svona fordæmaleysi er löglegt, hvað sektin verður há fyrir að eiga útrunnin matvæli og hvort það telst til matvælasóunar, sem gæti þá væntanlega tvöfaldað sektargreiðslur í ríkissjóð, og þá unnið upp Gæðakokka klúðrið um árið

En það má vera lýðnum ljóst af þessari frétt að hann getur allt eins átt von á því að fasisminn sé mættur í frystikistuna.

Fordæmalaus aðgerð matvælaeftirlitsins

I told you so

er einhver ömurlegasta orðræða sem hægt er að viðhafa. Þess vegna ætla ég ekki að hafa fleiri orð um þá vexti sem fara með himinskautum úr Svörtuloftum, enda hef ég undanfarið ár svo oft komið inn á þá græðgi og illsku sem þeir eru af sprottnir. Heldur ætla ég að endurtaka tvær sögur úr sveitinni.

Þessar sögur voru sagðar hér á síðunni fyrir tæpum tveimur og hálfu ári þegar Why Iceland viðundrið hafði náð sér á flug á Svörtuloftum og gírað sig upp fyrir sína umbjóðendur. Pistillinn sagði frá glópum og síðan sölumanni skítadreifara í athugasemd. En sögurnar eru þessar með postullegri kveðju á milli.

"Það hefur varla farið fram hjá neinum að fasteigna og jarðaverð er í hæðstu hæðum, og fer hækkandi í vaxtaleysi bankanna. Þeir eru margir sem trúa á góðgeðastarfsemi fjármálastofnanna í þetta skiptið og telja sig hafa samning til margra ára um fasta lága vexti, en eru kannski ekki eins öruggir á smáletrinu um hversu fast vaxtaálag kjörvaxtanna sé.

Í svona árferði finnst flestum þeir vera að græða, kaupandi kaupir eign á lágum vöxtum á áður óþekktu verði, seljandi seldi sína eign á miklu hærra verði en hann keypti. Greiningadeildir segja að ekkert bendi til annars en verð haldi áfram að hækka, sem eru náttúrulega byggt á hinni heilögu hagfræði.

En þegar málið er skoðað þá eru skuldir á lífsnauðsynlegt þak yfir höfuðið einungis að hækka, og þegar fram í sækir gæti orðið sífellt erfiðara að standa í skilum með brauðstritinu, -það þurfa jú allir bæði að éta og þak yfir höfuðið. Þessa hundalógík þekkti gamli presturinn á Héraði. Þegar hann frétti af því að bújörð í hans sveit hefði selst á áður óþekktu yfirverði þá setti hann saman þessa vísu.

Glópur hitti glóp á ferð,

glópur beitti skrúfu.

Glópur keypti á geipiverð

græna hunda þúfu.

það tapa í raun allir á þeirri hundalógík, sem kölluð er hagvöxtur sem er ekki annað en skuldsett sóun. Hagvöxtur er fallegt orð, en hann er allt eins fenginn með kostnaðar hækkunum og verðbólgu, eða hverjum þeim ráðum sem mögulegt er að brúka við að auka skuldir fólks.

Það er aftur á móti verðhjöðnun sem gagnast venjulegu fólki og afkomendum þess, en hún er eitur í beinum þeirra auðróna sem með bókaldið hafa að gera.

Hvað á svo auðróninn að gera við þetta skuldsetta talnabókhald? -kannski flytja það aflands til að vera maður með mönnum meðal sinna líka?

Hvað á svo venjulegt fólk að gera við dýrara hús eftir að það þarf ekki að borga meira af lánunum? -ímyndar það sér kannski að afkomendurnir hafi svipaðar hugmyndir um hús?

Því fer kannski best á því að setja sig í spor bóna á Héraði. En hann hafði unnið dagana langa fram á gamals aldur, þegar sölumaður landbúnaðarvéla heimsótti hann og vildi selja honum nýjan og afkastamikinn skítadreifara.

Bóndinn svaraði honum því að gamli skítdreifarinn væri góðu standi og þó svo að afköstin væru minni þá myndi hann duga sinn búskap.

Sölumaðurinn grunaði að bóndinn ætti því sem næst fyrir nýja flotta skítadreifaranum, og væri þá ekki í vandræðum með að fjármagna afganginn.

Sölumaðurinn manaði því bóndann, "þú ættir nú að létta þér lífið í ellinni og kaupa nýjan skítadreifara - þú ferð hvort er eð ekki með peningana með þér til himna". -Bóndinn svaraði; "-þá ekki heldur skítadreifara"."

Gengur illa að kæla fasteignamarkaðinn

Sel þetta ekki dýrara

Þó það sé kominn október veltist túrista vaðallinn um landið, sem aldrei fyrr, og ekki er ólíklegt að hann keyri vaktir. Svona miðað við að sjaldnast eru færri en tveir í bíl, og að sjá sængina í afturrúðunni. Túristarnir virðast tímatrektir, enda meðaltíminn sem þeir gefa sér á landinu bláa rúmlega þrír sólahringar þegar einhver tölfræði var opinberuð.

Því verður að nota tíman vel til að komast hringveginn, fara í Bláalónið og veltast dag um miðbæ Reykjavíkur á milli Hallgrímskirkju og Sólfarsins, auk alls hins. Litlu lukkudýrin við Austurvöll núa nú saman lófunum yfir árangrinum, þetta er orðinn meiri vaðall en fyrir kóvítið, þó fækki gistinóttunum á hótelum á milli ára.

Heyrst hefur að kínversk ökuskírteini séu fengin úr spákúlum og spilakössum, sem gefi bílaleigunum gífurlegan gróða, jafnvel svo mikinn að þær þurfi ekki nema örfáa milljarða af skattfé almennings til stíga kolefnisporin í gegnum orkuskiptin. Reyndar heldur gamall félagi minn að á rafmagnsbíla megi bæði keyra og svína, því fyrir þá hafi ekki verið greitt til að vera á vegunum.

Ég hef verið óvenju mikið á þjóðveginum núna í september þó svo að ekki hafi verið farið langt. Það virðist vera að mikið sé af fólki á ferðinni, sem ekki kann að lækka ljós þegar bílar mætast, gerir sér þar að auki varla grein fyrir hvar á veginum bíllinn er staddur og snar stoppar jafnvel á honum miðjum.

Í vikunni sem leið var ég á leið til vinnu snemma morguns skömmu eftir birtingu í þoku og súld. Þá mætti ég bíl sem kom rásandi á milli kanta út úr þokunni og Kínverji í hverri rúðu með pestar grímuna upp undir augum sem voru svo galopin að varla sást að skrattarnir væru skáeygir.

Þetta olli mér samt einungis heilabrotum, enda náði ég að víkja til hliðar í tíma. Seinna um morguninn á vinnustað í kaffitíma þegar hagvöxtur túrismans kom til tals, spurði ég hvort einhver vissi hvað þetta fólk væri að gera hérna Íslandi, og sagði frá pestargrímu parinu sem ég hafði mætt og ekki kynnu að keyra.

Þetta hafa verið túristar sögðu félagarnir íbyggnir; -ég sagði að mig hefði grunað það, en skildi samt ekki hvað þeir væru að gera hérna tímatrektir á öðru hundraðinu í þoku og fýlu  svo þeir sæju varla veginn hvað þá glóru af landinu og þar að auki með grímur upp undir augum, annaðhvort fárveikir eða skelfingu losnir af pestarótta við innfædda.

Þá sagði sá yngsti okkar; "það eru bara alls ekki allir túristar komnir til Íslands til að skoða náttúruna eða kynnast því sem íslenskt er, margir eru komnir til að keyra bílaleigubíl í nokkra daga, því þar sem þeir eiga heima fá þeir ekki að keyra bíl." 

Ég gæti trúað að það sé talsvert til í þessu hjá unga manninum, -sel þetta samt ekki dýrara en ég keypti. -Og nú mæra málsmetandi menn opinberlega evruna sem íslenskan gjaldmiðil, sennilega svo greiðlegar gangi að flytja mismuninn af vöxtum og vaðli aflands.