Fagnaðarlætin óma um allt Ísland

Nú sprettur hver stjórnmála skörungurinn eftir annan fram á sjónarsviðið og hælir sér fyrir forsjálnina við setningu neyðarlaganna haustið 2008.  Þar sem leikreglunum var breytt á einni kvöldstund svo góssið væri trygg með íslenskum lögum. 

Þetta er mikill léttir fyrir margann þingmanninn eftir að hafa setið með leðjuna upp á bak í rúm þrjú ár eftir ótæpileg kúlulánin.  Sem grunur hefur leikið á að icesave innstæðurnar hefðu farið í að fjármagna, enda kepptist hyskið við að fá þjóðina til að ábyrgast góssið. 

Það má því segja að það hafi verið mikill léttir fyrir landsliðið í kúlu að strengjabrúðurnar í hæsta rétti hafi komist að þessari niðurstöðu.  Nú verður því af þýfinu, sem almenningur hefur ekki nú þegar verin látinn ábyrgjast, velt yfir á þrotabú landsbankans og landsliðið í kúlu getur stefnd að nýjum afrekum. 

Það sorglega við þetta er að skattgreiðendur sitja núna þremur árum seinna uppi með allt heila hyskið á sinni launaskrá meira og minna óþrifið.  Svo vil ég biðja lesendur afsökunar á meðan ég æli. 

Neyðarlögin gilda

Helferðarhyskið og IMF.

Það sem kerlingar hexið á við þegar hún talar um gríðarmikinn árangur kristallast í hálfri setningu, þegar hún segir; "því miður séu heimili, fyrirtæki og ríkissjóður afar skuldsett,". 

Heimili og fyrirtæki voru i þokkalegum málum þegar kom að aðstoð IMF.  Að vísu þurfti að vinda ofan af glæpastarfsemi gjaldþrota bankanna varðandi gengistryggingu lána.  Ríkissjóður var s.s. skuldlaus 1.október 2008. 

Í stuttu máli gríðarlegur árangur varð af handrukkun IMF á Íslandi, með aðstoð Helferðarhyskisin.  En eitt megin markmiðið efnahagáætlunarinnar, hinn margrómaði og margfyrirséði hagvöxtur, lætur á sér standa.  Enda algjört aukaatriði á meðan hægt er að reita eignirnar af Íslendingum, að öðrum kosti sæti þeir þrældómi í boði hyskisins.

 

Gríðarmikill árangur

Svo komu þau á eftir þér.

Það var viðbúið að alþjóðasamfélagið ásamt NATO hreinsaði hendur sínar af viðbjóðnum í Líbýu. Fyrir þá sem vilja annað sjónarhorn en það sem birtist dag eftir dag í fjölmiðlum mæli ég með þessu videoi. 

 

 

Í upphafi árásanna á Líbýu birti ég þessa grein um alþjóðasamfélagið eftir Henry Makow.  Þetta er ekki síður athyglisverð lesning nú en þá.

 

Blettur á nýjum valdhöfum

Guð einn veit.

 

Í dag verður Ægir borinn til grafar.  Í dag ætti ég að vera á Djúpavogi ásamt fólkinu þar til að votta hinstu kveðju.  Í dag er ég staddur í Norður Noregi með tárin í augunum og kökkinn í hálsinum.

Þau voru óumræðanlega sár tíðindin sem hún Matthildur mín flutti yfir hafið miðvikudaginn 12. október.  .......Maggi ......hann Ægir er dáinn........  Hann Ægir einn af þessum hjartahreinu mönnum sem ég hélt að yrði á veginum á meðan ég væri þar sjálfur.  Hann Jón Ægir Ingimundarson sem fórst við vinnu sína í hræðilegu slysi í höfninni við Innri Gleðivík á Djúpavogi þennan örlagaríka október dag á Austurlandi.

Ægir var einn af þeim sem vakti athygli við fyrstu kynni, ekki vegna þess að hann ætlaði það, heldur fyrir að vera öðlingur.  Ég vissi fyrst hver Ægir var þegar hann var á unglingsárum, örlögin höguðu því þannig að móðursystir hans varð lífsförunautur minn og mér féll sá heiður í skaut að kynnast Ægi og hans fjölskyldu í gegnum tíðina.  Claudiu þegar þeirra sambúð hófst, börnunum þeirra Hafrúnu Alexiu, sem var mér eins og kær afmæliskveðja fyrir níu árum og Emilio Sæ sem fyrir rúmum sex árum átti þá skemmtilegustu skírnarveislu sem ég hef setið.   

Í dag get ég aðeins vottað samúð mína með því að senda í huganum yfir hafið og heim mínar dýpstu samúðarkveðjur til hans kæru fjölskyldu;  Claudiu, Hafrúnar,  Emilio; foreldranna Unnar og Ingimundar auk alls fólksins á Djúpavogi, staðarins sem hefur misst einn af sínum kærustu sonum.

Í dag eru öll mín orð fátækleg því ég á ekki að vera hér heldur á Djúpavogi, þess vegna ætla ég að gera orð einnar af dætrum Djúpavogs að mínum við að tjá hinn ólýsanlega missi.

 

"Sonur, faðir, unnusti, ástvinur....á svipstundu fallinn frá, í faðmi fjalla ,í bláma sjávar í rödd vindsins þann dag.....

Sorgin breiðir yfir blæju sína, þorpið sem lamað....
Tárin streyma, söknuðurinn er sárastur..

... ...Tíminn læðist hægt til ykkar...áfram biður lífið ykkur um að horfa fram á veginn.

Vegurinn er endalaus,brattur...erfiður,
Vegurinn er líka beinn og breiður.
Með sameinuðu ferðalagi samfélags í sorg er
Leiðin greið.

Minningar vakna, tónlist ,hlátur,gleði...lítil falleg börn....
Þakklát fyrir að hafa fengið þó þessi ár
Þakklæti fyrir hlýjuna...

Þökkum fyrir manninn sem er kenndur við öldur hafsins...hafið sem var honum svo kært.

Hann fer með tónlistina á nýjan stað.

Hann horfir yfir...

Þorpið kveður...með einlægri hjartans kveðju..."

(höfundur Jóhanna Másdóttir)

 

Stiklað á stóru.

 

 

Eins og sólin hnitaði himininn hátt  næturnar um Jónsmessuna þá lækkar hún flugið hratt núna eftir haustjafndægrin hér í Nord Norge á 69°N.  Það örlaði fyrir því að það rynnu á mig tvær grímur við að sjá að meðfram vegum var búið að reka hátt í tveggja metra rauðar snjóstikur með fárra metra millibili og heyvagnarnir, sem fluttu töðu í  hlöðu á hlýjum sumar dögum, brunuðu hlaðnir eldivið aftan í dráttarvélunum í bæinn og reykurinn er  farinn að liðast upp um strompana á húsunum. 

Að venju á þessum tíma sakna ég sumarsins sem leið allt of fljótt.  Núna eftir hauslitasinfóníuna er myrkrið skollið á um sex leitið og rétt að byrja að birta þegar ég fer í vinnuna sjö að morgni annað en þegar sólin skein nóttina langa.  "Helviti mörketid" segja vinnufélagarnir frá Afganistan, en Norsararnir dásama norðurljós og væntanlega snjóskafla "hver årstid har sin sjarm". 

Hvernig verður þetta í vetur þegar myrkrið ræður ríkjum fá því í lok nóvember þar til seint í janúar?  Hvernig verður það fyrir sjónvarpslausan einstæðinginn að hafa ofan af fyrir sér þegar fjöruferðir í laufþyt og fuglasöng eru ekki í boði? Sagt er að maðurinn sé það vel búinn til höfuðsins að hann noti aðeins ca 3% heilabúsins, það er ekki gott að sjá hvernig á að hafa ofan af fyrir þessum 3% sjónvarpslaus hvað þá hinum 97% ef ske kynni að vera að það tírði á þeim ásamt norðurljósunum í skammdegis myrkrinu í vetur. 

 

 

Ég hef heyrt að indíánar N-Ameríku hafi fundið leið til að stytta sér stundir með því að horfa á það sem ekki sást löngu fyrir tíma sjónvarpsins.  Þetta gerðu þeir t.d. með því að horfa ekki á stjörnurnar að næturlagi heldur á það sem er á milli þeirra og þannig hafi þeir uppgötvað mörg undur alheimsins t.d. það að þeir væru gestir á þessari jörð og hefðu ekki óumdeilt tilkall til auðlegðar hennar.  Þessari kúnst hefur vestræn menning fyrir löngu útrýmt.  Það sem ekki sést er ekki til nema þá sem draugasögur og samsæriskenningar, sjálfan andardráttinn þykir orðið sjálfsagt að skattleggja.  Allt sem ekki sést er hugarburður, nema náttúrulega  það sem kemur ósýnilega og þráðlaust inn í helvítis sjónvarpið.  Það er heilagur sannleikur.

Ég hef reyndar aldrei skilið hvers vegna fólk borgar fyrir að hofa á sjónvarp, hef lengi haft það á tilfinningunni að fólk láti hafa sig að fífli með því að horfa á það kauplaust. Það má auðveldlega sjá það hvernig að því er farið að fá fólk til að nota aðeins 3% heilabúsins eða þaðan af minna með því að ánetja það sjónvarpinu.  David R Hawkins gerir því góð skil í videói hérna að neðan og ekki þarf annað en að minnast 11. september 2001.  Þann dag gerðist nákvæmlega ekkert í heiminum nema það sem var í sjónvarpinu.  Eftir þann dag hefur fólk samþykkt með glöðu geði að ganga með buxurnar á hælunum í gegnum flugstöðvar verandi grunað um glæpi gegn mannkyni, allt í nafni eigin öryggis.  Svona getur nú sjónvarpið virkjað lítinn hluta heilabúsins á stórkostlegan hátt.

Kannski ég taki upp siði indíána frekar en að fá mér sjónavarp í vetur og sitji skammdegisdægrin löng og fylgist með myrkrinu á milli stjarnan hérna á norðurhjaranum.  Enda er ég ekki óvanur eftir að hafa fylgst með skýjunum fara yfir himininn atvinnuleysis veturinn mikla, þó svo mér hafa reyndar ekki hugkvæmst að fylgjast með því sem var á milli skýjanna sem hefði óneitanlega gefið skýjaskoðuninni meira vægi.  En það sýnir best hvað ég nota heilann takmarkað, gott ef það nær heilum þremur prósentum.

Undanarna mánuði hefur minn helsti vinnufélagi verið Juma, svartur Súdani sem hugsar ekki línulega að vestrænum hætti.  Ég hef oft verið hugsi yfir því hvernig hann kemst í gegnum hlutina og hef komist að þeirri niðurstöðu að hann notist við meira en 3% heilans, hann hafi fleiri tengingar.  Ég hef heyrt að munurinn á vesturlandabúum og Afríkufólki felist fyrst og fremst í því að vesturlandbúar hugsa línulega, eða frá upphafi til endis.  Afríkubúar hugsi meira í hring eða réttara sagt spíral, því allt heldur áfram í hinni eilífu hringrás.  Því skiptir það minna máli hvar er byrjað og hvar er endað því þú kemur alltaf að því aftur, þó svo að það verði ekki á nákvæmlega sama stað og tíma.

Mér var fyrirmunað að skilja hvernig Juma ætlaði að fá sumt til að ganga upp sem við unnum að, mér virtist sem hann hefði hvorki skin á stærðir eða tíma, upphaf eða endi.  Samt er það svo að hann skilar fínu verki á undraverðum tíma, þó svo að ekkert af því sé beinlínis eftir bókinni.  Hann hefur eins og sagt er tilfinninguna fyrir því hvenær komið er nóg.  Juma sagði einu sinni við mig að hann héldi að Afríkubúar væru ekki hátt skrifaðir á vesturlöndum.  Eftir að hafa unnið með honum í fjóra mánuði, setið í norðurhjara sólinni undir laufþyt og fuglasöng  með kaffibrúsann og nestisboxið einn mánuðinn át hann ekkert því það var Ramadan hjá múslimum, hef ég komist að þeirri niðurstöðu að Juma eigi því láni að fagna að hafa aldrei farið í skóla.  Þess vegna hafi heilabúið á honum víðtækari tengingar en t.d. mitt.

Sennilega er það vegna þess hvað maður notar heilann lítið að það er alltaf eitthvað að koma fyrir mann.  Maður lendir í hinu og þessu og verður við það að undrandi álfi sem allt i einu er kominn langt norður fyrir heimskautsbaug og farin að spá í það hvort hann á að horfa á stjörnurnar í vetur eða á milli þeirra.

 

Hyskið út úr húsum þjóðarinnar!

Það eru til kynslóðir sem hafa lagt sig fram í öllu til að geta búið á Íslandi.  Þrátt fyrir vilja og ómælda vinnu hefur fjórflokkurinn ásamt sinni verðtryggðu glæpastarfsemi, hirt því sem næst allt af þeim sem eru fæddir 1960-1975.  Þessar kynslóðir, hafa horft uppá verðbólguna éta upp þeirra eignir hvað eftir annað.  Við myntbreytinguna 1980-1981 fylgdi óðaverðbólga uppá 150%, sem gerði fólk að öreygum á örskots stund.  Verðtryggingin sá til þess.  Aftur 1991-1993, og aftur voru sömu fjölskyldur sviptir því sem þær voru búnar að leggja til í íbúðarkaupum.  Verðtryggingin sá til þess.  Enn og aftur var þessi kynslóð rænd í hruninu 2008 sem gengur endanlega frá viljanum hjá mörgum til að búa lengur á Íslandi. Verðtryggingin sér til þess.

Það getur enginn á Íslandi gert fjárhagsáætlun eða framtíðaráætlanir, vegna þess að þeim er rústað á einu augnabliki með vanhugsuðum og verðtryggðum ákvörðunum ráðamanna. Allt sem hér hefur skeð, hefur verið varað við margsinnis.  En allt kemur fyrir ekki, ráðamenn þessa lands, hlusta ekki, jafnvel þó eggjaskurnið hafi verið hamrað úr eyrunum á þeim, er svo komið að í dag að þjóðin hefur hvorki efni á helferðarhyskinu, né náhirðinni sem breytti leikreglunum með neyðarlögum á einni nóttu til að koma afrakstri kúlulánanna sinna inn á verðtryggt öryggi, sem situr nú með drulluna upp á bak á launskrá þjóðarinnar afskrifandi af sjálfu sér og marg samþkkjandi að þjóðin ábyrgist icesave.  Það eru einfaldlega að verða of fá merki um að ungt fólk hafi áhuga á því að byggja þetta land.  Umhverfið er slíkt að það spyr; til hvers eigum við að eyða okkar bestu árum í því að tryggja eftirlaunarétt og hlunnindi fyrir þetta hyski sem ekkert hefur gert til að verðskulda það?

Ég er einn af þeirri kynslóð sem hefur látið spila með mig út í það óendanlega til að geta búið á ástkæra og ylhýra ættlandinu.  Núna eftir að vera kominn á sextugsaldurinn hef ég í þrígang séð á eftir ævisparnaði mínum og rúmlega það.  Eftir að hafa verið á vinnumarkaði frá 16 ára aldri, lengst af í eigin rekstri, er ég kominn á vergang í Noregi svo ég geti sent peninga heim til fjölskyldu og skulda. 

Væri mér nær að líta í eigin barm yfir því hvernig er komið?  Hvað með offjárfestinguna, flatskjái og annað bruðl?

Því er til að svara að íbúð fjölskyldunnar er 90 fermetra blokkaríbúð sem taldist í 50% eign við hrunið, þá miða ég við kaupverð 2004 en ekki þá 40-50% hækkun þegar verðið fór hæst.  Þar fyrir utan er íbúð í raðhúsi á mínu nafni sem ég keypti 2007 til að gera upp og sem verkefnauppfyllinu fyrir reksturinn minn.  Heimilisbíllinn er 13 ára, krakkarnir muna varla eftir öðrum.  Það þarf ekki að hafa mörg orð um eignastöðuna í dag samkvæmt skattframtali þá er hún nánast núll.  Þá eru ekki meðtaldar  persónulegar ábyrgðir vegna atvinnurekstrar sem var í byggingariðnaði og varð að engu við hrunið vegna gjaldþrota þriggja stærstu viðskiptavina. 

Í byrjun september fór ég heim til Íslands í tveggja vikna frí eftir rúmlega þiggja mánaða úthald í Noregi.  Þar reyndi ég að ná samkomulagi við bankann minn vegna persónulegra ábyrgða í atvinnurekstri sem var með 12 manns í vinnu þegar mest var.  Ég leitaði eftir að ábyrgðir sem heimili fjölskyldunnar er í veði fyrir væru látnar niður falla gegnt því að ég greiddi helming skuldarinnar.  Þetta gæti verið ca sú upphæð sem ég næði að skrapa saman með því að eiða einu ári hér í Noregi í úthaldsvinnu og með því að éta ca eina til tvær dósir af bökuðum baunum á dag auk þess að lauma í mig nokkrum hafragrjónum á morgnanna.  Þess má geta að þetta er banki sem lék eitt aðalhlutverkið í falli Íslands, banki sem helferðarhyskið hefur nú fært óþekktum vogunarsjóðum að fórnargjöf ásamt skuldugum viðskiptavinum.

Til þess að þetta verði tekið til skoðunar, af bankanum sem engin veit hver á lengur, þurfti ég að leggja fram skattaskýrslur þriggja ára,  launaseðla þessa árs, ársreikninga fyrirtækisins s.l. þrjú ár, aðgang að bankareikningum auk þess þarf konan að leggja fram sína launaseðla og bankareikninga.  Tek það fram, svo því sé haldið til haga að ég nota skó nr. 43, sem bíða endurnýjunar. 

Þegar ég var að útvega gögn og annað í þessari Íslandsdvöl spjallaði ég við marga kunningja um þessar væntingar mínar.  Þeir sögðu flestir þú getur gleymt þessu það verður ekkert afskrifað, það er bara 110% leiðin sem er í boði.  Ég sagðist hafa gert þau reginmistök í gróðærinu sem maður í atvinnurekstri með hundraðmilljóna veltu að hafa hvorki byggt mér 250 m2 einbýlishús né keypt Range Rover til að leggja í hlaðið, hvað þá nýjan Benz handa konunni eða tekið kúlulán til að eignast hlutbréf í bönkunum til að erfa börnin af, þar af leiðandi passaði ég ekki inn í 110% leiðina.

Þrír kunningjar höfðu reynt að fara 110% leiðina.  Tveir af þeim höfðu glansað í gegn þeir byggðu báðir 2-300 m2 einbýlishús í gróðærinu, þeir sögðu að þeir hefðu mátt til að sækja um 110% áður en jepparnir sem þeir keyptu í hlaðið lentu á þeirra nöfn því það hefði verið komið að lokagreiðslum til Lýsingar.  Það eina sem þeir voru hugsi yfir var hvort rétt væri að skrá jeppana á krakkana svo að þeir ættu möguleika á umferð tvö í 110.  Sá þriðji sem reyndar keypti litla blokkaríbúð ásamt sambýliskonu þegar íbúðarverð var uppsprengt fékk enga 110% leiðréttingu.  Hann uppfyllti öll skilyrði, en var bent á að á hann væri skráð Toyota Yaris bifreið og hana skildu þau hjónaleysin selja áður en að væri farið að væla um afskriftir.  Já aulinn sá hann ætti að fara í fjármálaráðgjöf áður en hann lætur sér detta svona vitleysa í hug aftur.

Nei hjá helferðarhyskinu koma almennar leiðréttingar ekki til greina.  Vonandi verður í framtíðinni hægt að óska þeim til hamingju sem pössuðu 110%, með að hafa bjagað því sem bjargað varð, þó svo að hingað til hafi 110% verðtryggð skuld með íslenskum vöxtum verið ávísun á gjaldþrot á stjarnfræðilegum hraða.  En það má þá bara reyna aftur að fá 110%, eða þá bara gengur einhvern veginn betur næst. 

Eitt er að brjótast um kollinum á mér, hvort það gæti verið rétt fyrir íslenskan lúser að setjast að í Noregi, frekar en að bíða eftir að það komi að honum í 110% röðinni á þrælaeyju hyskisins.

Eggjum kastað í þingmenn

Hitler hefði ekki gert betur.

Styðja tillögu um tóbaksbann

Í hnotskurn.

Þegar einn færasti sérfræðingur heimsins í bankasvindli, William Black, kom til Íslands eftir hrun, benti hann á að bankar sem ár eftir ár þenjast út meira en 20%-30% séu í eðli sínu Ponzi-bankar og glæpastofnanir. Eðlileg bankastarfsemi býður ekki upp á svona útþenslu. Samkvæmt þessari skilgreiningu voru einkavæddir (svo maður noti kurteislegt orð yfir þetta) íslenskir bankar strax í upphafi Ponzi-bankar. Það er líka spurning hvort nýju bankarnir hafi reynst eitthvað skárri.

Klúður bankamála er algjört og við fáum ekki einu sinni að vita hvaða aðilar eiga nýju bankana. Þeir fengu lánasöfn gömlu bankanna á hálfvirði og-það er kominn tími til þess að kalla hlutina sínum réttu nöfnum-þeir stálu peningunum. Glimrandi gróði bankanna þessa stundina er ekki til kominn vegna aukinna útlána eða fjármálasnilldar bankastjóranna-NEI, gróðinn er tekinn beint frá 26.000 einstaklingum sem eru komnir í greiðsluþrot. Haustið 2008 varð algjör forsendubrestur og lán sem ruku skyndilega upp um helming áttu að afskrifast í stórum stíl. Þess vegna voru lánasöfnin seld á hálfvirði ... en bankarnir stungu peningunum ykkar beint í eigin vasa. Núna er e.t.v. síðasta tækifærið sem gefst-áður en ofurbónusar og annað bruðl lætur þá gufa upp-til þess að ná þessum peningum til baka.

Það er átakanlegt að horfa upp á ráðherra og aðrar tildurdúfur kerfisins klappa sjálfum sér á bakið í fjölmiðlum. Já, íslensku ofurmennin eru aftur farin að skáka öðrum þjóðum! Sannleikurinn er hins vegar sá, að óverulegur hagvöxtur hefur verið kreistur út með því að fórna tugþúsundum einstaklinga og ganga á séreignarsparnað þjóðarinnar.

Með hliðsjón af aðgerðum stjórnmálamanna síðan haustið 2008, þá getum við slegið því föstu að pólitíska stéttin hafi strax í upphafi hruns tekið þá ákvörðun að fórna skuldsettum heimilum landsins. Ráðamenn hafa aldrei lyft fingri nema að vera nauðbeygðir til þess. 110% leiðin, sem dæmi, er loddaraleikur og saga verð- og gjaldeyristryggðra lána sorgarleikur.

Óréttlætið er hrikalegt og siðferðið á núllinu. Kerfið slær skjaldborg um sjálft sig og neitar að færa eðlilegar fórnir. Það segir okkur allt um siðgæðisvitund ráðamanna að öxin er látin ganga á gamalmennum, börnum og sjúklingum á meðan kostnaður við utanríkisþjónustuna tvöfaldast. Ef við lokuðum 90% allra sendiráða strax á morgun þá tæki enginn eftir því nema dekurliðið sem er á framfæri skattgreiðenda úti um allan heim. Við gætum hins vegar sparað háar upphæðir og látið ganga til velferðarmála. Sendiherra eða sjúkrarými-valið er varla erfitt.

Verkin tala og pólitíska stéttin á Íslandi er búin að sýna hvað eftir annað að hún framkvæmir ekkert raunhæft í málefnum heimilanna fyrr en fólkið sýnir samstöðu og vissa hörku. Búsáhaldabyltingin þvingaði fram kosningar og núverandi stjórn svaf á vanda heimilanna ... þar til þúsundir mótmæltu og létu eggjum rigna yfir þingheim. Það kom reyndar lítið út úr því dæmi nema málþóf og þyrnirósarsvefninn ræður nú aftur för.

Góðir fundargestir, þess vegna verðum við öll að mæta á Austurvöll 1. október og ræsa liðið. Hagkerfið þolir einfaldlega ekki fjöldagjaldþrot einstaklinga og vaxandi landflótta. Við verðum að taka í taumana strax!

Ræða haldinn 26. september á fundi Hagsmunasamtaka heimilanna / Jóhannes Björn.

www.vald.org

 

40 manns sagt upp hjá ÍAV

Ekkert nýtt.

Miðlari veldur uppnámi

Er fósturjörðin til sölu fyrir eina tölu?

Fær svar innan fárra vikna